DÖNÜŞ

37-Doruk♣️

Arkadaşlar yeni kapağa ihtiyacım var yardımcı olabilirim diyenler var mı? :)

Bölüm Parçası- Bruno Mars/Mirror

37. Bölüm

"Hadi artık ya!"

"Tamam geliyorum!" Son kontrollerimi de yaptım. Bugün okulun ilk günüydü. Üniversite hayatımızın ilk günü. Rüzgar'da beni almaya gelmişti ve aşağıya inmem için bir saattir sesleniyordu. Ayakkabılarımı da giydikten sonra aşağıya indim.

Kahvaltımızı yapıp babam ve abime öpücük bıraktıktan sonra Rüzgar ile beraber evden çıktık.Telefonumun mesaj sesiyle elime alıp mesaja baktım.

'Okuldayım bekliyorum  ufaklık.' Ona geldiğimize dair mesaj attıktan sonra Rüzgar'a döndüm.

"Enesmiş. Okula gelmiş bizi bekliyor."

"Neden bizi bekliyor ki?" Oflayarak önüme döndüm. Ne kadar anlatırsam anlatayım Enes'e olan kıskançlığı geçmemişti. Artık ona sinir olmuyordu hatta muhabbetleri falan çok iyiydi ama kıskançlık konusunu çözememiştik.

"Bak sevgilim. İlk defa bilmediğimiz bir ortama gireceğiz ve Enes de bize yardım etmek için bizi bekliyor. Bu yani başka bir şey yok!" diyerek önüme döndüm tekrar.

"İyi birisi." Şaşkınlıkla Rüzgar'a döndüm. Enes'e mi demişti?

"Ne dedin?" diye sordum heyecanla. Öyle düşündüğünü biliyordum ama sesli olarak duymak heyecanlandırmıştı.

"Hiçbir şey. Evrenden sesler mi duymaya başladın güzelim?" İnatçı! Dalgaya vuruyordu birde. Bu kadar gururlu olmasa ne olurdu sanki? Ona dil çıkarıp dışarıyı izlemeye başladım. Bir anda hissettiğim hareketlilik ve yanağımdaki baskıyla Rüzgar'a döndüm. Gülerek bir yandan arabayı sürüyor bir yandan da dışarıyı izliyordu. Ben de gülerek onun bana yaptığını yapıp aniden onu öptüm ve dışarıyı izlemeye başladım. Bana baktığını hissedebiliyordum. O da gülerek tekrar döndü.

"Hadi bakalım üniversite hayatımız hayırlı olsun!"

..

"Derse gidiyorum çıkışta bekle beraber gideriz." Rüzgar bana öpücük, Enes'e de selam gönderip dersine gitti. Benim dersim bir saat sonra başlayacaktı.

"Canım okulumuz hakkında ne düşünüyorsun bakalım?" Düşünürmüş gibi yaptım.

"İyi ya okuyup bitircez işte. 4 senemiz var." Enes 2 sene sonra mezun olacaktı. Direk şirkette babasının yanında işe başlayacaktı.

"Seninle işimiz var. Seni birisiyle tanıştırmam lazım." Kaşlarımı çatıp Enes' döndüm.

"Kiminle?" Gülümseyerek kafasını gökyüzüne çevirdi. Çok yakın arkadaşım, dostum dediğim Doruk varya onunla. Eslem için, benim gibi gördüğü abisiydi. Eminim sende çok seveceksin."  Eslem derken gözleri kapalı havaya doğruydu. Ama sesindeki belli etmemeye çalıştığı titremeyi hissetmiştim. 

"Ne zaman tanışıyoruz abicimle?" dedim gülerek. Bende sesimi üzgün çıkararak onun daha fazla üzülmesini istemiyordum. Gülerek konuşmuştum bu yüzden. Enes de kafasını indirip gözlerini açtı ve her zaman ki gülmeye başladı. Dışarıya ne kadar mutluyum izlenimi verse de içindeki acıyı hissedebiliyordum. Ne de olsa aynı acı bende de vardı. Onu benden başka kimse bu kadar iyi anlamazdı.

"Akşam için işin var mı?"

"Yok. Akşam tanışabiliriz." Benim cevabımla Enes telefonunu çıkarıp, Doruk olarak tahmin ettiğim kişiyi aradı.