Keşke Olsaydı

❈ 23'ten devam 9 ❈

Sınırın dolma süresi her geçen gün biraz daha artıyor. Sanırım artık oy verenler de oy vermeyi bıraktı. Sizden istediğim çok bir şey değil. Sadece minicik bir yıldıza basmanız.

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

Yeni bölüm sınırı 160 oy, 170 yorum.

Hadi bölüme geçelim ↴

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

Yavuz mutfaktan çıkınca tükenmek bilmeyen göz yaşlarını tekrar akıttı Bahar.

Ruhu cayır cayır yanıyordu. Yangınını söndürmek için balkona çıktı. Soğuk balkon demirin avuçlarında sıkarak gözlerini kapattı. Soğuk havayı içine çekti.

Soğuk hava tüm bedenini kaplarken içi ürperdi. Kolları soğuktan uyuşmaya başladı. Yine de girmedi içeriye.

"Bahar,"

Bahar duyduğu sesle gözlerini açtı. Yanağındaki yaşı silip arkasına döndü. "Efendim Erdem abi"

"Konuşalım mı biraz? "

"Konuşalım abi" dedi Bahar.

Erdem balkon kapısını kapattı. Kalçasını balkon demirine dayayan Baharın yanına geçip Bahar gibi soğuk demire yasladı.

"Seni Nazlıdan ayırmadığımı biliyorsun değil mi Bahar? "

"Biliyorum abi" dedi Bahar minik bir tebessümle

"Aynı Nazlının üzülüp kırılmasını istemediğim gibi senin de üzülmeni, kırılması istemiyorum Bahar. Ama bazen elimizde olmayan şeyler oluyor. Sevdiklerimizi kırmak istemesek bile mecbur kalıyoruz. Emin ol Yavuz başta olmak üzere hiç birimiz senden bunları saklamak istemedik. Ama mecburduk."

Baharın gözünden bir damla yaş aktı. "Erdem abi, tamam, bunu benden sakladığınız için hepinize kırıldım. Ama benim esas kırıldığım, kızdığım kişi kendimim," dedi eliyle kendini göstererek kadın. "Ben, babam beni yılda bir kez parka götürüyor diye beni seviyor sanıyordum. Saçımı okşadığında, bana aferim dediğinde ben çok mutlu oluyordum. Babam benim gözümde hep iyi birisiydi. Ben onun gerçek yüzünü göremedim. Ben, babam beni seviyor sanarken o..o kendi canı için beni öldürmeye çalışmış. Ben babamın gerçek yüzünü bilmeden arkasından günlerce ağladım. Yas tuttum."

"Bunu senin anlaman mümkün değildi zaten Bahar. Kendini suçlayamazsın."

Baharın gözünden yaşlar durmadan akarken "Canım yanıyor," diye fısıldadı. "Babam beni sevmese bile ben onu sevdim abi. Beni ihmal edişini hep saçma nedenlere bağladım. Hatta bazen ondan nefret ettim. Ama yine de babam dedim." Burnunu çekti. "Baba..." diye fısıldadı. "Ne kadar güzel bir kelime aslında. Ama ben bu kelimeyi çok az kullandım abi. Hep daha fazla kullanmak istedim. Hep 'baba bana harçlık verir misin', 'baba benimle mezuniyet balomda dans eder misin', 'baba annem dışarıya çıkmama izin vermiyor, ne olur çıkayım' gibi cümleler kurmak istedim ona. 'Babacım' deyip yanaklarını öpmek istedim. Bunlar hiç olmadı. Sadece bir kez, bu yaz beni sevdiğini sandım. Uzun zaman sonra içimdeki çocuk 'baba' dedi. Sevindi, mutlu oldu. Ama sonra...sonra yine kırıldı. Babasının pislik bir adam olduğunu öğrendi. O küçük çocuğun gücü kalmadı artık abi. Tükendi."