Chapter 28

631 83 0
                                    


Chapter 28

ကျိယွီရှောင် တစ်စုံတစ်ခုပြောရန် ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် လင်းလော့ချင်း၏ ရယ်သံအားကြားလိုက်ရ၏။ “ငါရှက်လာပြီ … ”

ကျိယွီရှောင် “……”

ကျိယွီရှောင်က အလွန်စိတ်ဆိုးသွားသည့် အလျောက် လက်မြှောက်ကာ တစ်ဖက်လူ၏ တင်ပါးကို ရိုက်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်း ထခုန်လိုက်မိ၏။ “ဘာလို့ရိုက်တာလဲ … ”

“မင်းက မလိမ္မာလို့လေ … ”

လင်းလော့ချင်း “……”

လင်းလော့ချင်း နှုတ်ခမ်းစူလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ လျှောက်သွားလိုက်၏။

ကျိယွီရှောင် သူ့ကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းကိုက်လာသည်။

လင်းလော့ချင်းက တကယ်တမ်း ဘာတွေတွေးနေတာလဲ …

သူထိုသို့ တွေးနေစဉ်မှာပင် သူ့ဖုန်းမြည်လာ၏။

ကျိယွီရှောင် စစ်ဆေးလိုက်သောအခါ ချီယင်းကျဲက သူရေချိုးနေချိန်အတွင်း သူ့အား Wechat မှ စာပို့ထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

[ညစာစားတုန်းက ငါ အရင်က မရီးနဲ့ထန်းခိုက်ကို ဘားမှာမြင်ခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတာ မင်းကိုပြောပြမလို့ပဲ … သူက ထန်းခိုက်ကို သဘောကျနေတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ မျက်နှာချိုသွေးခဲ့တာ … ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဘာအဆက်အသွယ်မှ မရှိခဲ့ဘူး ...]

[သူတို့ကြားမှာ ဘာမှမရှိဘူး … ဘားကလူတွေပြောတာတော့ ထန်းခိုက်က မရီးကို စိတ်မဝင်စားသလို အကြည့်တစ်ချက်တောင် မပေးခဲ့ဘူးတဲ့ ...]

[ဒီနေ့ ထန်းခိုက်ပြောတဲ့စကားတွေက မင်းတို့ကို သက်သက် အဆင်မပြေဖြစ်စေချင်လို့ ပြောခဲ့တာပဲဖြစ်လိမ့်မည် … စိတ်ထဲထားမနေနဲ့ ...]

[မရီး ဘေးနားမှာရှိလား … ငါတို့ဖုန်းပြောကြမလား … ]

ကျိယွီရှောင် ခဏတွေးလိုက်ပြီး ဝှီးချဲလ်ကို ဝရန်တာသို့ တွန်းသွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ချီယင်းကျဲအား ဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်၏။

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးDonde viven las historias. Descúbrelo ahora