A Night To Remember (COMPLETED)

Kabanata 31

WARNING: VERY-VERY-VERY RSPG! R-18!


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





Maraming pwedeng mangyari sa loob ng isang taon, sa loob ng isang buwan, sa loob ng isang oras at maging sa isang segundo. Kailan nga ba ang tamang panahon para sa lahat ng bagay? Bakit may mga bagay na hindi kayang hulaan, hindi kayang unahan ng pag-iisip? 

Something is meant to happen, some things can be predicted, and some things are already outlined for us. We only need to follow the steps. But not love. Love is something... strange. I am still in awe after realizing that I fell for someone I will never think of. Of all the people I've met and had things with, I fell for someone I didn't know, someone that I only met once, someone so strange to me.

Siguro nga ay may mga bagay na nakatadhanang mangyari sa hindi inaasahang pagkakataon habang may mga bagay rin na mangyayari sa itinakdang pagkakataon. Sana ang pag-ibig ay kahalintulad ng kaarawan, may tamang petsa at tamang gagawin. Bibili ka lang ng cake, maghahanda kasama ang mahal sa buhay at uulitin muli hanggang sa susunod na taon. 

Kaya paano ko pangangatawan ang isang bagay na hindi ko gamay? Paano ko paninindigan ang pag-ibig kung maging ako ay estranghero sa larangang it. Pero.. paano ako matuto kung hindi ko pag-aaralan? paano ako magiging pamilyar kung hindi ko subukang kilalanin ang mahiwagang pakiramdam na ito?  

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at pinigilan ang sariling huminga. Shit! Nagising ko yata siya? Pumikit ako nang mariin at nakiramdam na lamang. Nararamdaman ko ang mahaba niyang braso na nakadagan sa baywang ko. Kanina pa ako gising pero hindi ako makabangon dahil nakakulong ako sa bisig niya. Ang alam ko ay wala na kaming trabaho kaya hindi ko na rin inabala pa ang sarili kong bumangon. Iniisip ko na ilang araw rin siyang puyat dahil sa trabaho niya at bukod d'on mukhang patong-patong ang problemang binigay ko sa kanya. 






Sariwa pa rin sa akin ang nangyari kanina, madaling araw na iyon at hindi ko naman akalaing mararating ko ang langit. Isa pa, marami akong natuklasan sa kanya. Sa pagkatao niya. Pakiramdam ko ang nangyari kanina ay isang pagkakataon para kilalanin namin ang isa't isa, marami pa akong gustong malaman pero hindi ko na kaya pang makinig. Nasasaktan ako dahil sa pinagdaanan niya. Oo nga't mayaman siya, matipuno, sobrang gwapo at kayang niyang makuha ang anumang gustuhin niya sa mundo. Bukod sa pagmamahal o tiwala mula sa pamilya ng papa niya. 





Pareho kaming nangangap sa sariling pamilya. Ako sa mga magulang ko at siya sa pamilya ng papa niya. Kahit gaano pa ako pahirapan ng mga magulang ko ay walang-wala iyon sa pinagdaanan niya. He only has his mom and dad, only two people who really understand and love him without hesitation, while I have my entire family. My Monteverde family, my cousins, my siblings,and though my parents are pushing me, I know they still love me.

He pulled me closer to his body, my back touched his undressed body! His arm curled around my waist, and he didn't care about my weight on his right hand. Dumilat ako nang maramdaman ang halik niya sa ulo ko matapos ang isang halik ay inaamoy niya na lang iyon. Mabuti at nakapag-shower ako kahapon kung hindi ay baka kanina pa ako humiwalay sa kanya! 

" I'm sorry," hindi ko mapigilan ang sarili ko at nagwagi pa rin ang kaisipan ko sa pagkakataong ito. Nasasaktan rin ako at gusto kong pawiin lahat ng sakit na nararamdaman niya. 

He stiffened. I held his forearm, slightly rubbing it. The more I rubbed it, the more I felt hotter! I must stop, but damn, my mind is saying otherwise!

"I am sorry for doubting your love. It's foolish at first, but I guess we're both foolish." I removed his arm around me before I rolled forward to face him. I chuckled when I saw how shocked he was.



Ngumisi ako at hinayaan na ang sariling mahulog na sa bitag ng pag-ibig.