BAHAR YELİ(GAY)(MPREG)

~22~

İyi okumalar.

Kayra'nın anlatımıyla.

Bugün hafta sonuydu ve evde kalıp ailemle birlikte vakit geçirmek istiyordum ama işle ilgili bir sorun çıktıgı için gitmek zorundaydım bu yüzden morelim bozulmuşttu. 

Morelimi bozan bir diğer şey ise berkay'dı, uyandıgından beri içinde kötü bir his olduğunu söylüyordu, bana bişey olucagından korkuyordu.

Neden böyle düşünüyor  anlamamıştım ama onu sakinleştirmek için çok ugraşmıştım, evden ayrılmamam için beni ikna etmeye çalışmıştı onu zar zor ikna etmiştim.

Evden çıkmadan önce beni uğurlarken dolu olmuş gözleriyle bana bakmıştı, bu yüzden bende huzursuz olmuştum ve aklımda çıkmıyordu bir türlü.

Daha fazla dayanamadıgım için cebimden telefonu çıkarıp yolu kontrol ettim normal hızda gidiyordum ve araba çok yoktu sabahın erken saatleriydi,berkayı aradığım da çalar çalmaz açmıştı.

"Alo Kayra iyimisin, bişey mi oldu"

"İyim güzelim korkma bişey olmadı sadece seni merak ettim"

"Bende şimdi seni ariyacaktım, sana gitme dememe rağmen gittin"

"Güzelim lütfen böyle düşünme bak bişey yok işte"

"Ama elimde değil ki"

Masum ve aglamaklı çıkan sesiyle derin bir nefes aldım tam ona cevap verecektim ki karşı taraftan hızla ve kontrolsüzce gelen bir arabayı farkettiğim gibi sağa kırmaya çalışırken çıkan yüksek bir sesle benim arabama çarptıgında eş zamanlı olarak başımadan büyük bir darbe aldıgımda acıyla inledim,"k-kayra"arabam yoldan çıkarak takla atmaya başladı.

"Kayra, Kayra cevap ver noldu, yalvarırım konuş Kayra"

Kulagımın çınlama sesinin yanında gelen berkayın ağlayan ve yüksek sesi birbirine karışırken gözlerim kararmaya başlamıştı, başımın arka kısmında ve kolumda şiddetli bir agrı vardı.

Elimi zorlukla kaldırıp başımın arkasına koyup göz hizama getirdiğinde elimin kana bulandıgını gördüm, yavaş yavaş kapanan bilincimin farkındayken durmadan konuşan berkayın sesi geliyordu fakat ne söyledigini anlayamıyordum, kesilen nefesim yüzünden ona cevap veremiyordum.

Tüm gücümü kullanıp agızımı aralayıp kısık bir sesle zorlukla konuştum"seni seviyorum bebeğim"dedim sesimi duydumu sanmıyordum çünkü telefonun nerde olduğunu bile bilmiyordum, umarım duymuştur,sol gözümden bir damla yaş akarken karanlıga teslim oldum.

Onu gerçekten çok seviyordum.

__ __ __

Berkayın anlatımıyla.

Taksiciye bakarak "lütfen biraz daha hızlanın" dedim adam aynadan bana baktıgında acımış olucak ki bişey demeden biraz daha hızlandı.

Korktuğum olmuştu işte uyandığımdan beri içimdeki sıkıntı bişeyler olacagının en büyük habercisiydi, Kayra kaza geçirmişti hemde benimle konuşurken.

Şuan ne durumda olduğunu bilmiyorum onun o acı çıglıgından sonra yıkılmış kalbimin durduğunu hissetmiştim, ona ne kadar seslensem de bir cevap alamamıştım.

Ona bişeyy olursa ne yapardım bilmiyorum ben buna asla dayanamazdım.

Kayra kaza yaptıktan sonra telefon kendi kendine kapanmıştı durmadan arasamda ulaşılmamıştı, ben evde ağlayarak ne yapacagımı düşünüp kendimi yerken bir polis beni aramış ve kayrayı hastaneye kaldırdıklarını söylemişlerdi, dediklerine göre çok hasar almıştı.

Onlardan hastane ismini alır almaz yola çıkıcaktım ki bana korkuyla bakan çocuklarla göz göze gelince hemen annemi arayıp ona olanları üstün körü anlatmış ve eve gelip çocuklara bakmasını söylemiştim.

Çocuklar benim durmadan agladıgımı görünce ağlamaya başladıkları için onları sakinleştirip kayranın küçük bir kaza geçirdigini söyledim, gelmek istediklerinde onları ikna edip annem gelince evden çıkmıştım.

