Part 8

229 31 1
                                    

Unicode

"ချိန်ထားတာမရှိဘူးဆိုရင် ကျတော်နဲ့ညစာအတူသွားစားကြာမလား "

တွေဝေခြင်းမရှိ။ ကျတော်အလွယ်တကူပင်ခေါင်းညိမ့်ခဲ့သည်။ ကျတော့်ဘက်က မောင့်အပေါ်ထားတဲ့ ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်တွေက ထင်ထားတာထက်ပိုများနေတော့လဲ တစ်နာရီပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်မိနစ်ပဲရရ မောင့်အနားတော့ရှိချင်သေးတာ။

ဘယ်သူကထင်မတဲ့လဲ။ ဥက္ကဌတစ်ယောက်ထမင်းဝယ်ကျွေးတဲ့ဆိုင်က တက္ကသိုလ်ဝန်းဘေးက လူအနည်းငယ်ရှင်းတဲ့ အရက်ဆိုင်လေးဖြစ်နေမယ်လို့။ မောင်က ဒါမျိုးတွေကိုလဲသဘောကျတတ်သေးတာတဲ့လား။

"ဒေါ်လေး အမူးပြေဟင်းရည်နှစ်ပွဲ သုံးထပ်သားတစ်ပွဲနဲ့ ဆိူဂျူတစ်ပုလင်း ကိုလာတစ်ပုလင်းချပေးပါ"

ထပ်ပြုံးပြန်ပါပြီ။ မြင်ရခဲတယ်ထင်ခဲ့တဲ့အပြုံးတွေက ဘယ်ကြောင့်များ ခဏခဏမြင်နရတာလဲ။

"ဥက္ကဌဒီမှာလာစားနေကြလား"

"ဟမ် ဪ တစ်ခါတစ်လေမှပါ"

ပေါ့ပါးတဲ့အပြုံး။ ကြည်ကြည်လင်လင်မျက်ဝန်းတွေ။ မောင်အရင်လိုမဟုတ်တော့တာအဲ့တာတွေပဲ။ အဝေးကနေကြည့်ရင်တောင် မောင့်ဆီကနေ အသက်ထက်ပိုတဲ့တည်ငြိမ်မှုတွေရင့်ကျက်မှုတွေကိုမြင်နေရတတ်တယ်။ ဘယ်တုန်းကမှ မောင်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရယ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ တစ်နေကုန်တစ်နေကန်း မောင့်နောက်ကနေ အရိပ်လိုလိုက်တွယ်နေခဲ့တာလနဲ့ချီပြီပဲ။ မောင့်ရဲ့အမူအကျင့် မောင်ဘာကြိုက်တယ်ဆိုတာတောင် ဘယ္သူမွေမးစရာမလိုပဲ သူသိခဲ့တယ်။ ကျတော့်ရှေ့ကခင်ဗျားက ဘယ္သူလဲ...။

"သောက်ကြည့် ဒီဆိုင်ကအမူးပြေဟင်းရည်ကနာမည်ကြီးပဲ"

မောင် မဟုတ်သော ဥက္ကဌကင်မ်ညွှန်းတဲ့အတိုင်း ဟင်းရည်က အတော်လေးအရသာရှိသည်။

"ဘယ္လိုလဲ အရသာရှိတယ်မလား"

"ဟုတ်ကဲ့"

"သုံးထပ်သားလဲကောင်းတယ် "

"ကျတော်ကင်ပေးမယ်လေ ပေးပါ"

"ဖြစ်ရဲ့လား"

"ကျတော်ကောင်းကောင်းကင်တတ်ပါတယ် ဥက္ကကင်မ်အေးဆေးသာစားပါ"

ငပွေလီ၏ချစ်ခြင်းကဋေကဍာ / ငေပြလီ၏ခ်စ္ျခင္းကေဋကဍာWhere stories live. Discover now