Motor Yarışçısı

29.Berkin

Yazım hataları,mantık hatası var ise affola sizi daha fazla bekletmek istemedim o yüzden ikinci kere kontrol etmeden atıyorum.

Eğer yazım yada mantık hatası var ise oraya ( ! ) Koyar mısınız?

Neyse bölüme geçelim iyi okumalar 🤍

~Bomba patlamadan önce Akça'nın bakış açısı~

Yarışı ben kazanmıştım,bu yüzden kaskımı sırıtarak çıkartıp bakışlarımı tekrar Demir'e çevirdim.

Şuan ne kadar güzel baktığının farkında mıydı bu adam? Yoksa ben şuracıkta ölecektim.

Demir, bana bakmak yerine etrafta birşey arıyormuş gibi bakındığın da bende onlara doğru ilerlediğim sırada bileğim de hissettiğim tüy kadar olan tutuş ile oraya döndüm.

Bu daha demin yarıştığım Berkin'di.

Bu sırada da çoktan bileğim de ki eli inmişti.

"Tebrik ederim,cidden güzel yarıştı.İzlerken çok fazla o duyguyu tadamıyorsun ama yarıştığım sırada cidden o adrenalin hissini iliklerime kadar senin sayende çok iyi hissettim."dediğin de dudağımın kenarı usulca kıvrıldı.Yok canım abartmayalım yani..

"Teşekkürler,bende yinede seni tebrik ederim.Güzel yarıştı."dediğim de minik bir baş selamı ile aldı tebrik'imi

"Umarım senin ile bir daha yarışırım. Görüşürüz."dediğin de Umarım, görüşürüz diye cevap vermiş ve yanından ayrılmıştım.

O motoru için yarış pistinden çıkmaz iken ben ise hala abim ile konuşan Demir'in yanına ilerlemeye devam ettim.Orman yeşili irisleri beni bulduğun da bakışlarımız kesişti.

Sonunda pistten çıkmak üzereyken kulak zarımı patlatacak gibi olan ses ile daha ne olduğunu bile anlamadan hızla yere doğru savruldum.

Olaylar o kadar hızlı gerçekleşiyordu ki ben daha anlayamadan ellerim refleks ile yüzümü bulmuş ve kapatmıştı.

Bir kaç saniye daha pistin asfaltına sürtündüğüm de en sonunda durduğumu hissettiğim de gözlerimi açmak istedim ama olmadı, yapamadım.

Yüzümdeki ellerimi yavaşça çektiğim de görüş açım oldukça bulanıklıktı.

Etrafta oluşan bağırış,duman, koşuşturan insanların içinden buraya doğru koşan Demir çarptı gözüme.

Gözlerindeki korkuyu iliklerime kadar hissettim, yüzü kaskatı kesilmişti.

Başıma giren sancı ile yüzümü tekrar buruşturdum.Oh sert vurmuş olmalıydım.Olduğum yerden hareket etmeden yanıma varan Demir'e kaydı bulanık bakışlarım.

Yanımıza doğru sedye ile koşan sağlık çalışanları ile gözlerim kendi kendine kapandı.Zor da olsa tekrar açtığımda kısık bakışlarım yanağımı kavramış ve hala birşeyler söyleyen Demir'i buldu.Ama hiçbir şey anlamıyordum.

Gözlerim tekrar kapanırken kendimi zifiri karanlığa teslim ettim.Son hatırladığım şey ise onun yanağımı kavradığı sıcacık ellerinin yerini buz gibi ellerin alması olmuştu.

...

Gözlerimi açtığımda beyaz ışık beni selamlaması ile korku ile nefesimi tuttum.Ölmüşmüydüm lan yoksa,hayır hayır ölmem olmaz,izin vermeyin!

"Uyanıyor."diye gelen ses ile görüş açım yavaş yavaş netleşti.Oh galiba ölmemiştim..

Acıyan kirpik diplerim ile gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdım.