Bölümgeçgeldiğiiçinüzgünüm. Sınav haftalarımdan birindeydim. Ve artıdan telefonum tamire gitti. Başka klavyeye de elim alışıkolmadığıiçin yazmakta zorlandım.
Neyse hadibölümegeçelim ↴
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkes Eylemin dediklerine kahkahalarla gülerken Ateş "Çok doğru bir tespit olmuş dayıoğlu" dedi
"Oha Ateş, oha. Dayıoğlu nedir yaa ? " dedi Eylem
"E alışkanlık olmuş" dedi Ateş
"Bahara teyzekızı, bana dayıoğlu... o nasıl alışkanlık öyle" dedi Eylem
"Kızım benim seni operasyon dışı gördüğüm mü var ? Operasyonda da yanımda hep dayıoğullarım oluyor" dedi Ateş
"Haklı" dedi Feyzullah Ateşi onaylayarak
"Hak verdim şimdi" dedi Eylem gülerek
Herkes tekrardan gülerken Erdem "Çocuklar gülmek eğlenmek iyi güzel ama bizim işimiz Karabayırda. O yüzden bu akşam dönmemiz lazım" dedi
Herkesin yüzü asılırken Bahar "Bende çıkmak istiyorum artık burdan" dedi
"Yat yattığın yerde Bahar" dedi Funda
"Sıkıldım anne, sıkıldım. Valla patlayacağım artık burda " dedi Bahar
"Biz sana demedik tabii. Şu anda vücudunda Mücahit abi ve Fethi gibi birbirinden çook farklı iki kişinin kanı var" dedi Nazlı gülerek
Bahar yüzünde oluşan mahcup tebessümle bir Mücahite bir Fethiye bakarak "Teşekkürler" dedi
"Teşekküre gerek yok Bahar. Sen iyi bir olayla da olsa kötü bir olayla da olsa bizim hayatımıza dokunup güzelleştirdin. Biz senin için biraz kan vermişiz çok mu ? " dedi Fethi
Bahar daha çok mahcup olurken Mücahit "Keşke daha fazlasını yapabilseydik yenge" dedi
Bahar bu güzel ailenin içinde olduğu için Allaha binlerce kere şükrederken dolan gözleriyle "İyi ki varsınız" dedi
Nazlı da dolan gözleriyle gülümseyip "Sen de iyi ki varsın teyzekızım" dedi
Eylem dolan gözleriyle başını hızla iki yana salladı. Daha önce hiç sevdiği birini kaybetmemişti Eylem. Kaybetmekten de çok korkuyordu. Hele ki kardeşten öte sevdiği arkadaşı Baharı...
