Does FOREVER Exist?

4

Chylie Jerah Chiu POV

I-I just can't believe na ganon pala ang impact ng ginagawa ko para sakanila.

All I thought malaki ang maitutulong ko sakanila pero mas mapapasama lang pala ako.

Like what I always do. And like where I want to go kapag may problema ako.

On the way na ako papunta doon. And while driving.....tears don't stop falling.

______________

Inayos ko muna ang bulaklak na dala ko bago umupo sa bermuda grass. And again, nagsisimula na namang magsilaglagan ang mga luha ko.

"Bae bakit ganon? They don't appreciate what am I doing for them. Buti pa ikaw dati...pinapakinggan mo ako kahit papano. Pero sadyang matigas din ang ulo mo e kaya ka nandyan at nandito ako." Simula ko." Bae,I know you know what I'm feeling right now. I feel so empty and alone. It feels like nobody understands me and it feels like nobody appreciates me." Dagdag ko habang humahagulgol na." Dapat na ba akong magbago? Dapat na bang wag ng tumulong sa iba? Dapat na bang ignorahin ko nalang sila? Pero ka-kasi bae, hindi ko din maintindihan ang sarili ko e. Kasi ayokong matulad sila sayo. Kasi sobrang sakit...sobrang hirap." Halos hindi ko na mabigkas ang bawat salita.

"Bae, iyak lang ako ha? Gusto ko lang ilabas lahat to. At alam mo namang sayo lang talaga ako umiiyak ever since." Para akong tangang nagpapaalam sakanya.

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong umiyak sa harapan niya. Hindi ko din alam kung nailabas ko na ba talaga lahat ng sama ng loob ko na gusto kong ilabas.

Kahit papano, kahit hindi siya sumasagot, gumaan naman ang pakiramdam ko.

Bago ako tuluyang umalis ay nagdasal muna ako.

"Hey...we meet again." Nagulat ako sa biglang nagsalita from somewhere.

"Agh! Please...stop doing that! Magugulatin ako." Singhal ko sakanya.

He chuckled and it irritates me more!

"By the way, I'm Aeron and you are?" Ngiti niya sa akin.

At dahil sa medyo gumaan na ang pakiramdam ko ay may mood ako ngayong makipag-usap sa hindi ko kakilala.

"I'm Chylie Jerah..but you can call me Chy." Pilit ang ngiti kong sagot sakanya.

"Uhmmm. Nice name. Pero mas bagay sayo ang nickname na Jerah." Ngiti parin niya sakin.

Niyaya niya akong umupo sa silong ng mayabong na puno. At hindi ko alam, dahil sumunod naman ako sakanya.

Para bang feeling comfortable ako sakanya.

"Sino nga palang dinadalaw mo dito? Dati na kitang nakikita dito pero ngayon lang ako naglakas-loob na kausapin ka. Lagi kasi kitang nakikitang umiiyak pagkalabas mo dyan. Kaya naisip ko na baka gusto mong mapag-isa kaya hindi kita nilalapitan." Simula niya. He has a friendly attitude base sa pagsasalita niya. Feeling close kumbaga.

"My bestfriend. Eh ikaw? Sino namang dinadalaw mo dito?" Tanong ko sakanya.

"My brother. He died last year. Suicide." Nagulat naman ako sa sinabi niya.

"Aw. Sorry to hear that. Pareho pala sila ng year ng pagkamatay ng bestfriend. Nag-suicide din siya." Malungkot na saad ko.

"Uhmmmm....literally a bestfriend huh? Kasi kung hindi, hindi ka siguro lagi laging dumadalaw sakanya." -Aeron.