Chapter 19

719 93 2
                                    


Chapter 19

သူက လင်းဖေး၏တည်ငြိမ်ပြီး မပြောင်းလဲသည့် အမူအရာကိုမြင်ဖူးသော်လည်း အေးစက် ချောမောပြီး မာနကြီးသည့်အမူအရာက ရှားပါးလေသည်။

ထို့နောက် သူ ခါးပြန်မတ်လိုက်ပြီး နူးညံ့စွာ ပြောလိုက်သည်။

“‌ အိုကေ...မင်း အမြဲတမ်း ဒီလို‌ဖြစ်နေဖို့ မျှော်လင့်တယ်..."

ဗီလိန်က ဘယ်လို လူဖြစ်ရမလဲလို့ သင်ပေးတာကို မခံနဲ့...

သူ ပြောပြီးသည်နဲ့ တံခါးဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။

အန်တီကျန်းက တံခါးဘဲလ်မြည်သံကိုကြားသော အခါ လက်ကိုသုတ်လိုက်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်ရန် လုပ်လိုက်သော်လည်း သူ မီးဖိုချောင်ထဲမှ မထွက်မီ ကျိလဲ့ယွီက သူ့ကို တားလိုက်လေသည်။

“သား သွားဖွင့်လိုက်မယ်...ရှုရှုလင်းလာတာဖြစ်မယ်...”

ကျိလဲ့ယွီက စိတ်လှုပ်ရှားစွာပြောလိုက်သည်။

အန်တီကျန်းက အဘယ်ကြောင့် ကျိလဲ့ယွီက ယခုလို ပျော်ရွှင်နေမှန်း နားမလည်နိုင်သော်လည်း  ကျိလဲ့ယွီကို မ‌တားခဲ့ပေ။

“ကောင်းပြီ...ရှောင်ယွီပဲ သွားဖွင့်လိုက်နော်..."

ထိုအခါ ကျိလဲ့ယွီက လျင်မြန်စွာ ပြေးထွက်သွားပြီး အိမ်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်ကာ ခြံဝိုင်းကိုဖြတ်ပြီး ဂိတ်ဆီ ပြေးသွားလိုက်သည်။

သူ ဂိတ်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး လင်းလော့ချင်း ကို သူ့၏ငယ်ရွယ်လှပသည့်မျက်နှာလေးဖြင့် ချိုသာစွာ မေးလိုက်သည်။

“ရှုရှုလင်းလားဟင်..."

လင်းလော့ချင်း : "..."

နူးညံ့ပြီးကြည့်ကောင်းသည့်ကလေးတစ်ယောက်က သူ့ရှေ့တွင် ပျော်ရွှင်ပြီး တုံ့ဆိုင်းတုံ့ဆိုင်းဖြစ်နေသည့် အမူအရာနှင့် ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

“သားက…"

ဒါက သေချာပေါက် ကျိလဲ့ယွီ မဖြစ်နိုင်ဘူး...

“သားက ကျိလဲ့ယွီပါ...”

ပ‌ယင်းသဖွယ် ကြည်လင်သည့် မျက်လုံးများနှင့် ကျိလဲ့ယွီက ကျယ်လောင်စွာ အဖြေပြန်ပေးလိုက်သည်။

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးWhere stories live. Discover now