vantekim:
günaydın askım
jeonleix:
gunaydın yavrum
vantekim:
napıyorsun
jeonleix:
yeni uyandim ayilmaya calısıyorum
sen napiyorsun
vantekim:
ben
annemle kavga ettim de
sakinleşmek için sana yazdım
jeonleix:
naptı
vantekim:
ya klasik şeyler
sen dinlemekten bıktın bu kadın söylemekten bıkmadı
jeonleix:
anladim ne oldugunu
iyi yaptın konusalim
vantekim:
kapı kilidini kırdım yanlışlıkla
sonra aklıma senin babanla kavga ettiğin an geldi
duruldum birden odama geldim
jeonleix:
beni sakinlestirememistin
vantekim:
amacım yanında olmaktı sakinleştirmek değil
yapamazdım zaten
jeonleix:
evet yapamazdin
3 Yıl önce;
"Şu siktiğimin projesini sizin evde yapamayız abin evde." Jungkook'a dönüp başımı salladım sakince. Abim var diye ödev yapmaya çağıramıyordum milleti, aşırı sinirlendiriyordu bu durum beni "Üzgünüm ama abimi biliyorsun." Başını salladı o da.
"Biliyorum yavrum, senin elinden gelen bir şey yok zaten. Bize gideceğiz mecbur, hadi." Elindeki kartonla beni hafifçe öne ittirip evinin yoluna doğru yürütmeye başladı. Onlara gidiyor olma fikri beni heyecanlandırıyordu. Sonuçta sevdiğim çocuğun evine gidiyordum, onunla proje yapacaktım.
Allah'ım gol.
Yaz ayında olduğumuz için güneş ne kadar beni etkilemese de Jungkook'u etkiliyordu. Onu gölgeye ittirip kendim güneşten gidiyordum. O da onu her ittirişimde inatla bana pislik yapmaya kalkıyordu. Yolda düşecektik birazdan.
"Jungkook harbiden düşeceksin dur artık." Gülerek söylediğim şeye o da gülerek durmuştu sonunda. En azından sakince eve gidebiliyorduk.
"Bu arada Taehyung," yanına gidip onu dinleyerek yürümeye devam ettim. "Babam eğer evdeyse konuştuklarımızı umursama, dinleme. Tamam mı?" Başımı salladığımda bana döndü durup. "Sana güvenebilir miyim?"
"Evet Jungkook, söz veriyorum." Gülümsedi ve yoluna devam etti. Fazla gergin gibi duruyordu. Nedenini bilmiyordum ama sanırım evde öğrenecektim. Okulun biraz uzağında güzel bir müstakil eve gelmiştik. Jungkook anahtarı takıp en sessiz şekilde içeri girip etrafı kontrol etti. Tam o anda mutfaktan babası çıktı.
"Oğlum? Niye sessizce giriyorsun içeri?" Ben sadece Jungkook'un hareketlerini izliyordum. O ne yaparsa onu yapacaktım. "Sessiz girmiyorum baba. Arkadaşım var ödev yapacağız, odamdayız." Babasıyla konuşmama fırsat bile vermeden kolumdan tutup yukarıya götürdü beni.
"Jungkook babana ayıp oldu, selam bile vermedim."
"Verme, sana bir şey sorarsa görmezlikten gel, ödeve odaklan. Eğer baktın sana haber vermeden kalkıyorum, kulaklık tak." Neden böyle dediğini bilmiyorum ama vardır bir bildiği diyerek onu onaylayıp işimize geçiyorum hemen.
