Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar ağlamaktan kızarmış gözlerle karşısında oturan kardeşi bildiği arkadaşlarına baktı.
Sabah kalkınca Yavuzla beraber Gülerlere gelmişlerdi. Herkes burda toplanmış ve Bahar başına gelenleri anlattı.
Baharı karşısında görünce göz yaşlarına kimse sahip olamadı. Sarılıp ağladılar.
Herkesin tüm duyguları birbirine geçmiş vaziyetteydi. Herkes şaşkındı ve şaşkın oldukları kadar da mutlu..
Bahar gözünden akan yaşı silip "Birşey soracağım ama hepiniz dürüst olun. Alınmaca gücenmece olmasın" dedi ve burnunu çekip titreyen sesiyle "Eğer göstermelik mezarım Yavuzunkinin yanında olmasa benim mezarımı ziyarete gelir miydiniz ? " diye sordu
Herkesin kaşları çatık bir şekilde Bahara bakarken Nazlı "O nasıl söz Bahar. Tabii ki gelirdik " dedi
Baharın gözünden bir yaş daha akarken "Gittim ben o mezara. Karverengi toprak haricinde bir tane bile renk yoktu. Bir tane bile çiçek yoktu. Sizden ölürsem mezarıma çiçek getirmenizi istediğim halde neden getirmediniz ? " diye sordu.
Güler kaşları çatık bir vaziyette "Nerden çıktı bu soru Bahar ? " diye sordu
Baharın sesi titrerken "Kızdım size. Ama kızmaktan daha çok kırıldım. Herkesin zor zamanında yanında olurken. Elimden geldiği kadarıyla destek olurken sizin için değerli olduğumu düşünmüştüm. Sizden tek istediğim bir çiçekti. Siz tarafından unutulmamaktı. Yaşarken zor zamanlarımda yanımda olmadınız bari ölüyken toprağımı canlandırın istedim " dedi
"Biz zor zamanlarında yanında olmadık mı Bahar ? " diye sordu Su
"Oldunuz mu ? Babam öldü. Yanımda Yavuzdan başka kim vardı. Yavuzla boşanma raddesine geldik. Kim yanımda oldu. Birisini öldürdüğümde geceleri kabus görmekten uyuyamadım. Gündüzleri de ruh gibi dolandım. Kim yanımda oldu. Herkesin kendi derdi var dedim. Kendilerini bırakıp seni mi düşünecekler dedim kendi kendime ama benimde dertlerim.. sorunlarım vardı. Yine de sizin yanınızda oldum hep. Tabii Eylemin hakkını yiyemem. O her durumda yanımda oldu benim. Beraber dertleştik. Kafa dağıttık. Birbirimizin derdine ortak olduk. Eylemin mezarıma geldiğinde o çiçekleri mezar yerine buradaki evimin bahçesine ekip küçük bir çiçek bahçesi oluşturduğunu da biliyorum. Ama sizinkini bilmiyorum. Neden Nazlı ? Fethi ? Su ? Ateş ? Teker teker hepinizi sayabilirim " dedi Bahar gözünden yaşlar akarken
Eylem de kendini tutamadı ve ağzından bir hıçkırık kopup gitti.
Kimsenin Baharın yüzüne bakmaya cesareti yoktu. Haklıydı çünkü. Bunu hepsi biliyordu.
Nazlı gözünden akan yaşla beraber başını kaldırdı ve "Kolay mıydı Bahar ? Ha, kolay mıydı sanıyorsun sen. Ben kardeşim bildiğim seni kaybetmiştim. Üstelik inandırıcı olmayan bir şekilde. O gün tim gittikten sonra biz gizli gizli senin odana gelmedik mi ? Konuştuk, şakalaştık, güldük, eğlendik, senin esprilerine beraber yüz buruşturduk. Sonra senin canın kahve istedi diye yine gizlice odana kahve getirdik. Sonra hemşireye yakalandık. Çocuk gibi oluverdik anında. Şimdi sen söyle biz nasıl senin öldüğüne inanıp mezarına çiçekler ekelim " dedi Nazlı
