To be married with (De Viola #3)

Chapter 29

Pain

"A-ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ng lalaki sa akin habang nakaupo ako sa sulok at nakahawak sa magkabilang ulo ko at sinasabunutan ito. Nag-angat ako ng tingin, nakita ko si Riley na nag-aalalang nakatingin sa akin.

"R-riley..."

"I'm sorry, mamaya pa sana ako pupunta at tinawagan kita ayaw mo namang sumagot," sambit nito at napahagulgol na ako. Kaagad ko siyang sinalubong ng yakap, h-hindi ko alam na ganuon. Sobrang mali na ganuon ang ginawa ko.

Sa lahat pa ng dapat kong kalimutan bakit siya pa? B-bakit si Riley pa?

"N-naaalala ko na... I-I'm sorry Riley," sambit ko. Habang nakayakap dito, sinapo niya ang pisngi ko at ngumiti. Siya ang mahal ko, natukso ako. Napakasama ko, bakit ko siya kinalimutan? A-at iyong mga kinuwento nila sa akin hindi totoo dahil si Ate Adelide ang mahal ni Kuya Relius. Siya lang, ako hindi. Nakonsensya lang din siguro siya kaya ganuon.

Napahagulgol ako nang sakupin niya ang aking labi, naramdaman ko kung paano niya ako namiss. Namiss ko rin siya, namiss ko ang boyfriend ko. Siya ang mahal ko, siya dapat hindi si Relius. Why would I forget him? B-bakit?

"Riley..." sambit ko. Pinahiga niya ako sa kama, malambot ang kaniyang labi habang ang kaniyang mga mata ay punong puno ng emosyon. Pati ako. 'Di ko alam na ganito ang relasyon namin, hindi naman kami nagbreak pero bakit parang ang laki ng kasalanan ko sa kaniya.

Napahawak ako sa kaniyang dibdib, napaungol ako. Nang maramdaman ang aking pagdaing ay kaagad siyang tumigil, hinabol ko ang kaniyang labi.

"N-navi..." tawag ng kung sino sa likod. Tumingin ako roon, nakita ko si Relius na basag na basag ngayon. Sumugod ito sa kaniyang kapatid at sinuntok, napasigaw ako nang maramdaman ang paghangos nito.

"Tangina."

"Relius! Don't do this!" sigaw ko.

"Saglit lang akong nawala! Saglit lang nasa iba ka na!" sigaw niya sa akin ngunit ako na ang sumugod sa kaniya at sinampal siya. Hapong hapo ako, hindi ko alam kung paano ko sisimulan.

"Y-you cheated on me first!" sigaw ko. "N-naalala ko na! B-bakit... nasaan ang ate ko at ako ngayon ang nilalapitan mo? Naalala mo siya sa akin? Magkasing lasa ba kami?!" sigaw ko sa kaniya.

"N-no..."

"B-bakit mo tinago sa akin lahat! Ang tanga tanga ko!"

"N-no... ikaw ang mas minahal ko..."

"Maling mali, una palang... mali na talaga, bakit hindi ko man lang naalala si Riley! A-ang laki ng kasalanan ko sa kaniya!" sigaw ko. "Hinding hindi kita mapapatawad!"

"N-navi..."

"No. I'm Adeline."

Natatawa ako sa aking sarili, bakit nga ba ang tanga tanga ko? Pinakitaan lang niya ako, kinama niya lang dahil karamihan ganuon ang ginagawa niya sa mga naging babae niya. At nireplace niya pala talaga na mas mahal niya ako ha?

Bakit hindi niya maamin sa sarili niya na mas mahal niya si Ate? Nakokonsensya ba siya kaya niya sinabing mahal niya si Adeline?

Damn him.

"Ipapaliwanag ko sa 'yo lahat, hindi pa rin bumabalik ang totoong memorya mo eh... Navi please, talk to me please..."

"No. Let's end this."

"N-no, hindi ko kaya..."

"K-kaya mo! Nung nagsinungaling ka sa akin, kinaya mo... sinabi mo sa akin na ikaw ang mahal ko pero si Riley. Siya ang mahal ko, I-I wish 'di kita nakilala!" sigaw ko sa kaniya.