ជម្រៅស្នេហ៍បុរសបេះដូងដែក (ចប់)

ភាគទី36: ចាំអូនជួយសម្រួលសរសៃ

ត

ជុងហ្គុកស្រាប់តែបើកភ្នែកភ្លាមៗក្នុងអំឡុងពេលដែលបបូរមាត់តូចទន់ៗកំពុងផ្ដិតយករសជាតិរបស់បបូរមាត់ក្រាស់...

ជីមីនបើកភ្នែកធំស្របពេលព្យាយាមរើចេញព្រោះខ្លួនរបស់គេកំពុងតែត្រូវបានអ្នកខាងក្រោមឱបណែននឹងចាប់ទាញអញ្ចឹងករាងតូចអោយកាន់តែមកជិត្តទៀតផង...

< ទទួលស្គាល់ឬនៅថាឯងមានចិត្តលើយើង? > ជុងហ្គុកដកមាត់ចេញតែមិនទាន់ប្រលែងកាយតូចនៅឡើយទេ

< ខ្ញុំមិនបានមានចិត្ត លោកគិតខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំគ្រាន់តែរអិលដៃជ្រុលដួលលើលោកប៉ុណ្ណោះ > ជីមីនក្រោកចេញប្រញាប់កែខ្លួន

< យើងមិនដែលដឹងសោះថាឯងរអិលដៃ!? > ជុងហ្គុកចេញសម្ដីមកបែបញ៉ោះរាងតូច

< ខ្ញុំទៅសម្អាតខ្លួនហើយ លែងដៃ > ជីមីនព្យាយាមគេច

< ចង់ទៅណា ហ៊ឹម...!? សារភាពមកជីមីន > ជុងហ្គុកឱបរាងតូចជាប់មិនអោយរើចេញទៅណាមុននឹងលើកសំណួរសួរទៅរាងតូច

< កុំលាក់លៀមជាមួយខ្ញុំទៀតអី ខ្ញុំស្រឡាញ់ឯងណាស់ជីមីន > ជុងហ្គុកឱបរាងតូចពីក្រោយហើយខ្សឹបដាក់ត្រចៀកជីមីនដើម្បីបញ្ជាក់ពីក្ដីស្រឡាញ់

< ....... > ជីមីននៅស្ងៀម

< ឆ្លើយនឹងខ្ញុំមកជីមីនថាឯងក៏ស្រឡាញ់យើង ឆ្លើយមក > ជុងហ្គុក

< ខ្ញុំ!? ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនដឹងទេ > ជីមីនងើបចេញទាំងស្លន់ស្លោព្រោះមិនចង់អោយអារម្មណ៍ដែលខ្លួនខំលាក់ត្រូវចេញមក

< ហេតុអ្វីចាំបាច់គេចពីខ្ញុំ? បើស្រឡាញ់ប្រាប់ខ្ញុំមកថាស្រឡាញ់តែបើមិនស្រឡាញ់ក៏ប្រាប់មកថាមិនស្រឡាញ់ ! > ជុងហ្គុក

< ខ្ញុំ?ខ្ញុំ ខ្ញុំសូមទោស > ជីមីនក្ដាប់ដៃខាំមាត់ណែនព្យាយាមទប់

< មិនអីទេ ចេញទៅ > ជុងហ្គុកក្រោកចេញពីគ្រែហើយដើរចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតខ្លួនបាត់

< ជុងហ្គុក ! > ជីមីនបង្អាក់ដំណើរជុងហ្គុកហើយក៏បានដូចចិត្ត

< ខ្ញុំស្រឡាញ់លោក > ចប់ប្រយោគភ្លាមជីមីនរត់ទៅឱបជុងហ្គុកយ៉ាងណែនហើយញញឹមបែបរលីងរលោងទឹកភ្នែក