BAHAR YELİ(GAY)(MPREG)

~3~

Medya berkayın oğlu zade.

İyi okumalar.

Berkayın anlatımıyla.

Annemin telefon konuşmasında duyduğum şey beni beynimden vurulmuşa çevirmişti sırf oğlum için kabul etigim bu evlilikte gidecegim evde çocuğum istenmiyordu bunu asla kabul edemezdim çocuğumu arkamda bırakıp nasıl yeni bir hayat kurabilirdim ki.

Bunlar nasıl insanlar tamam başkasının çocuğunu istememelerini anlayabilirdim ama bir annenin çocuğunu bırakmasını ve yeni bir hayat kurmasını istemelerini anlayamıyorum.

Üstelik beni isterken çocuğum olduğunu biliyorlardı.

Buna rağmen benden böyle bir şey beklemeleri çok saçmaydı.

Kayra denilen adamla hala tanışmamıştım ama bu kararıyla vicdansız olduğu kanatına varmıştım aksi takdirde böyle bir şey istemezdi.

Onunda çocuğu var beni anlar diye düşünüyorken tam tersi olmuştu buna inanamıyorum.

Buna izin vermezdim ama annem evlenmemi o kadar çok istiyordu ki onlara kabul ettiği söylemişti üstelik bana sormadan yapmıştı bunu.

"Anne ben oğlum olmadan yaşayamam"dedim annemin tam gözlerinin içine bakarak gözlerim dolmuştu onu kaybetme düşüncesi beni ele geçirmişti çoktan.

Annemin susup beni izlediğini görünce devam ettim"ben böyle bişey asla kabul etmiyorum olmaz evlenmem"bunu dememle annem hemen yanıma gelmişti"oğlum neden anlamıyorsun onlara hayır diyemezdim eğer deseydim vazgeçeceklerdi".

"Vazgeçsinler ya bırak olmasın bu iş isteyenmi var onunla evlenmek istemediğimi defalarca söyledim sana"o kadar dolmustum ki bagırarak kurmuştum bu cümleleri annemin yüksek sesten hoşlanmaması umrumda değildi kesinlikle.

Yüzünü buruşturan annem rahatsız olduğunu belli etmişti sinirli bir şekilde kolumu iki yanından tutup konuştu"bu evlilik olucak ister kabul et ister etme anla şunu kolukomşu laf ediyor namusuna dil uzatıyorlar bu lafların önünü kesmeliyiz ayrıca hep böyle yaşayamazsın"

"Bıktım artık hayatımı insanlara göre yaşamaktan, bıktım toplum baksından anladınmı yeter"ağlayarak yere çöktüm artık gerçekten dayanamıyordum yaşadıklarım çok fazlaydı.

Bu dünyada gerçekten bana ait olan tek şeyi almaya çalışıyorlardı.

Yanıma oturan annem beni kolları arasına alıp sarıldı buna ihtiyacım vardı bende ona sarıldım ve ağlayarak konuştum"a-anne lütfen bişey yap beni anla o-onusuz yapamam"bu laflarımla annem bana daha sıkı sarıldı ve kulağıma sakin bir sesle fisıldadı"canım anlıyorum seni ama sende anla elimden bişey gelmiyor bunu kabul etmeye mecburuz "beni bırakıp yüzümdeki yaşları sildi onunda gözü dolmuştu, annemin beni gerçekten sevdiğini biliyordum herşeyi benim için yapıyordu ama ne durumda olduğumu umursamıyordu çünkü bu evliliğin bana iyi gelecegini düşünüyordu.

"Hadi kal birazdan zade okuldan gelicek seni böyle görmesin çok üzülür"

Beni yavaşça ayağa kaldıran anneme ayak uydurup kalktım yerden çocuğuma yemek hazırlamalıydım okuldan gelicekti ve muhtemelen açtı ama onu ardımda bırakacağım gerçeğini bir türlü unutamıyordum ne yapmalıyım bilmiyordum.

Bir yolu olmalıydı, bir yolunu bulmalıydım...

Mutfağa gidip zade için güzel bir şeyler hazırladım kendimi kaptıtmıştım ve vaktin nasıl geçtiğini bilmiyordum zaten oğlum için bişeyler yaptığımda hep böyle olurdu.

Düşüncelerimden kapı ziliyle çıktım ve koşarak kapıya gittim oğlum gelmişti, hemen kapıyı açtım ve aşağı eğilip kapıdaki minik çocuğuma sıkıca sarıldım hemen bana karşılık veren oğlumdan minik bir kıkırtı kazandım.

"Anne seni çoookk özledim"coşkulu bir sesle bana özlemini anlatan çocuğum mutlu olmam için büyük bir sebebti o bana yeterdi.

"Bende seni çok özledim bebeğim"evlenecegim kişinin oğlumu istemediği düşüncesi sesimin titrek çıkmasına neden olmuştu tabiki akıllı oğlum hemen farketmiştiki bana bu soruyu yöneltti"baba bişeymi oldu"üzgün çıkan sesi beni kendime getirmişti ona bişey farkettirmemeliydim ama elimde değildi.

Ona sarılmayı bırakıp güzel yüzüne baktım"hayır canım bişey olmadı hadi içeri girelim"ayakkabısını indirmesinde yardımcı olup onu içeri aldım ve kapıyı kapattıp montunu çıkarıp astım elinden tutup banyoya götürdüm ve elini güzelce yıkadım zade o sırada köpüğün görüntüsü ile mutlu oluyordu.

"Anne kurt gibi acıktım "

" biliyorum bebeğim hadi mutfağa gidip karnımızı doyuralım "

Elinden tutup mutfağa götürdüm ve hazır olan sofraya oturdum o yemeğini yerken ben onu izledim.

Zade çok küçüktü minyon bir tipi vardı ufak tefek ti gözleri siyah ve büyüktü saçlarıda siyah ve gür du hep kestirmek zorunda kalıyordum çünkü rahatsız oluyordu burnu ve dudagıda küçüktü bu görüntüsü onu hep koruma ve sevme isteğiyle dolduruyordu içimi.

Dış görünüşü bana hiç benzemiyordu çünkü ben kumraldim gözlerim yeşildi dudaklarim pembe ve dolgundu burnumda yüzümle orantılıydı boyum ise 1.75 ti bence idealdi ,ama davranışları benimki ile aynıydı bu hoşuma gidiyordu.

En azından eski babası kereme benzemiyordu...

" anne "önümde salanan minik ellerle kendime geldim zade bana sesleniyordu " efendim canım "

" anne sana sesleniyorum neden cevap vermiyorsun ?"

"Özür dilerim dalmışım bebegim ne söyliyecektin"

"Ben doydum odamda oyun oynicam"bu dedigine kafa salladım ve sofrayı topladım ellerimi yıkayıp bende odama geçtim, oğlum genelde benimle uyusada kendi odası vardı zaten küçük bir odaydi.

Bana hep anne derdi arada sırada baba derdi bu onun seçimiydi bana ikiside uyardı çocuğum daha küçük olmasına rağmen çok akıllı ve uslu bir çocuktu ona bişey belli etmesemde beni anlardı.

Desteklerinizi bekliyorum millet lütfen okuyup geçmeyin.