အချစ်ထူး
အပိုင်း (၃၅)
#အချစ်ထူး
"အစ်မ...."
ဒီနေ့ ပစ္စည်းတွေ ရောက်တော့ အထူး အလုပ်များလို့ မပြန်ဖြစ်တော့ဘူး..။
တစ်နေ့ကုန် အစ်မကို သတိရနေတာနဲ့ ညနေ ဆိုင်ပိတ်ပြီးတာနဲ့ အစ်မဆီကို အရင်သွားလိုက်သည်။
အထူး တံခါးဝကတည်းက ခေါ်လိုက်ပေမဲ့ အစ်မကတော့ အလုပ်ထဲ စိတ်ရောက်နေလို့ မကြားပါဘူး..။
အထူး အနားကို သွားပြီး ပခုံးကို ကိုင်လိုက်တော့မှ လှည့်ကြည့်ပြီး အံသြနေသည်။
"သြော်...အထူး..."
အစ်မက မျက်နှာလေး နွမ်းနေတော့ အထူး စိတ်ပူသွားကာ အရှေ့ကို သွားမိသည်။
အစ်မကလည်း အထူးကို တွေ့တော့ အပြုံး မျက်နှာလေးဖြင့် ကပျာကယာ ထရပ်သည်။
"အစ်မ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင်..."
"မဖြစ်ပါဘူး..ပြန်ရအောင်လေ.."
"ဆိုင်က မပိတ်သေးဘူးလား..."
"အင်း..ဒီနေ့တော့ သုတို့ ပိတ်လိုက်လိမ့်မယ်..."
လက်ကို ဆွဲပြီး အစ်မက ခေါ်သွားတော့ အထူးလည်း လိုက်သွားရသည်။
"မားကတ် သွားဦးမလား...အစ်မ..."
"ဟင့်အင်း...အိမ်ပဲပြန်ချင်တယ်..."
အထူး နားမလည်ပေမဲ့ ကားမောင်းနေတဲ့ အစ်မကိုတော့ ခဏခဏ လှည့်ကြည့်မိသည်။
မီးပွိုင့်မှာ ခဏရပ်ချိန် မနေနိုင်တော့လို့ ခါးပတ်ဖြုတ်ပြီး အစ်မ နဖူးကို စမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"အင်..."
အစ်မက အံသြသလိုလေး လှည့်ကြည့်တော့ အထူး ပြုံးပြလိုက်ရသည်။
"အစ်မ မျက်နှာလေး က နေမကောင်းတဲ့ပုံဖြစ်နေလို့ပါ...ကိုယ်တော့မပူဘူး.. အလုပ်တွေ ပင်ပန်းလို့လားဟင်..."
"အဟင်း..မဟုတ်ပါဘူး..အထူးရဲ့..မပင်ပန်းပါဘူး.."
အစ်မ မျက်နှာလေးက နွမ်းဖျော့နေပေမဲ့လည်း အစ်မက တက်ကြွစွာ ပြောတော့ အထူး စိတ်ပူတာ နည်းနည်းလျော့သွားရသည်။
ESTÁS LEYENDO
အချစ်ထူး
De Todo"သူ့ ကို တကယ်ကြိုက်လား..." "အင်း..ကြိုက်တယ်..." "ဘယ်လောက် ကြိုက်လဲ.." "မသေချင်တော့အောင် ကြိုက်တယ်..."
