GECE ŞİFTİ

Bölüm 22

Dünyadan izole edilmiş gibi sessiz olan 12. odada Utku ve Talya'nın nefes alışverişi dışında hiçbir şey yoktu. Vücutları neredeyse iç içeydi. Sadece soluklanmaya çalışıyorlardı, sadece anın tadını çıkarıyorlardı. Artık onlar için neredeyse bir motto haline gelen bir sözle, akışına bırakmışlardı.

Son hareketinden sonra Talya vücudunun titremesine ve kasılmasına sebep olan enerjiyi attığı için rahatlamıştı. Sedye üzerinde nefeslenmeye çalıştığında, bacaklarını arasında hissettiği rahatsız edici ıslaklık olmasaydı, orada neredeyse yatabilirdi bile.

Göz kapaklarını yavaştan açıp gözlerini üzerinde olması gereken Utku'ya kaydırdığında onun üzerinden kalkmış olduğunu gördü. Sanki odada işi bitmiş gibi ayağa kalkmıştı ve yerdeki kıyafetlerini toplamaya başlamıştı.

Topluyordu toplamasına ama arada sırada pantolonunu çekiştirip duruyordu. Sanki pantolonu ona dar gelmiş gibi, bir ona bir bu yana çekerek rahatlayacakmış gibi dürtükleyip duruyordu.

Bu durum, Talya'nın dikkatinden kaçmadı. Tahmin ettiği bir durumdu da. İlk önce sedyeden kalkıp sonrasında aşağı inen Talya, Utku'yu nasıl rahatlatacağını çok iyi biliyordu.

Ona karşı yürürken, Utku da gömleğini yerden almış ve üzerine geçirmeye çalışıyordu. Talya bu manzarayla karşılaştığında hafifçe gülümsedi. Birazdan çıkartması muhtemel olan gömleği şu anda giymeye çalışması nafileydi.

Yürüyerek onun yanına gittiğinde arkası dönük olan Utku'nun omzuna tek eliyle dokundu. Utku bu hareketin, konsepte devam edecekleri anlamına geldiğini fark edince, yaptığı işi yarıda bıraktı. Talya'nın yumuşak dokunuşu, sıradan dokunuşlarına benzemiyordu. Omzundaki elle beraber arkasını döndüğünde kendisine pür dikkat bakan Talya'yla karşılaştı. ''Size yeterince yardımcı olamadım mı?''

Talya bu gülünç soru karşısında başını pencereye döndürüp bir anlığına gülse de, Utku'ya geri döndüğünde ona dik dik bakmaya devam etti. Ardından bakışlarını Utku'nun omzuna vererek orayı parmak uçlarıyla hafifçe okşadı.

Kısa süren okşamasından sonra gözlerini Utku'ya kilitledikten sonra onun azıcık iliklenen gömlek düğmelerini çözmeye başladı ve cevap verdi. ''Hayır, aksine yeterince yardımcı oldunuz. Mesleğinizde çok sıkı çalışıyorsunuz, bu yüzden verdiğiniz hizmetin daha fazlasını size vermek istiyorum.''

Gömlek düğmelerinin hepsini çözdükten sonra Utku'dan uzaklaştı ve doktor masasının önüne doğru gitti. Oradaki bir sandalyeyi masadan uzaklaştırıp odanın ortasına getirdiğinde, kendisine şaşkınlıkla bakan Utku'yu sandalyeye doğru oturttu. ''Gece nöbetleri derken çok yoruluyorsunuzdur. Bu kadar çok çalışıyorsunuz ama nereye kadar? Biraz eğlenmeniz de gerekli.''

Utku, Talya'nın bakışlarını kendisinden ayrılmadığını fark edince ister istemez yutkundu. Sandalyeye oturmasıyla beraber kendisine dar gelen pantolonu onu daha da sıkıştırmaya başladı. ''Bir şeyi karşılıksız bırakmama konusunda pek bir gayretlisiniz bakıyorum da.''

Talya eksik fakat bir o kadar en önemli parçayı aramak için odaya bakındı. Fazla uzun sürmeden, yerdeki dağınık kravatı bulduğunda hemen almak için yanına gitti. Odanın bu yanına ne ara geldiğini hatırlamıyordu ama kravatı eline dolayıp Utku'ya doğru yürümeye başladığında içi kıpır kıpırdı.

Az önce altında titreyen bedenin şu anda kendisine doğru parçalayıcı yürüyüşünü görmek, Utku için inanılmazdı. Gerçi Talya altındayken bile kendi sırtını parçaladığı için parçalamak onun genel bir özelliğine dönüşmüştü.

Kaplan gibiydi ama tamamen değildi. Tam anlamıyla, Talya dokunulduğunda kediye dönüşebilecek bir kaplandı.

Talya önüne geldiğinde eğildi ve Utku'nun iki bacağını hızlıca iki yana ayırdı. Bu hareket yüzünden Utku gözlerini bir anlığına kapatıp dişlerini sıkması gerekti. Bunun henüz başlangıç olduğunu düşünen Talya bacaklarını onun bacaklarının üzerine geçirdi ve Utku'nun kucağına oturdu. ''Hayat böyledir, hiçbir şey karşılıksız kalmaz. Bilmiyor musunuz bunu doktor bey?''