Tek Bölümlük VeyKen Hikayeleri

7. Bölüm Part 8

Kenan sessizce kapatmıştı gözlerini. Sevgisiz büyüyen bir çocuğun, en ufak sevgi kırıntısına muhtaç olduğunu hayatı boyunca deneyimlemişti. Ama o zamandan çok daha fazla ihtiyacı vardı sevilmeye.

Veysel tam o sırada cebinde çalan telefona bakıp gördüğü isimle gülümsedi.

"Cemile'm arıyor. Ben hemen cevap verip geleyim" dedi Veysel. Kenan bir şey dememişti ama o an Veysel de ayrılmak istememişti abisinin yanından. Telefonu açıp önünde tuttu.

"Cemilem? niye görüntülü aradın? hayırdır?" dedi Veysel tedirgin bir biçimde.

"Baba, Amcam iyi mi ?" dedi Yağmur Annesinin yanından kafasını uzatarak..

Veysel telefonu yavaşca Kenana çevirdi. "İyiyim güzellik" dedi Kenan da samimi bir şekilde yeğenine. Yeğenleri ona iyi geliyordu.

Cemile'nin kızını odasına gönderdiğini görmüşlerdi telefonun ekranında . Yağmur kadrajdan çıktığında Cemile burukça gülümsedi.

"Nasılsın abi, ağrın sızın var mı ?" dedi tedirginlikle.

"İyiyim ben. " dedi Kenan. "Sağol sorduğun için." dedi yeniden buruk bir tebessümle.

"O ne demek, soracağım tabii ki ." dedi Cemile tam bir kardeş edasıyla.

"Yusuf nerde?" dedi Veysel tekrar.

"Ben de anlamadım ki kapandı odasına." dedi Cemile.

"Sen şimdi düşünme onu ." dedi Cemile kocasına.

"Bak, canınız bir şey ister, bir şey çeker, demezseniz valla konuşmam ha" dedi Cemile trip atar gibi.

"Hem eltim de yorulmasın şimdi, ben yaparım her şeyi, siz bana söyleyin yeter tamam mı ?" dedi Cemile.

"Tamam Cemile Tamam." dedi Veysel de yandan.

"İyi o zaman. Ben rahatsız etmeyeyim sizi." dedi Cemile. "Sizin kardes kardeşe konuşacak çok şeyiniz vardır." dedi telefon ekranını indirirken.

Veysel başını çevirip abisine baktı önce. Ne tepki vereceğini bilmiyordu, ama yine de söyleyivermişti yine.

"Cemile'm, sen şimdiden eşyaları hazır et tamam mı ?" dedi Veysel telefonu kapatmadan.

"Ne eşyası Veysel'im?" dedi Cemile merakla.

"Abim taburcu olunca, Annemlere geçeceğiz. Orada kalacağız." dedi Veysel kararlılıkla.

"Gerek Y.." diyen Kenan'ın sözünü yarıda kesmişti Veysel.

"Gerek Var ya da yok. Ben abimin yanında olmak istiyorum." dedi. Cemile Veysele onay verdikten sonra telefonu kapatmış, iki kardeş yeniden yalnız kalmıştı.

...................................

"Yusuf, Annecim ? Ne yapıyorsun bakalım böyle burda? hem odadan da çıkmadın." dedi Cemile yatağında oturmuş gözyaşı döken oğlunun yanına otururken.

"Anne, babam beni sevmeyecek" dedi küçük çocuk içli içli ağlarken.

"O nedenmiş annecim?" dedi Cemile sakin bir şekilde.

"Bugün öğretmen bana soru sordu, tahtaya kaldırdı beni. Ama ben yapamadım. Herkes güldü bana." dedi Yusuf ağlarken.

"Ben geri zekalı mıyım anne ?" dedi Gözlerinden peşi sıra yaşlar akarken..

"O ne demek annecim ? duymamış olayım. " dedi Cemile oğlunun saçlarından öperken. "Sen çok zeki bir çocuksun. "dedi naif bir sesle. "Bazen, anlamadığımız şeyler olabilir.. " dedi Tekrar oğlunun saçlarını öperken.