Does FOREVER Exist?

30

A/n: this is pancit! Btw, this last chap is dedicated to dazzlinggazehapEfeys jencornelio1 NeverHeard25 parkchanleyah YenismEleven SheyriieChasun SherinaTracyFajardo at sa iba pa!! Sorry diko na kayo mamention lahat dahil diko alam kung bakit di nag-aappear lahat ng followers ko. Hehe! ^_^v so, eto na....eto na talaga! Alam kong lame. Pero please sana magustuhan niyo at after niyo mabasa ay mag-comment kayo para alam ko kung ano pa ang dapat na i-improve ko! ☺☺☺ enjoy reading po guys! Mmmmuah! Hehehe.! ^_^v ^_^ v^_^v

Chylie Jerah Chiu POV

I don't know but I've been crying hard all night long. 😢😢 what have I've done again.

He was right.

I'm a cold-hearted😢

I'm a great pretender😢

And I gave him false hope because I hurt him a lot!😢😢

Sobrang akong natauhan sa mga sinabi niya sa akin at the same time ay sobra din akong nasaktan sa mga katotohanang iyon tungkol sa akin.😢

Oo nga naman, ayaw kong mangyari ang mga yon sa mga kaibigan ko/sa akin but that's what I am exactly doing to others but except him dahil totoong tao na ako sakanya ng hindi ko pa nalalamang kapatid pala siya ni Jenson.

I just got carried away. Dahil lahat ng matagal ko ng kinikimkim kong galit ay biglang lumabas😢 But in the end, natauhan ding maling mali pala talaga ako.

I admit, the moment na sinabi niyang namatay/nagpakamatay din si Jenson ay nagulat din ako pero mas pinairal ko parin ang galit.

Ngayon ko lang na-realized at pinag-sisisihan ang lahat!😢 Mali ako. Maling mali na naman ako.😢

Tok! Tok! Tok!

"Chylie! Open this door!" Si Daddy.

Nagdadalawang isip ako kung bubuksan ko ba ito o hindi.

"Anak please. We're already worried about you. Manang said that hindi kapa daw kumakain simula kagabi. Open this anak." Si Mommy naman ngayon ang nagsalita kaya naman lalong nagsilaglagan ang mga luha ko.

Nangangatog ang mga tuhod kong lumapit sa pintuan. Dahil na siguro to sa pang-hihina at gutom.

Ng tuluyan ko ng mabuksan ay sinugod ko agad ng yakap si Mommy.

God! Ano ba tong nangyayari sa akin? Bakit ba hinayaan kong magrebelde ang isip ko sa mga bagay-bagay.

"I broke his heart Ma. Sinukuan na niya ako. " hindi ko alam kung bakit iyon ang nasabi ko.

"Do you love him?" Tanong naman ni Mommy. At si Daddy naman ay nanatili lang na nakatingin sa amin.

"I don't know if this is love Mom, but I don't want to lose him." Garalgal ang boses kong sagot sakanya.

"Fix yourself and talk to him." Saad ni Daddy na ikina-gulat ko.

"But I pushed him away and I hurt him a lot." Naguguluhang sagot ko.

"If he truly loves you, no matter how will you hurt him, he will still understand and accept you." Sabi ulit ni Daddy. Pagtingin ko naman kay Mommy ay tumango lang siyang nakangiti.