part 13

191 31 3
                                    

Unicode

"ဒေါ်လေး ဂျောင်ကုဘယ်လိုနေသေးလဲ အိပ်နေတာလား"

ဖုန်းဆက်ပြီးပြီးချင်းကိုရောက်ချလာတဲ့ ဟီးဆောင်း။ ကုကီးလေးအပေါ်သိပ်ကိုအလေးထားလွန်းတဲ့ကလေး။ လိုတာမရ ရတာမလိုတဲ့ မေတ္တာတွေပါပဲ။

"ညကတည်းကအဖျားကျသွားတာ ဘာမှစိတ်ပူစရာမရှိတော့ဘူး မနက်စာကောစားလာခဲ့ပြီးပြီလား"

"မစားလာရသေးဘူးဒေါ်လေး ကျတော် သူ့ကိုအရင်သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်"

"အေးအေး သွားလေ"

စကားဆုံးအောင်တောင်မစောင့်နိုင် အလောတကြီးဝင်ချသွားလေသော ကောင်လေးကရော ကုကီးလေးဆီက ဘာကိုမှမမျှော်လင့်ထားဘူးဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ရဲ့လား။ အို ခက်ရချည်ရဲ့ကွယ်။

သူ့ဆီနှစ်ရက်သုံးရက်လောက်ဖုန်းဆက်မလာတည်းက သိလိုက်ရမှာ။ ကုတင်ပေါ်ကခပ်နွမ်းနွမ်းပုံရိပ်လေးကို မထိရက်မကိုင်ရက်ပဲကြည့်နေမိသည်။ ပိန်ကျသွားလိုက်တာ။ ရေမထိမြေမထိကလေးနေနေရာက အခုလိုအလုပ်တွေထလုပ်တော့ ပင်ပန်းပြီပေါ့။ ဖျားမှာပေါ့။ သိပ်ကိုချစ်သတဲ့လား။ ကိုယ်လည်းမင်းကိုသိပ်ချစ်တာပါပဲကွာ။ ငပွေကောင်လေးကိုချစ်မိကတည်းက နာကျင်ရတော့မယ်ဆိုတာကိုယ်သိပြီးသား။ မင်းလေးမြင်အောင် မင်းအနီးဆုံးရောက်အောင်တိုးပြီးမှ မင်းအချစ်တွေ ကိုယ်ဘယ်လိုမှမရနိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့အချိန် မတွေဝေခဲ့ဘူးပြောရင် လိမ်ရာကျမယ်လေ။ အကျိုးအမြတ်မရှိရင် ဘာကိုမှလှည့်မကြည့်တတ်တဲ့ စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက် မင်းနားမှာအခုထိတွယ်ကပ်နေသေးတာကိုပဲကြည့်ပါတော့။ တစ်သက်မှာတစ်ခါဖြစ်တဲ့အချစ်မို့ ကိုယ်အချစ်ကရိုးရှင်းပါတယ်။ အသက်ရှင်နေသရွေ့ မင်းမျက်နှာလေးမြင်နေရရင်တော်ပြီ။ မင်းလိုတာတွေဖြည့်ဆည်းခွင့်ရရင်တော်ပြီ။ ပူပူနွေးနွေးအချစ်တွေကနေ အေးချမ်းတွေမေတ္တာတွေနဲ့ချစ်တတ်လာအောင် သင်ပေးတာလဲမင်းပါပဲ။ ပန်းပဲခူးခူး လမ်းပဲကူးကူး မင်းကိုနည်းနည်းလေးမှမထိခိုက်စေချင်တာ ကိုယ့်မေတ္တာတွေပါ။ ဒီလိုလေးပဲ တစ်သက်လုံးထိုင်ငေးနေရရင်ပဲ ကိုယ်ကတင်းတိမ်ပါတယ်။

ငပွေလီ၏ချစ်ခြင်းကဋေကဍာ / ငေပြလီ၏ခ်စ္ျခင္းကေဋကဍာWhere stories live. Discover now