vantekim: ne demek gelemiyorum tassak geçiyorsun şu an dimi
jeonleix: yavrum inan gelmek istiyorum bende ama dedim babamla kavga edince bileti iptal etmis yandi tatil planimiz yani
vantekim: .. o kadar saçlarımı kestirmiştim
jeonleix: olsun baska zamana artik bakayim sana nasil olmussun
vantekim: atayım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
jeonleix: salak gozluk takmis yine takintili
vantekim: dinlendirici gözlük o bi kere
jeonleix: he sende inanıyorsun buna yani
vantekim: evt nolmus yani
jeonleix: hic olmadı bir sey nolcak
vantekim: bence de olmasın neyse annem yok bugün evde
jeonleix: yok oyle mi
vantekim: evet kaç kere tekrarlayayım daha
jeonleix: yukselme amınkorum
vantekim: olur
jeonleix: neyse isim var benim simdi birkac saate gorusuruz
vantekim: gorusuruz
Telefonu kenara fırlatıp yatakta oturur pozisyona geldim. Jeon garipti, bir türlü çözemiyordum. Hava iyice kararmış yağmur yağmaya başlamıştı. Rüzgar camıma çarpıyor ürkütücü bir ses çıkarıyordu.
Annem birkaç gün kadar evde olmayacaktı bu süreçte tek istediğim Jungkookun yanımda olması olurdu.
Kapı çalma sesiyle gözlerimi kasvetli havadan çekip hızlıca ayağa kalktım. Kapıya doğru ilerledim. Kapının gözünden baktığımda sadece karanlık olduğunu görmüştüm. Bunun üzerine meraklanıp kapıyı açtığımda karşımdaki sima beni şaşırtmıştı fazlasıyla. Jeon'u görmek en son beklediğim şeydi.
Jungkook'la bakışmam sadece birkaç saniyemi almıştı. İlk yaptığı şey beni belimden tutup içeri ittirmek, ardından kapıyı kapatıp duvara sırtımı yaslamak olmuştu. Dudaklarıma baktı önce, nefeslendi derin derin.
"Aylardır alamıyorum şu kokunu, özlemişim." Dudaklarıma bakarak konuştuğunda, ellerimi koluna koydum. Sürttüm yavaşça yukarı doğru. "Bende seni özlemişim. Dudağıma sürttü dudağını. Bir süre bunu yapmaya devam etti. Ben dudağımı ıslatana kadar sürdü bu.
