Zemher

19. Bölüm

Hu huu!!
Nazlimuu is back babes fjdkdk
Bölümü uzun zaman sonra ilk kez böyle
erken yayınlıyorum. Ama güllerin gülü..
Yeni değil geri geldik.

Lafı fazla uzatmadan aradan çekiliyorum.
Oy ve yorumlarınızı bol bol bekliyorum canlarım. Düşüncelerinizi paylaşmayı atlamayınız.
İyi okumalar dilerim..

_________________

Adımları birbirine dolanıyor daralan soluğuyla nefesleri sıklaşıyordu. Eli bilinçsizce üstündeki elbisenin yakasını çekiştirdi. Düşünceleri bir çark misali dönüyor, olacakların, olabileceklerin ihtimaliyle şuurunu kaybetmesine yol açıyordu.

Dengesi bozulurken duvara tutundu.
'Bu gece kurtuluyorsun'
Art arda yutkunarak boğazındaki kuruluğu geçirmeye çalışsa da nafileydi.
'Sadece bebekten değil, o canavardan da..'
Titreyen elleri açık saçlarını geriye doğru taradı. Mutlu olmalıydı.
'Özgürlük, hiç bu kadar yakın olmamıştı.'

Ayağındaki topuklularla zorlukla ilerlemeye devam etti. Gözleri salona girmesiyle anında 'onu' bulmuştu. Ahmet ile yan yana durmuş oldukça gergin geçtiği belli olan bir sohbetin içindeydi. Fakat geldiğini hissetmiş gibi konuşmayı kesip isminin hakkını vererek bir avcı misali ona döndü.
Kısık kahveleri kafasının içindekileri görmek ister gibiydi. Kaçırdı o gözlerden mavilerini.
'Son kez korkuyu hissediyorsun en derininde..'

Attığı adımlar masaya gelmesiyle durmuştu.
Kartal elindeki bardağı kafasına dikip bir yenisi için garsona işaret verdi.
"Betin benzin atmış.."
Ona hitaben konuşmasıyla kafasını kaldırdı.
"Yo..yok. İyiyim." Yüzünü talan eden inanmaz bakışları gelen garsonla kesilmişti.
Mavileri bardağa değdi. Viski..

Dudakları gerginlikle titrerken bunu ona farkettirmemek için kafasını başka yöne çevirdi. "Yenge.."
Ahmet'in seslenmesiyle hızla dönmüştü.
"E..efendim.." stresle yükselen sesine karşılık genç adamın kaşları hafifçe çatıldı.
Bir tuhaflık vardı.
"Yenge sen iyi değilsin. Bebeğe mi.."
Cümlesi tamamlanamadan Kartal atıldı.
"Bebek iyi mi?!"

Gözleri şaşkınlıkla ona bakakaldı. Esmer yüzünü daha önce görmediği türden bir
endişe sarmıştı.
Kahvelerine korku yayılmıştı..
'Şimdi ona kavuşmama çok az kalmışken hiç kimse buna engel olamaz.'
Öylesine istiyordu ki bu bebeği farkına varmadan onun en büyük korkusu, belki de zaafı olmuştu. "İyi."
Tek kelime yetmişti genç adamın benliğini saran tüm o kargaşadan arındırmaya.

"Ve müsaadenizle bu özel gecenin sahiplerini sahneye davet etmek istiyorum. Kartal Alatan ve sevgili eşi Güneş Alatan!"
Yükselen alkışlarla zihnindeki uğultu katlanmıştı genç kadının. Gözleri birkaç saniye etrafta dolaştı. Kimi içtenlikle kimi ise bir mecburiyetten olduğunu belli eder şekilde çarpıyordu ellerini.

Bedenine sarılan kemikli parmaklarla beli yay gibi gerilmişti. "Gülümse."
İkiletmeden zoraki bir tebessümü dudaklarına yerleştirdi genç kadın. Ağır adımlarla Kartal'a ayak uyduruyordu. Derince yutkundu.
Ara ara belindeki parmaklar sıkılaşıyor varla yok arası okşuyordu. Vücudu sıkıntıyla kasılmışken hissetmemesi lazımdı aslında. Ama öylesine soyutlamıştı ki kendini etraftan yanındaki adamın aldığı nefesi dahi sayabilirdi.
'Bir kez daha izinsiz değmeyecek tenine teni.'
Kesik bir nefes çekti içine. 'Bu son..'

Adımları Kartal'ın durmasıyla sonlanırken odağını kaybetmiş gözleri bir rüyadan ayılmışçasına sersemce etrafta gezindi. Yan yana durmuş onları pür dikkat izleyen kalabalığa gizlemeye çalıştığı bir korkuyla bakıyordu. Kaçamak mavileri mikrofonu eline alan adama döndü. Öylesine rahattı ki bütün ömrü sahnede geçmiş gibiydi.
"Herkese iyi geceler dilerim."