Taksi durduğunda ücreti titreyen ellerimle adama uzatıp çıktım, dolu olmuş gözlerim yüzünden etrafımı göremedigim için elimle gözlerimi sildim ama yerini büyük bir hızla yeni yaşlar alınca  umursamadan hastaneye girdim.

İlk gördügüm hasta kabul sekreterine bakıp burnumu çekerek konuştum"afedersiniz buraya trafik kazası nedeniyle gelen Kayra uyaroglu'nun oda sayısı kaç"diye sorduğumda kadın hemen cevap verdi"hasta şuan yogun bakımda acil ameliyata aldılar"diyip bana bölümü ve katı söyleyince hemen asansöre binip kısa sürede ameliyat hanenin önüne gelmiştim.

Allahım lütfen ona bişey olmasın diyip içinden bildiğim tüm duaları söylerken Kara'nın annesi babası ve kardeşi geldiğinde onlarında benden farklı bir yanı yoktu.

"Oğlum nasıl, iyi değil mi"

"Bilmiyorum bende yeni geldim ameliyata"

Dediğimde figen hanımda benim gibi dua etmeye başlamıştı,ben ağlamaya devam ederken  saatler geçti ve ameliyat hanenin kapısı açıldı çöktügüm yerden hızla kalktıgımda sabahtan beri aç olmamın nedeniyle başım dönmüştü umursamadan kapıdan çıkan hemşirenin yanına gittim"bişey mi oldu o iyimi lütfen söyleyin "dediğimde hemşire hemen cevapladı" hastamız çok kan kaybı yaşamış acil 0 RH(-) kana ihtiyacımız var"dedi.

"Ben veririm hemen benimki uyuyor"

Diye ferdi söze girdiğinde birazda olsa rahatlamıştım nadir bir kandı ve herkeste bulunması zordu, bulamasaydık veya geç bulsaydık ne olurdu bilmiyorum.

Ferdi hemşireyle birlikte hemen kan vermek için gittiğinde yere oturdum telefonumun zil sesi geldiğinde cebimden çıkarıp baktıgımda annemin aradıgını gördüm.

"Alo berkay kuzum Kayra nasıl oldu"

"Hala ameliyatta anne çok kan kaybı olmuş durumu hakkında net bişey söylenmedi"

"İnşallah iyileşecek ben biliyorum benim damadım çok güçlü"

"İnşallah anne çocuklar nasıl"

"Çok agladılar onları zor sakinleştirdim şimdi uyuyorlar sen burayı düşünme kendine dikkat et"

"Tamam anne hoşcakal "

Ondan da aynı karşılıgı aldıgımda telefonu kapattım, hemşire elinde kan torbalarıyla gelip kapıdan içeri girdi, biraz vakit geçtikten sonra kapı yine açıldı ve bu sefer doktor çıktı, hemen kalkıp yanına gittigimizde doktor bize bakıp"hastanın neyi oluyorsunuz"dediğinde hemen cevapladım"ben eşiyim bunlarda annesi ve babası"dedim.

Doktor bize bakıp konuşmaya başladı "hastamız çok kötü bir kaza geçirmiş kan kaybı çok fazla olduğu için biraz zorlandık, ameliyat iyi geçti ama henüz kesin bişey söyleyemeyiz bugün yoğun bakımda olucak ve durumunu kontrol edicek eğer sabaha kadar kötü bişey olmassa normal odaya alıcaz, başından aldıgı darbe geçici hafıza kaybına neden olabilir ama kesin değil ayrıca sağ kolunda da kırık var ve arabanın camları yüzüne battıgı için bir kaç ufak çizik var" doktor uzun açıklamasından sonra derin bir nefes alıp"geçmiş olsun"diyip gitti.

Ben selim bey ve figen hanıma bakıp"isterseniz siz gidin ben kalırım zaten elimizden gelen tek şey beklemek, hem çocukların da bize ihtiyacı var"dedim.

Onlar ilk başta kalmak istesede haklı olduğumu anlayıp ferdi de  geldiğinde birlikte gittiler bende kapının yanındaki bir sandalyeye oturup gözümü ameliyat hanenin kapısına diktim, gözüme uyku girmeyeceğini biliyordum.

Kayra çok güçlü ona bişey olmaz bizi asla bırakmayacagını biliyorum.
Ona bişey olmiyacaktı,o ameliyattan başarıyla kalkıcaktı  ve gözlerini açıcaktı eskisi gibi birlikte olucaktık.