BAHAR YELİ(GAY)(MPREG)

~2~

Medya Kayra.

İyi okumalar.

Kayranin anlatimiyla.

Bugün ev çok hareketliydi bunun sebebini bilmiyor olsamda bu beni rahatsız etmişti çünkü gürültüyü sevmem,ayrıca kızım uyuyordu ve uyanabilirdi.

Bu düşünceyle odamdan çıkıp merdivenlerden aşağı indim koltukta oturan annemi görünce yanına gittim.

"Anne ne oluyor neden herkes koşuşturuyor"annem bana bakıp yanını patpatladı oturmamı istedigini anlayıp oturdum"oğlum hatırlıyorsundur ki dün evlenmeyi kabul etmiştin"bunu demesiyle konuyu anlamış olsamda başımı salladım evet anlamında"işte bizde sana istediğin gibi bir eş bulduk".

Açıkçası annemin bu hızına şaşırmıştım daha dün evet demiştim ve bugün bulduğu söylüyordu bir kere tamam demiştim yapacak bişey yoktu.

"Tamam anne size kolay gelsin"bunu söylememle annem memnun bir şekilde gülümsemişti.ondan izin isteyip odama çıktım biraz yalnız kalmalıydı.

Ne kadar evlenmek istemesemde ailem bu fikrime karşıydı artık ölen eşimi unutmami istiyorlardı onu nasıl unutabilirdimki o benim ilk aşkımdı canımdan çok sevdiğim,biricik melegimin annesiydi.

Bizden ayrılığı çok erken olmuştu ben ona o bize doyamadan kaybetmiştik onu, kanser hastasıydı ve yenemedi bizi bırakmak istemiyordu biliyorum çok uğraştı çok savaştı ama kaybetti onun ölümünden sonra bende ölü gibiydim kimseyle konuşmuyor, odamdan çıkmıyordum öyleki kızımı bile unutmuştum onu çok özlüyordum durmadan aklıma eski anılarımız ve güzel gülüşü geliyordu.

Hala özlüyordum,içimde yarım kalmışlıgın acısıyla senelerdir onsuz yaşıyordum.

Şimdiyse sadece kızım için yaşıyorum tüm planlarımı ona göre yapıyorum bol bol onunla vakit geçiriyorum ama ona yetmiyor beni çok sevsede bir anne istiyor hep bana okuldaki arkadaşlarının annelerinden bahsediyordu.

Buda beni daha çok yaralıyor, aslında sadece onun için evlilik işine evet demiş olsamda içten içe endişelerim vardı ya evlenecegim kişi kızıma kötü davranır onu üzerse diye düşünüp duruyorum.

En azından bir çocuğu var ve beni anlar diye umut ediyorum,içimi rahatlatan tek şey buydu.

Tıklanan kapımla düşüncelerimden uzaklaştım ve gel komutu verdim"abi bak sana ne getirdim evlenecegin adamın fotoğrafı"heyecanlı konuşup bana fotoğrafı uzatan erkek kardeşimden memnunsuzca fotoğrafı alıp hiç bakmadan yan tarafına bıraktım.

"Abi ne yapıyorsun baksana şu fotograffa çocuk çok şirin eski kocası nasıl ona kıyıpta şiddet uygulamış anlamadım"evlenecegin kişiyi merak etmiyorum çünkü bunun bir önemi yoktu onunla sadece evlenicektim o kadar ilk evliliginde yaşadıgı olayları duymuştum ve üzülmüştüm ama bu kadardı.

"Tamam sonra bakarım şimdi işim var"kardeşimi geçiştirmek için kurduğum bu cümle onu tatmin etimişe benzemiyordu"peki sana ismini söylim adıda onun gibi güzel Berkay senin isminle uyumlu bence Berkay ve Kayra çok güzel oldu abi inanki çok yakışacaksınız"bu laflar beni kötü hissetiriyordu gizemi aldatıyormuşum gibi hissediyordum ölmüş olsa bile vicdanım rahat değildi bilmiyordum.

"Esin uyandımı"konuyu kızıma getirmiştim çünkü onun susacagı yoktu çok şükür ki oda uzatmadan cevap verdi "az önce uyandı annem onu doyuruyor birazdan buraya gelir bence"kafamı salladım ve yatağa uzandım başım agrımıştı.

"Ben gidiyorum fotoğrafa bakmayı unutma"onu geçiştirmek için kafamı salladım sonrada kapıyı kapattıp çıktı.

Biraz uzanıp boş boş tavanı izledim aklımda hiç bir düşünce yoktu resetlenmiştim.

Ruhum çok yorgundu...

Kapım ikinci çaldığında komut vermeden açıldı ve içeri güzeller güzeli kızım girdi"baba"diyerek kollarını açıp bana koştu hemen yatakta oturur pozisyonuna gelip onu kucağıma çektim"güzelim"deyip alnından öptüm onu bu hitabımı çok sevdiği için küçük bir kıkırtı ile güldü Allah'ım çok tatlıydı.

"Baba herkes evleneceğini söylüyor bu dogrumu bana annemi getireceksin"büyük bir heves ve mutlulukla soran kızıma sahte bir gülümseme verdim umarım evlendikten sonrada böyle olurdu.

"Evet bebeğim doğru sana anne getirecem"bir erkekle evlenecegim biliyordu ama ona anne demek istiyordu..

"Yaşası8nn"çığlık atıp yatakta zıplayan kızıma engel olmadım benimleyken herşeyi yapabilirsi tek gayem mutlu olmasıydı.gerçek annesinin öldüğünü biliyordu ama yinede başka biriside olsa ona annelik yapsın istiyordu.

Kızım yüz tipi olarak bana benzemiyordu hiç,ben esmer siyah gözlü ve siyah saçlıydım ince dudağım ve yüzüme orantılı bir burnum vardı o ise beni zıttımdı sapsarı saçları yeşil gözleri vardı ve bembeyaz teniyle annesine benziyordu buda ona daha çok bağlanmama neden oluyordu.

"Onu ne zaman görecem baba"bunu demesiyle aklıma az önce komidine koyduğum fotoğraf geldi ve onu alıp kızıma uzattım"bu onun fotoğrafı güzelim"hemen elimden alıp uzun uzun fotoğrafa baktı ve baktıkça gülümsemesi büyüdü sonunda elini havaya kaldırıp çıglık attı"baba bu çok güzel bir anne çok sevdim çok"bunu demesiyle biraz rahatlamıştım şimdiden sevmişti,zaten benim kızım çok uslu ve akıllıydı asla sorun çıkarmazdı.

Şuan biraz rahatlamıştım,kızım beni hep rahatlatırdı...

Heyecanla yazdım Umarım beğenirsiniz canlar..

Selam çıtırlar, kitabı düzenlicem dayanamadım amk herkes okuyor yorum yapmıyor lann, o güzel parmaklarınızı yorup düşüncelerinizi yazın bakalımmm ❤️‍🩹❤️‍🔥

Okeytooo, ama yoggg diyordanız sikerimmm..