အပိုင်း 27
ကောင်းမွန်မြတ်တစ်ယောက် ခြံထဲမှာရှိသည့် ပိတောက်ပင်အောက်တွင်တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေသည်။
ထိုစဥ်သူ့အနားကို မေလေးပြေးလို့လာသည်။
"ကိုကို ကိုကို ဒီမှာကြည့်ဦး....ဒီအပန်းဖြေစခန်းကိုသွားရအောင်"
တက္ကသိုလ်ဝင်စာမေးပွဲကြီးဖြေဖို့ အချိန်အားဖြင့်4လသာလိုတော့သည်။ကောင်းမွန် မေလေးအားမသွားစေချင်။အရင်တစ်ပတ်ကလည်းပြင်ဦးလွင်သွားချင်တယ်ဆိုလို့လိုက်ပို့ထားသေးသည်။
"မေလေး ညီမလေး စာမေးပွဲနီးနေပြီလေ...အပျော်အပါးတွေမမက်နဲ့တော့ကလေး....စာမေးပွဲပြီးမှကိုကို tripလိုက်ပို့မယ်လေ"
မေလေး ကိုကို့အားစိတ်ကောက်မည်တွေးလိုက်သည်။စောနာက ကိုကို့အားပြနေ သောဖုန်းကိုချက်ချင်းမြေကြီးပေါ်ပစ်ချလိုက်သည်။
"ဟမ်....အဲ့တာဘာဖြစ်တာလဲ...အရင်ပတ်ကမှပြင်ဦးလွင်သွားထားတာကို"
"ကိုကိုမှလိုက်မပို့တာ...အဲ့တာက အခုနာမည်ကြီးနေတဲ့ဟာကို"
မေလေးက အရင်ကလို သူ့စကားတွေသိပ်နားမထောင်တော့တာကောင်းမွန်သတိထားမိသည်။အနည်းငယ်ဂျစ်တတ်လာသည်။အလိုလိုက်မိလို့ ဆိုးသွားတာများလားဟုသူတွေးမိသည်။
"မေလေး....5ချက်ထက်ပိုမရိုက်ဘူးဆိုတဲ့နေ့ကနေစလို့ မေလေးဆိုးလာတယ်နော်....ကိုကို့စကားတွေ အရင်ကလိုလည်းနားမထောင်တော့ဘူး....မေလေးက ကိုကို့ကိုမချစ်တော့ဘူးထင်တယ်"
"ကိုကို ...မေလေးကိုကို့ကိုချစ်တာပေါ့"
"ချစ်တယ်ဆိုရင် ကိုကို့စကားနားထောင်လေ...မေလေးကကိုကို့ကိုလည်းမလေးစားတော့ဘူးမကြောက်တော့ဘူး ...မေလေးကအစကတည်းကတုတ်ကိုပဲကြောက်တာနေမာပါ"
မေလေး ချက်ချင်း မျက်ရည်ဝဲလာသည်။ထို့နောက် အော်ပြီးငိုလိုက်မိသည်။
"အီးဟီး...ကိုကိုက မေလေးကိုမချစ်ဘူး အီးဟီး"
ကောင်းမွန်မြတ် ငိုနေသောညီမဖြစ်သူကြောင့်စိတ်မကောင်း။
"မေလေး"
"ရတယ်... ဒီနေ့ကစ 5ချက်ထက်ပိုရိုက်လို့ရတယ်"
YOU ARE READING
နှလုံးသွေးဖြင့် ဆေးပါရစေ (Completed)
Romance#Normal #Myanmar fiction #punishment type #ဆိုးသွမ်းလွန်းတဲ့ကောင်မလေးနဲ့ တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်တဲ့ကောင်လေးရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်း #ဖတ်ကြည့်ပါ တစ်ခုခုတော့ကျန်မှာပါ
