အချစ်ထူး
အပိုင်း (၃၁)
#အချစ်ထူး
"အစ်မ...အလုပ်ခန်းကို သွားတာလား..."
"အင်း.."
"........"
ဆရာသမားလေးက နီးနေတဲ့ အိမ်ကို မသွားပဲ အိ့ဆိုင်အထိ တကူးတကန့် တစ်ခေါက် လာခေါ်သည်။
အိမ်ပြန်ဖို့ပေမဲ့ သူ ပန်းချီဆွဲချင်တယ် ပြောထားတော့ အလုပ်ခန်းကို ခဏဝင်ဖို့ တွေးမိသည်။
သူပြောတော့ လင်မယားဖြစ်ပြီတဲ့..။
တကယ်လည်း ပတ်သက်ပြီးပြီဆိုပေမဲ့ ဆိုင်ကို ရောက်လာတော့ အရင်လို အနားတောင် မလာပဲ ခုံမှာပဲ ထိုင်စောင့်နေသည်လေ..။
အခုလည်း ကားပေါ်မှာ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေသည်။
သူ့ကို အရင်လိုပဲ နီးကပ်ပွင့်လင်းစေချင်ပါသည်။
မနက် အိမ်က ထွက်ကတည်းက တခြား တစ်ယောက်လို ပြောင်းလဲသွားတာ အိ လည်း နားမလည်ပါ..။
"ထူးကျော်..."
"ဟင်..."
သူ့ကို အထူးလို့ ခေါ်လိုက်ရင် သူ့မျက်လုံးက အစ ပျော်ရွှင်သွားမှန်း သိသာသော်လည်း အိ့က နှုှတ်ကျိုးနေတဲ့ ထူးကျော်ကိုပဲ သုံးမိနေသည်။
သိပ်မဝေးတဲ့ အလုပ်ခန်းကို သွားနေတာ ဆိုတော့ အိ စကားဆက်မပြောတော့ပဲ ကားကိုပဲ အာရုံစိုက် မောင်းပေးလိုက်ပါသည်။
"အစ်မ ဖြည်းဖြည်း.."
တိုက်လှေကားကို တက်တော့ ရှေ့က စောင့်ပေးပေမဲ့လည်း ယှဉ်တွဲပြီး မတက်ပါဘူး..။
တိုက်ခန်း တံခါးကို အိ သော့ဖွင့်လိုက်တော့ သူက ပြုံးသည်။
"ကျွန်တော် မရောက်တာကြာပြီ..."
"ဒါပေါ့...ပန်းချီဆရာကြီးကနေ အရောင်းသမားကြီး ဖြစ်နေတာကိုး..."
"မဟုတ်ပါဘူး..."
သူက အလုပ်စားပွဲတွေကို လိုက်စပ်စုနေတော့ အိ တွိုက်လိုက်သုံးချင်လို့ သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး မိးဖိုခန်းကို ဝင်သွားလိုက်ရသည်။
အိ ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့ကို မတွေ့လို့ အပေါ်ကို တက်ကြည့်သည်။
YOU ARE READING
အချစ်ထူး
Random"သူ့ ကို တကယ်ကြိုက်လား..." "အင်း..ကြိုက်တယ်..." "ဘယ်လောက် ကြိုက်လဲ.." "မသေချင်တော့အောင် ကြိုက်တယ်..."
