Tek Bölümlük VeyKen Hikayeleri

7. Bölüm Part 6

Bölüme Başlamadan bir konuda özür dilemek istiyorum. Bu Bölüm bayağı kısa oldu bence, Çünkü Biraz Rahatsızım. Kendimi Pek iyi hissetmiyorum, ama yine de sizi bölümsüz bırakmak istemedim. O zaman geçelim bölümümüze

...................................

Kenan sahnedeki kardeşine bakıp söylediklerini can kulağı ile dinliyordu. Kardeşinin de pişman olduğunu görebiliyordu. Aslında bir yanı hazırdı da barışmaya. Kardeşine sımsıkı sarılmaya hazırdı. Ama diğer yanı öyle değildi işte. Aklı "Barış kardeşinle, hayat çok kısa. Pişman olmamak için barış." dese de Kalbi o kelimelerin, o cümlelerin ağırlığıyla yanmaktaydı hâla. Kardeşinin alenen kendisine yönelttiği suçlamaları bile bir şekilde aklardı belki yüreğinin derinliklerinde. Ama o bakışları nasıl aklayacağını bilmiyordu. Ama yine de bir abi olarak en azından kardeşine şans vermeliydi. Tüm yolları kapatmadan, ona yeniden abi kardeş olabilmeleri için bir şans vermeliydi. Bu ihtimale bile o kadar ihtiyacı vardı ki. Kardeşine yüreğindeki yaraları sarması için izin vermek zorundaydı...

"Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim." dedi Veysel kürsünün merdivenlerine yönelirken.

Kenan da tam o sırada midesine saplanan acıyı kimseye belli etmemek için ekstra bir çaba harcamaktaydı. Ama ağrı o kadar kuvvetliydi ki sadece birkaç saniye tutabilmişti kendini.

"AAAH!" dedi yere düşerken. Veysel sesi duyduğunda hemen koşarak yanında bitmişti Kenan'ın. Ailenin geri kalanı da yanlarına gelmişti hemen.

"Abi!" dedi Veysel hemen abisinin yanına çömelip. "Ağrın mı var ?" dedi Telaşla. "Kalkabilecek misin ?" dedi yavaşca doğrulurken. Elini abisine doğru doğrulttuğunda Kenan elini yavaşca kardeşinin elinin üzerine koydu.. Ne kadar ona kırılmış olsa bile, kardeşine ihtiyacı vardı.

"Tamam, Bak kaldırıcam şimdi seni tamam mı ?" dedi Veysel abisinin bir kolunu kendi omzuna atarken.

"Veysel." dedi Kenan neredeyse fısıltı gibi çıkan sesiyle..

"Söyle abim." dedi Veysel bir yandan abisini kaldırmaya uğraşırken.

"Dur Amcaoğlu, yardım edelim biz" dedi Ramazan öne atılırken.

Ramazan da olaya dahil olmuştu.

"Abim, sen gel yaslan bana " dedi Veysel kenanı iyice sararken.

"Sen de koş, arabayı getir." dedi Veysel Ramazan'a.

"Veysel .." dedi Kenan tekrar .

"Söyle abi" dedi Veysel.

"O sahnede söylediğin şeyler , çok güzel şeylerdi. " dedi Kenan. Sesi fısıltı gibi çıktığından onu duyabilen tek kişi, şu an vücudunu yasladığı kardeşiydi.

Veysel tam cevap verecekken devam etti Kenan.

"Sen benim kardeşimsin. İnan bana, seni affetmeyi o kadar çok istiyorum ki.. Ama yapamam. Yapamıyorum. " dedi Kenan halsizce. Son gücünü kullandığı aşikardı.

"İnsanı hep en güvendiği yerden darbeler kanatırmış Veysel. Belki bir gün abinin yaralarını sarabilirsin. Belki bir gün yeniden eskisi kadar güzel bir abi kardeş olabiliriz." dedi Kenan.

"Her şeyi yaparım ben, her şeyi hem de." dedi Veysel.

"Veysel..., ben.. dayanamıyorum.." dedi Kenan bayılmadan hemen önce.

Veysel abisini düşmemesi için tuttu sıkıca.

