Zemher

20. Bölüm

Mekanın sahibi geldi açılın ulenn!
Kütüphanenizdeki kitapları devirmeye, ortalığı ateşe vermeye geldimm 🔥
Neyse vites düşüreyim benim kadar siz de yükselmezseniz bölüme laflarım havada kalır falan djsjs ay tövbe tövbe
Bombabomba.com diyorum.
Düşürmek falan yok!

Sizi bu güzel bölümle baş başa bırakırken
oy ve yorumlarınızı esirgememenizi temenni ediyorum. Herkese iyi okumalar dilerim..
Bölüm sonunda görüşürüz 👋🏻

_____________

'Ancak her şeyi kaybettikten sonra her şeyi yapabilecek kadar özgür olursun..'

Gözleri akşam güneşinin vurduğu dalgalardaydı. Rüzgarın uğultusu kulaklarına çalınsa da pencerelere vurmakla yetiniyordu.
Genç kadın ise camın ardında güçlü ısıtıcıların yüzüne vuran boğuk havasını soluyordu.

Dışarıda olmayı isterdi.
O dalgaların içinde olmayı.
O dalgalara karışıp yok olmayı..

Bakışları karşısında oturan ikiliye döndü.
İnsanın dibe vurduktan sonra bile batmaya devam edebileceğini bilmezdi. O ise bir külçe misali daha da ağırlaşıyordu.
Ama son bir türlü gelmiyordu.

"Enişte peki bu ne?" Önündeki tabakları tek tek gösteriyor hepsini öğrenmek istiyordu.
Ondan. Kartal'dan.
"Karides." Eline aldığı servis kaşığıyla küçük kızın tabağına bir miktar koydu.
"Dene bakalım." Rüya gülümseyerek bir çatal almıştı. Çiğnedikçe buruşan yüzü pek sevmediğini gösteriyordu. Genç adam tepkilerini izlerken istemsizce güldü.
"Hoşuna gitmedi mi?"
Başını iki yana sallayarak zorlukla yuttu. "Enişte bu kokuyor ya.."

Gülüşü büyürken bu kez şakşukadan koydu tabağına. "Bunu beğeneceksin."
Küçük kız temkinli olmak adına daha ufak bir lokma atmıştı ağzına. Bu defa beğeniyle döndü genç adamın yüzüne. "Çok lezzetli."
Kartal başını sallayarak cevaplamıştı.
"Afiyet olsun." İkilinin sohbetinin bitmesiyle garson ana yemekleri getirmişti.
Genç çift lüfer alırken Rüya için ise ızgara tavuk gelmişti. Ortaya koyduğu bol yeşillikli salata ile garson müsade isteyerek çekildi.

Kartal eline aldığı çatal bıçakla yemeğine dönünce gözleri sonunda Güneş'e değdi.
Bir an için varlığını unutmuştu. Farkettiği şeyle kaşları hafifçe çatıldı. Rüya ile dakikalardır süren sohbeti onu her şeyden herkesten soyutlamıştı. Kafasını kurcalayan her ne varsa bir süreliğine silinivermişti sanki. Hiç olmadığı biri gibi hissettmekten kendini alamadı. Hiç olmayı istemediği biri
gibi.. Ve bu durum canını dahi sıkmadı.

Kirpiklerini sıkça kırparak bu saçma düşünceden arındırmaya çalışmıştı kendini.
"Başlamayacak mısın?" Genç kadın kendine yönelen soruyla dalan gözlerini o kahvelere çevirmişti. Cevap vermedi. Onun yerine eline çatal bıçağı alarak balıktan bir parça kesip çiğnemeye başladı. Kartal da aldırmadan kendi balığını yemeye koyulmuştu. Ara ara gözleri Rüya'ya değiyor yemeğini yiyip yemediğine bakıyordu. Beslenmesi son derece önemliydi.
Kahveleri karısına döndü.
Keza onun da öyle..

Okulu gezip detaylıca bilgi almalarından sonra saat epey ilerlediği için dışarıda yemek istemişti. Hem Güneş hem Rüya için değişiklik olurdu. Özellikle Güneş için..
Çünkü karısının eve tıkılı olduğu vakitlerde küçük kız ile gittiği her doktor kontrolünden sonra kalabalıktan uzak restoranlara gelmişlerdi. Bu akşam ki mekan gibi..
Oysa karısı haftalardır o evden çıkamamıştı.
İstisnai durumları saymazsak..

Delici kahveleri etrafta bir tur attı. Hem ardında hem önündeki masalarda adamları yerlerini almış var olan insanları da onlardan sessizce uzak tutuyorlardı.
Bir parça daha kesip ağzına atarken Güneş'in bakışlarını yakaladı. O araba yolculuğundan beri üstünde geziniyordu mavileri.
Onu içlerinde boğmak ister gibiydi.
Nefret.. iyi değil ama en iyi bildiği duyguydu.
Ve bunu gururla göğüsledi.