A Night To Remember (COMPLETED)

Kabanata 27

The rain soon fell right after we reached the hotel's entrance. I can see the heavy raindrops from where I am standing. I pulled my hand from Mr. De Vera, and he eyed me for what I did. He looks so hesitant, but still, he manages to free me. I was left behind, two meters away from him, when the crowd neared him. 

Ang alam ko ay may dinner dapat sila ng mga Lazzaro, hindi ko alam kung natuloy ba iyon at mukhang mangyayari pa lang naman dahil iginiya na siya sa isang room. I can see them from where I am.  He's busy, and his colleagues obviously talk while he only nods his head. Nakita ko kung paano gumalaw ang ulo niya na para bang may hinahanap siya sa paligid. Nanuyo ang lalamunan ko nang nagtama ang tingin namin sa pagitan ng babasaging pader. Ilang metro ang layo namin sa isa't isa pero kaagad niyang nahanap ang mga mata ko. Ngumiti ako, isang ngiti na tunay dahil hindi niya naman na ako kailangan pang hanapin. Hindi ako kailangan sa loob, ang agwat naming dalawa ay masyadong malayo, napakalayo na hirap akong abutin. 

Kung may gusto man ako sa mundo, ito ang isa sa mga bagay na gusto ko ang hinding-hindi ko makamtan. He might be in love with me, but I don't have the guts to reciprocate his feeling while I know I am a mess. I have lots of issue in my life. 

He wanted to come near me. He wanted to pull me near him, but he couldn't leave them. He can't leave the life he has. I know for sure that if I let myself fall into this trap, it will be a messed-up world for him, not for me.

I rushed to the front desk, good thing Klariyah was there kaya noong nagtanong ako para sa extra key card ay kaagad akong nabigyan. 

Nagdadalawang isip ako sa gagawin. Gusto ko sanang lumabas at magmuni-muni pero maulan. Pinairal ko ang kagustuhan kong lumabas kaya nong nasa harap na ako ng glass door ay hindi ko rin natuloy ang plano ko. Sobrang lakas ng ulan kaya bumalik ako. Pumihit ako at nagpasya nang bumalik sa kwarto. Nakikita ko si Klariyah. She keeps on watching me, kahit n'ong naglalakad ako palapit sa elevator ay ramdam ko pa rin ang tingin niya sa akin. Tahimik ako sa loob ng elevator, may sumasakay kada floor kaya hindi ako nag-iisa. Lumabas ako nang nasa tamang palapag na at dumiretso sa room. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, hindi ko rin alam kung available pa ba ang room na para sa akin. Siguro kukuha ako ng sariling room, iyong pinakamura para makatipid. 

Kailangan kong isipin nang mabuti kasi alam ko kapag nagtuloy-tuloy ang ginagawa namin ay ako lang din ang dehado sa dulo. Hindi pa ako nagmahal nang tunay at ayaw ko malaman kung paano iyon, ayaw kong umabot sa gan'ong bagay dahil delikado iyon. Ayaw kong magmahal sa taong hindi magiging akin sa dulo. 

I never thought about marrying Geoven when we were still together. Tumagal kami nang mahigit isang taon pero hindi kailanman sumagi sa isipan ko ang kasal. I become his girlfriend because my parents were fond of him, masyado nilang tinitingala si Geoven at dahil sa gan'on ang tingin nila rito ay pumayag silang pakasalan ako ni Geoven kahit hindi pa ako ready sa bagay na iyon. 

Sumandal ako sa likod ng pintuan ng kwarto pagkasara ko n'on. Natagpuan ng mata ko ang sapatos na suot kanina, nasa sahig iyon malapit sa kama kaya lumapit ako at dinampot ang mga iyon. Dinala ko sa closet. I watched my reflection in the mirror. My face looks so red, and my eyes are teary for no reason.

"Nababaliw na ako," I scoff at myself.

I shook my head and left the closet. I went to the bathroom and let the water fall into the bathtub. Nilalamig ako kaya kailangan ko ng warm bath. I pour some scented bath soap, I lit the candle in the nook above it. I turned the faucet off when it had the right amount I needed.I turned off the lights, and I undressed myself before getting inside the bathtub. Hinawa ko rin ang kurtina para matingnan ang maulan na kalangitan.