Herkese merhabaa!
Evde kalmak artık sıkıcı ve zor olsa da #Evdekal
Satır arası yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.
İyi Okumalar
Zaman. Zaman çok önemli aslında. Yaşamak için zamanımız çok az. Sandığımızdan da az. Bu az olan zaman zarfında sen zamanı bilmezsen yaşamını ayarlayamazsın. Zaman kavramı bir insan için bu yüzden bu kadar önemli.
Ben zaman kavramını unutmuştum mesela. Uyumamıştım neredeyse hiç. Gündüzüm geceye, gecem gündüzüme karıştı. Hayatıma yön veremedim. Ama o kaybettiğim zamanımı öğrendim.
Üç gün. Koskoca üç gün. Kaçırılmamızın üzerinden üç gün geçmiş meğerse. İlk gün bir kamyonun arkasında karanlıkta kalmıştık tahminimce. Sonra ise o gemi... Yavuzlar operasyona bu sabah onda başlamışlar. Yavuzla ben hastaneye geldiğimizde saat on iki civarıydı. Şimdi ise üçü biraz geçmişti.
Güler abla çoktan operasyondan çıkmıştı. Şimdi onun uyanmasını bekliyorduk.
Eylem gelmişti Karabayırdan. Gelmesi benim açımdan iyi olmuştu açıkçası. İlk defa bencilce düşünüp güçlü olan kadın görevimi Eyleme vermiştim. O geldikten sonra bende güçsüz Bahara dönmüştüm. İçimdeki acılar gün yüzüne çıkmıştı.
Düşüncelerimin peşinden kocaman bir köpek koşuyordu sanki. Düşüncelerim de kaçıyordu köpekten. Deli gibi koşuyor o sokaktan diğerine giriyordu. Sonunda çıkmaz sokağa giriyordu düşüncelerim. Peşindeki köpek onu sıkıştırıyordu.
Sıkışıp kalmıştım. Düşüncelerim can çekişiyor beynimin her bir kıvrımına acıyla çarpıyordu.
Üzerime düşen gölge ile kendime geldim. Başımı kaldırıp gölgenin sahibine baktım.
Eylem elindeki karton bardağı uzattı. "Al iç. İyi gelir."
Canım hiç istemiyordu ama Eylemdeki inat benim inadımın on katı kadardı.
Eylemin uzattığı bardağı aldım. Bitki çayıydı. Severdim aslında. Ama şimdi canım hiç istemiyordu.
Bakışlarım Nazlıyla Suya kaydı. Eylemin benden önce verdiği karton bardaktaki bitki çayını içiyorlardı.
"Kendi derdimize düştük seninle çok ilgilenemedik Bahar, nasılsın? " diye sordu Nazlı.
"İyiyim," dedim kısaca.
"Keşke kalkmayıp dinlenseydin. Sen hepimizden daha çok yıprandın," dedi Su.
"İyiyim ben gerçekten," dedim zoraki bir tebessümle. Hiç iyi değilim aslında. Bu düşüncelerim benden uzaklaşmadığı sürece de iyi olmayacağım.
"Ne bu halin o zaman Bahar? " dedi Nazlı çatık kaşlarla. "Yüzün bembeyaz, dalgınsın..."
"Lanetli olduğum düşüncesi peşimi bırakmıyor," dedim dan diye.
"Ne? " dedi Su şaşkınca.
"Bahar saçmalama," dedi Eylem beni tersleyen bakışlar atarak. "Sen lanetli falan değilsin. Nereden çıktı bu? "
Nerden çıktı ha? Yaşananlardan çıktı. Bu son olanlar değil de bu hastaneye girince Yavuz ve Merveyi tanıdığım ilk günü tekrar yaşayınca çıktı.
İçime konuştum. Onlara sustum. Ne desem de anlamayacaklardı zaten.
Sustuğumu görünce üstüme gelmediler. Gelseler patlardım çünkü.
