28.12.2023
Herkese merhabaa 💁🏻♀️
Yeni bölümle sizi baş başa bırakmadan önce oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı beklediğimi iletiyorum efenimmm 🤭
Bölümü yazarken dinlediğim şarkılardan birini bırakıyorum size.
🎶 Skapova-Ben Hala Vazgeçmedim
İyi Okumalar.
§
Hayatım boyunca kendimi olduğum yere ait hissettiğim çok nadir anlar oldu. O anlarda kendimi olabildiğince huzurlu hissettim. Hayata dair umutlarım vardı. Hayatımı sevmeye başlamıştım. Bu duyguları en derinden hissettiğim yerse hep Yavuzun yanı olmuştu.
Bana yuvam oldun, diyen adamın kollarında kendimi yuvamda hissettim ben.
İnsanın yuvası ondan vazgeçer mi?
Ben geçmez sanıyordum ama geçiyormuş.
Ailesi tarafından sevilmeyen insanları kim sever ki zaten? Ailesi vazgeçmiş ondan, başkaları mı geçmeyecek? İlk ailesi geçmiş onlardan, ikinci ailesi mi geçmeyecek?
İnsan karşısındakini affedemeyeceğini anladığı zaman vazgeçmez mi ondan? Ben Yavuza beni affedemeyeceği ne yaptım da bu kadar kolay vazgeçti benden, bizden?
Ben sadece kendimi bir kere sevilmeye değer, uğruna savaşmaya değer birisi gibi hissetmek istemiştim. Ben sadece güvenimin boşa çıkmamasını istemiştim. Bunları isterken duygusal olsam da kararlarımda ne duygusaldım ne de mantıklı... Ben sadece bomboştum. İçimde hiçbir şey düşünemezken sadece uğruna savaşmaya değer bir kadın gibi hissetmek istemiştim.
Yavuzun benim mantıklı kararlar alamadığımın farkında olması gerekmiyor mu? Benimle aynı şeyleri o da yaşadı sonuçta. O da o zamanlar mantıklı karar verememişti. Sınır dışına babasını öldürmeye gitmişti. Neredeydi bunda mantık? Ben o zamanlar Yavuzun mantıksız düşündüğünü bildiğim için daha çok yanında olmuştum onun.
Peki, o neden bunun farkında olarak benim yanımda değil?
İçimdeki Yavuzun bizden bu kadar kolay vazgeçişinin kırgınlığı, gerçekleri benden sakladığı için olan kızgınlığımın üstündeydi.
Dudaklarım arasından acılı bir haykırış koptu. İçimde kopan fırtınalar sevgimle kurduğum şehrimi yıktı. Yıkımlarım kendimi daha da çaresiz, birine muhtaç hissettirdi. Muhtaç hissettiğim için tiksindim kendimden. Bağırdım o hisse. Bağırarak, gözyaşlarıma karışsın ve akıp gitsin istedim.
Boğucu bir karanlığın içinde süzülüyorum sanki. O sonu olmayan karanlığın içinde diplere doğru çekilirken benliğim de benden uzaklaşmak istiyor. Uzaklaşmak için de en derinlerimden her hücremi parçalayarak kendisine çıkacak bir yer arıyor.
Fiziksel acıya dayanabilirim ama ben buna dayanamıyorum.
Sarıldığım yastıkta içime çektiğim koku, benliğimin benden uzaklaşması için elinden geleni yapan adamın kokusuydu. Ama yine de sevdiğim adamın kokusuydu. O olmasa ben şu anki ben de olamazdım. Hayatımda ona borçlu olduğum çok şey var.
O, ona olan borcumu beni bu dünyada cehennem ateşinin içine atarak tahsil ediyor.
Ona benden gerçekleri sakladığı için kızgın olsam da ona karşı çıkışlarıma inat beni karşısına alıp her şeyi anlatmasını istedim ben. O anlatsa ben onu affederim. Anlarım ben onu. Gerekirse askerliği benden öğrenecek olan adam yerine asker olup onun gibi düşünerek onu anlayabilirdim ben. Ben kızgın olsam da en başından beri buna iknaayım. Ama o, çaba harcamadı.
