Тэврэлдэж байгааг нь харж байгаагаа баригдах дөхөн доошлон хаашаа ч юм хурдаа аван гүйж эхлэв. Юми ч Вонү ч аль аль нь буруугаар ойлгочих байх, эхлээд нэлээн сайн холдхоос биш.
Нэлээн гүйсний эцэст яах аргагүй амьсгал давчдан зогслоо. Би өөрийгөө ёстой ийм хурдан гүйдэг ч гэж мэдсэнгүй. Эргэн тойрноо хартал мэдэхгүй газар, баахан модон дунд би ганцаараа зогсож байв.
'Юу вээ- И Хэми! Яаж буцах юм болоо-'
Харанхуй ч болчихсон, таньж мэдэхгүй газар яг юугаа л хийж явна даа.
Гэхдээ— Жон Вонү үнэхээр зөвшөөрчихөж байгаа юм байхдаа? Өнөөдрөөс ингээд Юми Вонү хоёр хосууд уу?
'И Хэми! Яагаад ингэж хоосон оргиод байгаа юм? Цээж хөндүүрлээд—- арай өвчтэй болж байгаа юм биш биз?'
Гэнэт л цээжээр хөндүүрлэн өвдөөд өөрийн эрхгүй газар өвдөглөөд суучхав. Нүдэнд нулимс ч дүүрээд—- ийм үед Жон Вонүтай зодолдож байсан үеүүд бодогдоод унах нь тэр.
"Муу тэнэг! Ийм үед яагаад тэр хүнийг—- яагаад тийм хүнийг бодоод байгаа юм бэ!"
Толгой руугаа цохин нулимсаа нудраад байрлаж байгаа газраа олохоор чигээрээ явж эхлэв.
<<<<<<
- Хэин а~ Хэмиг харсан уу? Та хоёр чинь нэг өрөө биздээ?
Мингюү Хэиний хажууд очиж суунгаа ийн асуувал Хэин мөрөө хавчин өрөөнөөсөө нэлээн эрт гарсныг хэллээ.
Мингюү- энэ одоо хааччихсан юм бол? Утас нь ч холбогдохгүй!
Хэин- багшид хэлэх юмуу?
Вонү Юми хоёр цугтаа ирж байгааг харсан ангийнхан нь уулга алдацгаан тэр хоёрыг холбон ангийн хоёр дахь хосууд гээд орилцгоох аж.
Вонү- тийм юм биш ээ~ ингэхэд Хэми хаачсан юм?
Вонү Мингюү рүү харангаа асуувал Мингюү мөрөө хавчив. Вонү хөмсөг зангидан өрөөнд нь очин үзтэл байсангүй. Хүүхдүүд цугларсан газарт Хэмигийн нэрийг дуудан орилох ч амжилт олсонгүй. Алга болсныг нь ойлгож багшдаа ч хэлэлгүй эргэн тойрноосоо хайхаар гүйгээд явчихав.
Сүнён- Вонү!! Жон Вонү!! .... Энэ одоо бас хаашаа ингэтлээ—- ааа!
Сүнён ч мөн Вонүгийн араас гүйн түүнээс хаашаа явж байгааг нь асуух аж.
>>>>>
Халаасанд чихэрний цаас дугаран, аваад хартал Вонүгийн өгсөн иштэй чихэр байв. Идэх хүсэл ерөөсөө ч төрөлгүй хогийн сав руу чулуудчихав.
Зугтахдаа чулуунд хөлөө цохисноос болон нэг хөлөө чирэн арай гэж доголон явна. И Хэми ч ёстой өөрөө өөртөө л төвөг удах юм даа!
Гадаа бүр ч харанхуй болж эхлэн замын гэрлийг л даган хаашаа ч юм явж байлаа. Азгүйгээр эндээ ингээд үхвэл яан——
- И ХЭМИ!!
Баярлан гараа даллан дороо дэвхцэн хэнийг ирж байгааг сайтар хартал Вонү Сүнён хоёр ирж байгаа харагдав.
Жон Вонү яах гэж...?
Би- аш—— хөөе! Вонү үгийн ч зөрүүгүй намайг шууд тэвэрчихэв. Зогтусан зогсож байгаад Вонүг өөрөөсөө түлхэн үл ялиг холдон зогслоо.
Тэр одоо найз охинтой.
Вонү- хөлөө яачихсан юм?
Би- цохичихсон!
Вонү доош суун- үүрүүлчих!
Би- үгүй ээ! Б-би Сүнёнийг түшээд явчихъя! гээд Квон Сүнёний гарнаас сугадан явж эхэллээ.
Жон Вонүтай ойртож болохгүй байх Юми буруугаар ойлгочихно.
