Unicode version
"play boyဆိုတာ အပေါစားဘဝင်မြင့်နေတဲ့ယောကျ်ားတွေအတွက်ပဲ"
အနိမ့်အမြင့်အတက်အကျညီတဲ့အသံဩဩက ကျတော်ထိုင်ရာစားပွဲဆီညွှန်းနေသလို ဝေ့ခနဲ။ စိတ်ဆောင်ရာကြည့်မိလေတော့ လူငယ်ပိုင်းအမျိုးသားသုံးဦးထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းကထွက်လာတာပင်။
ကျတော့်ကိုကျောပေးထားတဲ့အမျိုးသားတစ်ဦးက အနည်းငယ်နေရာရွေ့လိုက်လေတော့မှ ရှပ်လက်ရှည်ဆင်စွယ်ရောင်နဲ့လိုက်ဖက်လှစွာ သော အမျိုးသားတစ်ဦးသည် ကျတော့်အားခပ်စူးစူးကြည့်နေခဲ့လေသည်။
အလို... ကျတော် သူ့အပေါ်ဘာအမှားများလုပ်ခဲ့မိလို့လဲ။
"အချစ်ရဲ့အတိမ်အနက်ကို ဇကောလောက်တောင်ဇောက်မနက်တဲ့အသိလေးနဲ့ မျောက်အုန်းသီးရသလိုပျော်ပါးနေကြတာ ရုပ်ကလေးဗန်းပြလို့ပေါ်ပင်လုပ်နေတဲ့ကောင်တွေကို မင်းတို့တပ်ပေးတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်ကြီးကကြီးလွန်းမနေဘူးလား"
ကျတော့်မျက်လုံးတွေကိုစေ့စေ့ကြည့်ကာ ပြောခဲ့ပြီးမှ တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားတာပင်။ စကားလုံးတိုင်းသည်ကျတော့်ကို ရည်ရွယ်ခဲ့သော်လည်း ထိုအချိန်က ဆက်ဆက်ထိမခံတတ်သောဂျွန်ဂျောင်ကုသည် မရှိခဲ့သလို စိတ်တိုရမှန်းမသိအောင်ပင် ကျတော်သိမ်ငယ်နေမိခဲ့သည်။ မျက်ရည်များကျရလောက်တဲ့အထိတော့ ကျတော်ဝမ်းမနည်းခဲ့။ ထိုမျှနီးနီးသာ။
ထိုနေ့က ကျတော်မောင့်ကိုစတွေ့ခဲ့သည့် ပထမဆုံးနေ့ပင်ဖြစ်သည်။
မောင်သည် ကျတော့်အတွက်ထူးခြားသည်။ ကျတော်သည်လည်း မောင့်အတွက်ထူးခြားခဲ့ပေလိမ့်မည်။ သို့သော်မတူညီသောပုံစံဖြစ်နေရုံသာ။ ဒုတိယအကြိမ် မိုးရေထဲကမောင့်ကိုတွေ့သည်မှစ၍ မောင်သည် ကျတော့်၏စိတ်နှလုံးထဲ နင့်နင့်နဲနဲကိုနေရာယူပစ်လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ကျတော်သိခဲ့သည်။ ထိုနေ့ကစနေနေ့ဖြစ်သည်။ တစ်နေကုန်မိုးဆွေတတ်သည်ကို ပေါ့လျော့ခဲ့တဲ့ ကျတော်က သူငယ်ချင်းအိမ်ဝယ်ထီးကိုမေ့လျော့ခဲ့မိသည်။ ထိုအတွက်အကျိုးဆက်ကတော့ အပြန်ကော်ဖီဆိုင်ကိုဝင်ပြီး အထွက်မှာမိုးတွေသည်းသည်းမည်းမည်းရွာချတာပဲ။ အဲ့ဒီ့အချိန် ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို မောင်နဲ့အမှတ်မထင်ဆုံသည်။ မောင်လဲအိမ်ပြန်မလို့ထင်ပါရဲ့။ ထိုအခါမှ ကော်ဖီဆိုင်ထဲမှာ မောင့်ကိုမတွေ့မိခဲ့တဲ့ ကိုယ့်မျက်လုံးကိုအံ့ဩရသည်။
လျှပ်စီးတဝင်းဝင်းနဲ့မိုးရေထဲမသွားရဲလောက်တဲ့အထိ ကျတော်ကမိုးရေမကြောက်ပေမဲ့ မောင်နဲ့တွေ့တော့ ကြောက်ချင်လာသည်။
YOU ARE READING
ငပွေလီ၏ချစ်ခြင်းကဋေကဍာ / ငေပြလီ၏ခ်စ္ျခင္းကေဋကဍာ
Fanfictionငပွေလီတစ်ကောင်၏ ချစ်ခြင်းကဋေကဍာသည် မောင့်ခြေရင်း၌သာ ဝပ်ဆင်းသည်ဟုဆိုပါလျှင်... မောင်သည် တန်ဖိုးမဲ့သည်ဟု လှောင်ရယ်ပါမည်လား။ ငေပြလီတစ္ေကာင္၏ ခ်စ္ျခင္းကေဋကဍာသည္ ေမာင့္ေျခရင္း၌သာ ဝပ္ဆင္းသည္ဟုဆိုပါလ်ွင္... ေမာင္သည္ တန္ဖိုးမဲ့သည္ဟု ေလွာင္ရယ္ပါမည္လား။
