Tek Bölümlük VeyKen Hikayeleri

7.Bölüm Part 15 - Son-

Karanlık bir yolda yürüyor gibi ayaklarım, her adımda biraz daha yakıyor canımı yoldaki göremediğim dikenler, göremediğim taşlar, Ve ben bu yolun sonunun nereye gittiğini biliyorum . Bu yolun sonu, Benim yolumun sonu biliyorum.. Geri dönsem karanlık el vermiyor bana, ayağıma batan dikenler belki beni yorgun düşüren, belki de gözümün önünde sürekli oynatıp durduğum hatalarım, bilmiyorum. Ama her adımda yere kapaklanacak ve orada kalakalacak gibiyim. Yoruldum, çok yoruldum...

Ben Kenan, Ne yaşadıkları ile Ne yaşattıkları ile var olabilmiş, kimsenin  hayatında bir yer edinememiş Kenan. Düğüncü Muammer'in ölümüne sebep olan oğlu Kenan, Döndü'nün hayat arkadaşını elinden alan oğlu Kenan. Kardeşi Veysel'i yarı yolda bırakmış Kenan. Ben Kenan Kaya .. Bu dünyada neyi başardığımı bilmiyorum, ama neyi başaramadığımı sorarsanız bana , Bir oğul olmayı başaramadığımı söylerdim size, Bir abi olmayı başaramadığımı söylerdim...Ben Kenan Kaya;  Başaramamış bir adam, başaramamışlıklarıyla yaşayıp, başaramamışlıklarıyla ölecek olan Kenan Kaya...

...................................

Gözlerinde yaşlarla izliyordu camla kaplı duvardan odayı Veysel. Elif'in de kendisinden farklı olmadığını görebiliyordu. Bildiği ne kadar dua varsa hepsini sıralıyordu içinden. Babası gibi abisini de kaybetmeye dayanamayacağının bilincindeydi, abisini kaybetmek istemiyordu...

İçeride doktorların canhıraş bir şekilde abisini hayata döndürmek için uğraştıklarını görüyor, ne yapacağını şaşırıyordu.. Kaç dakika kalmıştı öyle, o pozisyonda bilmiyordu. Ama en sonunda doktorların sevinerek hareket ettiklerini gördüğünde derin bir nefes almıştı.

Doktorlardan birinin kapıya yöneldiğini gördüğünde hızla o tarafa doğru hareketlendi Veysel. Söyleyeceği şeyin iyi olduğuna emindi, o yüzden endişe etmiyordu artık.. Abisi iyi olacaktı, emindi bundan

"Doktor Bey? Nasıl eşim?" dedi Elif öne atılmış, Veysel'e fırsat dahi vermemişti.

"Şu an için durumu stabil" dedi doktor önce. Tam ikisi de derin bir nefes almışken devam etti sözlerine.

"Ama bundan sonraki süreçte her şey pamuk ipliğine bağlı. Kenan Bey'in kalbini çalıştırabilmiş olsak da hayati değerleri hâla çok düşük seviyelerde seyrediyor, o yüzden bu değerleri kontrol altına alana kadar komada kalacak."dedi yeniden

Veysel de Elif de neye uğradığını şaşırmıştı. Daha bir tepki vermelerine kalmadan duyduğu cümle ile yere eğdiği başını kaldırdı Veysel.

"Bunu söylediğim için çok üzgünüm. Ama ailenizi çağırsanız iyi olur Veysel Bey. Abinizle vedalaşmak isteyebilirler."

"Ne?" dedi Veysel. O yanlış duymuş olmalıydı, Doktorun bunu ona söylemesine imkan yoktu, o yanlış duymuş olmalıydı.

"Sizinle açık konuşacağım. Her şeye hazırlıklı olmanızda fayda var. "dedi Doktor oradan ayrılmadan hemen önce.

"Kaybetmek.. Bir insan ne kadar taşır bu yükü omzunda, nereye kadar dayanır? Ben bu hayatta çoğu zaman kaybettim.. Tamam bazen kazandım belki ama sonra hep kaybettim.. Ve benim bir kere daha kaybetmeye gücüm yok..

Ben bir abi kazandım yılların üzerine, Arkamda duran bir dağ kazandım, sırtımı yaslayabileceğim , acımı saklamadan kollarına sığabileceğim o adamı kazandım ben.. Ve ben çok geç kazandığım o adamı bugün kaybetmek üzereyim.. Peki ben, Veysel Kaya.. Abim olmadan ne yapacağım?"
...................................

"Çocuklar! Hadi yemeğe" dedi Cemile sofrayı kurmuş, son kaşıkları da sofraya koyuyordu. Televizyon açık olmasına rağmen Döndü hiç o tarafa bakmıyor, kasabanın karanlığa bürünen sokaklarını izliyordu.