"Abi, abi yapma. Abi! , Abi aç gözünü " dedi Veysel abisi ile yere oturup Abisinin başını kendi omzuna yaslarken.

"Biri yardım etsin!" dedi gözyaşları içinde.

"Geldim amcaoğlu." dedi Ramazan arabayı getirmişti.

"Tut, tut hadi !" dedi Veysel Ramazan ile birlikte Kenan'ı arabaya taşımışlardı. Veysel abisi ile birlikte arabanın kasasına binerken Ramazan, Abdullah Döndü ve Elif de Arabanın ön tarafındaydı.

...................................

"Abi!" dedi gözyaşları içinde abisinin yüzünü avuçlayıp.

"Aç gözlerini ne olur.." dedi Veysel.Abisinin başını kendi omzuna koydu. Sonrasında ise abisinin yana savrulmuş ellerinden birini sıkıca tuttu.

"Sen de bırakıp gitme beni, Babam gibi sen de gitme." dedi sessiz gözyaşları, haykırışlara, hıçkırıklara dönüşmüştü.

Abisinin morarmaya yüz tutmuş dudaklarına baktı önce. Morlaşarak belirginleşen Göz altlarına baktı sonra. Tüm bunların sorumlusu o muydu yani?"

"Ben her şeyi yapacağım o yarayı sarmak için. Her şeyi. Ama sen bana dönme sırtını. Bırakma beni yeter ki." dedi Veysel gözyaşları içinde.

...................................

Hastane bahçesinde Ramazan arabayı durdurduğunda Veysel de abisini doğrultmaya çalışıyordu.

Saniyeler sonra gelen görevliler tarafından sedyeye bindirilmişti Kenan. Veysele de abisinin arkasından uzaktan bakmak kalmıştı...

...................................

"Nerde kaldılar bunlar ya ? Kaç saat oldu." dedi Veysel. Koridorda bir o tarafa bir bu tarafa gidip duruyordu..

"Sakin ol amcaoğlu, her şey yoluna girecek allahın izniyle" dedi Ramazan Veysel'e destek olurken..

Müşaade odasından çıkan doktoru gördüğünde

en önde Veysel ve Elif olmak üzere tüm aile fertleri oradaydı.

"Doktor Bey?" dedi Veysel merakla.

"Abim, iyi mi ?" diye sordu tedirginlikle.

"Bakın, bu durumu sizinle daha önce de konuştuk. Kenan Bey'in acil bir şekilde tedavi olması gerekiyor." dedi Doktor sakince.

"Ben, ikna edeceğim onu tedaviye." dedi Veysel kararlılıkla.

"Elinizi çabuk tutmanızı tabsiye ederim." dedi Doktor yine aynı tavır ile.

"Peki şimdi, durumu nasıl." dedi Veysel yeniden.

"Şu an için durumu iyi, Maksimum 3 kişiyi alabilirim yanına. Ama mümkünse tek tek . birazdan kendine gelir." dedi doktor yanlarından geçerken.

Önce Elif girmişti yanına, Sonra Döndü, En Son da Veysel..

...................................

"İyi misin?" dedi henüz gözlerini açık tutabilen abisine Veysel.

"Yorgunum, ağrım var biraz" dedi Kenan başını yastığa iyice yerleştirmeye çalışırken.

"Dur, düzeltirim ben" dedi Veysel, yastığı dikkatle kabartmış, abisinin başının altına yerleştirmişti yeniden.

"Ben, yordum seni değil mi? " dedi Veysel üzgün bir ses tonuyla.

"Ama sen öyle, ben kendimi kötü hissederim felan deyince" dedi Veysel.

"Ben, senin için her şeyi yapmaya hazırım abi, her şeyi." dedi Veysel abisinin elini kavrarken.

Doktor güler yüzle içeri girmişti. Elindeki dosyalara bir göz gezdirdikten sonra Kenan'a döndü.

"Bu gece burada kalmanız gerekiyor Kenan Bey. Ama sadece 1 refakatçiniz olabilir. Kimin size refakat edeceğini bilmiyorum henüz ama , Büyük ihtimalle Elif Hanım'dır." dedi Doktor..

"Hayır" dedi Kenan yorgun bir biçimde.

"Kardeşim refakat edecek bana, yanımda Veysel kalacak."