Tek Bölümlük VeyKen Hikayeleri

6. Bölüm - Doktor Olmak- Part 2

"Doktor Olmak demiştim ya .. Ben bu hayatta sadece doktor olarak varolabilmiş bir insandım işte. Bu ünvan gittiğinde hayatta bir yerim olur mu ? bilmiyorum... Oysa bu hayatta başarabildiğim tek şey doktorluktu benim. Ya da ben öyle sanmıştım. Onu bile başaramamıştım..

Ve her zaman sorduğum o soru yeniden çalındı kulağıma. yeniden belirdi zihnimde. "Görünmeyeceksem, ben bu dünyaya neden geldim?"

...................................

"Hayır, Hayır,Hayır.. Abi aç gözünüz aç. Abi!" dedi Veysel telaşla. Dakikalardır yardım çığlığı atmasına rağmen gören de duyan da yoktu..

Zahide bahçeye çıktığında Taner ve Ramazan hâla ses sistemini düzeltmekle uğraşıyorlardı.

"Taner!" dedi Zahide sinirle.

"Abla? noldu ya?" dedi Taner sanki bilmiyormuşcasına.

"Mevlüt başladı başlayacak, misafirler neredeyse gelir. ne ses sistemi var ortada, ne de fıstık." dedi burnundan soluyan Zahide.

"Kenan abi gitti ya almaya" dedi Taner.

"Acılı çocuk, kafa mı var onda ?" dedi Zahide. Şu işi bırak git bi bak..Gelemedi." dedi Zahide. Bakışları etrafı taradıktan sonra söylendi.

"Veysel de gelmemiş daha. Cemile gelecek dediydi ama " dedi Zahide. "Ramazan! "

"Sen de Veyseli bul koş." dedi Ramazanı da gönderirken.

...................................

"Amcaoğlu ne olacak bunların hali böyle?" dedi Taner. "Ne yani böyle kaçacaklar mı birbirlerinden.

"Taner, noluyo oğlum orda? Niye toplanmış millet leş görmüş karga gibi ?" dedi Ramazan toplanan kalabalığa bakarken .

"Hayırdır inşallah." dedi Taner de kalabalığa ilerlerken.

"NERDE KALDI AMBULANS! ÖLÜYO ADAM!"

"Veysel miydi o ?" dedi Taner adımlarını hızlandırırken.

"Yok be. Değildir." dedi Ramazan da ihtimal dahi vermeyerek .

...................................

"Nerde kaldı bunlar Zahide Abla. Kimsecikler de gelmedi?" dedi Cemile

"Ah Veysel ah. Gelecem dedin bi de? ben sana göstermez miyim?" dedi telefonla Veysel'i ararken.

"Bilmiyom ki gülüm? Taner ve Ramazanı işe gonderirsen pesinden sen de gidersin alt tarafi iki dakika gidip bulup geleceklerdi." dedi Zahide.

"Anne! Anne!"

Dışardan Elif'in sesini duyduklarında ikisi de hızla çıkmıştı mutfaktan.

"Yenge!"

"Eltim, noldu?" dedi Cemile telaşla.

" Bilmiyorum ki, bana bir şey oluyor dedi saldı kendini. " dedi Elif.

"Hah, kendine geliyor herhalde" dedi Zahide.

"Anne, iyi misin?" dedi Elif de merakla ona bakarken.

Döndü Ruh gibiydi. Zaten 1 haftadır Ruhtan farkı olduğunu söyleyemezdi , ama bugün içini sıkan bambaşka bir şey vardı. Yüreğinde durduramadığı bir sızı vardı.

"Biz Eltimlen biraz hava alacaz, siz işinize bakın haydi" dedi Halime Döndü'yü kaldırırken.

"Eltim, yapma böyle kendine gel. Bak bu evin direği sensin artık. Evlatların var senin. Onlar için dik duracaksın" dedi yavaş yavaş yürürken evin önündeki yoldan.