Magic Hides My Man

Part 22

Unicode

သမိုင်းလမ်းဆုံမီးပွိုင့်ကြောင့် တန်းစီကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းရွေ့လျားနေသော ကားတန်းကြီး ကြားထဲကနေ ဖြတ်ကာ၊ ကားမှတ်တိုင်ဆီ ဇာနည် လျှောက်သွားလိုက်သည်။ အရင်က‌တော့ အလုပ်ပြန်ချိန်ဆို ကိုခန့်နဲ့အတူပြန်နေကျ ဖြစ်သည်။ ကိုခန့်က သူအလုပ်စ၀င်ကတည်းက နားမလည်တာ၊ မသိတာတွေကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် သင်ပြပေးကာ အမြဲတမ်း သူ့ကို ဖေးမ ခေါ်ခဲ့သူ။

အလုပ်မှာ အငယ်ဆုံးလည်းဖြစ်၊ နောက်ဆုံးမှ အလုပ်၀င်တဲ့သူလည်း ဖြစ်နေတာမို့ ကျန်အလုပ်သမားတွေက သူတို့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွေကိုပါ ‌ရောနှောပြီး ခိုင်းချင်သည်။ ထိုအချိန်တိုင်းမှာ ကိုခန့်က သူ့ဘက်က အမြဲရှိပေးခဲ့သည်။ ကိုခန့် ဒီလိုမျိုး ပြဿနာတွေနဲ့ ကြုံလာချိန်မှာ ဘာမှ ပြန်မကူညီပေးနိုင်သော ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ပျက်မိသည်။ ရဲမြတ်ထွဋ်ခေါင် ဆိုသော လူကိုလည်း နားမလည်နိုင်။

ကား၀ပ်ရှော့က သာမန်အလုပ်သမားတွေအပေါ် အညှိုးတကြီးနဲ့ လိုက်ပြီး ပြဿနာရှာနေဖို့အထိ၊ ဒီလူဟာ အားနေမယ်လို့ မထင်မိခဲ့။ ဘာပြဿနာဖြစ်ခဲ့မှန်းတော့ သေချာမသိပေမယ့်လည်း ဟိုရက်က ဒီလူပြောတာတော့ ကိုခန့်တို့က သူ့အိမ်ရှေ့ကိုလာပြီး ပြဿနာစရှာတာဟု ပြောသည်။ အသေးစိတ်လည်း သိမနေချင်တော့။ ဒီလိုလူတွေနဲ့ ပြဿနာသွားမဖြစ်တာအကောင်းဆုံးဟုသာ မှတ်ထားလိုက်သည်။

ဒီလူ့ကိုပြောခဲ့သလို "ကျွန်တော် အလုပ်လိုတယ်" ဆိုတာတော့ တကယ်ပဲ ဖြစ်သည်။ သူ အလုပ်တစ်ခုတော့ ရှိနေမှကိုရမည့် အခြေအနေဟာ အမှန်တကယ်ပင်။ သူတို့မောင်နှမသုံးယောက်ကို မွေးစားခဲ့သော ဒေါ်လေးက အခုချိန်မှာ နေထိုင်မကောင်း ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။ ထို့ကြောင့်ပဲ အစ်ကိုအကြီးဆုံးဖြစ်သော သူ့အပေါ်တွင်သာ အငယ်နှစ်ယောက်၏တာ၀န်ရော၊ ဒေါ်လေးအတွက်တာ၀န်ရော တိုက်ရိုက်ရောက်ရတော့သည်။

မှတ်တိုင်မှာ တစ်စီးပြီးတစ်စီး ထိုးရပ်လာသော ကားများထဲမှာ သူစောင့်နေသောကားက မလာသေး။ အခုနေ ကားလာရင်လည်း စုပြုံပြေးတက်ကြမည့် လူအုပ်ကြီးက မှတ်တိုင်မှာ အသင့်အနေအထားနှင့် ရပ်နေကြ၏။ ဇာနည်ကိုယ်တိုင်လည်း လွယ်ထားသော အိတ်ခပ်သေးသေးကို ရင်ဘတ်နှင့် ထိကပ်ထားရသည်။ ဒီလို ကားပေါ်လူပြည့်ကြပ်သောအချိန်ဟာ ခါးပိုက်နှိုက်တွေရဲ့ လုပ်ငန်းခွင် မဟုတ်လား။