Does FOREVER Exist?

13

Chylie Jerah Chiu POV

Nagising ako sa tunog ng cellphone ko. I opened it and an unknown number appeared.

Napataas ang isang kilay ko bago inopen ang message.

Unknown number:
Good morning cool lady! :) Have a nice day ahead. I f you want to share anything just beep me and I'll reply your message immediately. Take care cool lady.

Kung kanina ay napataas ang isang kilay ko ngayon naman ay nakataas ang isang kilay ko at nangungunot ang noo ko.

What's this? Some kind of a joke!? What the fvck!? Highschool trips!? Tch!.

I throw my phone on the bed then I go to the bathroom to wash my face and do my everyday routine.

And when I went out from the bathroom, I heard my phone again.

Unknown number:
I'm not wrong sent cool lady. My message is for you. :)

It pisses me off so I dialed the number.

"Hey asshole! Whoever you are! Stop your shits! I don't give a damn on you! Go to hell!" Then I hang up.

Kabwisit lang!? Kainis!

My phone rang again.

But it's Zeon this time.

Zeon:
Goodmorning beautiful. Want to have lunch with me?

Tch! Isa rin to e! Nakaka-bwisit. Ilang araw ko na ngang hindi ine-entertain ang mga tawag at messages niya sa akin dahil nakita ko siya last time sa isang parking lot ng bar na may kahalikang putang babae. So why entertain him again diba? I'm not that dumb para magpa-loko pa sakanya.

I'm changing for the better kaya hanggang ngayon ay wala na munang fling fling or whatsoever. Like what Erika said, just wait for the right time and right guy. Tch!

And my FRIENDS..I'm just letting them what they want to do. Gusto kong marealize nila ang worth ko. Nakakapagod na din naman kasing i-defend ang sarili ko sakanila.

Kaya ngayon,laging si Erika lang ang karamay ko. Siya at siya lang wala ng iba.

*****
Pagbaba ko sa kusina ay nadatnan ko sila Mommy at Daddy na masayang nagku-kwentuhan habang nagbe-breakfast.

Hindi na muna ako nagpakita sakanila dahil ayokong masira ang masayang usapan nila. Ang awkward parin kasi. Hindi ako sanay na naabutan sila ng ganito dito sa bahay at mas lalong hindi ako sanay na nakikita ko silang ganyan mag-usap.

"Ako nalang pupunta sa office Ma, maiwan kana dito. Ipag-bake mo kami ni Jerah ng cake." Daddy Jerome said.

"But pa? " aangal pa sana si Mommy pero Daddy kissed her quick on her lips. At feeling ko ay kinikilig ako sakanila dahil feeling ko ay namumula ang mukha ko sa nakita ko." Okay! Okay! Ikaw talaga Papa,napaka-landi mo parin." Namumulang hampas ni Mommy sa braso ni Daddy.

"Haha! I'm not flirt Ma. I'm just showing to you that my love for you didn't change. Kung kiligin ka nga diyan parang magnobyo palang tayo. Haha! Pero seriously? Kahit may Jerah na tayo, sobrang ganda mo parin sa paningin ko." Then Daddy kissed Mommy on her forehead.

"Pa..i miss Jerah so much. Yung kagaya dati na very clingy siya sa akin. But now? Parang ang layo layo na ng loob ng anak natin sa atin. Can you fix your schedule and isingit mo kung pwede na mag-out of town tayo? You...you know. I just missed the old times." Malungkot na saad ni Mommy.

Naiiyak ako. Dahil sa mga ganitong nag-uusap pala sila ay napapasali ako sa usapan nila. I've been ignoring them since na naging busy sila sa business. Palagi nalang kasi business ang naririnig ko. Pati kapag nag-aaway laging business. Nakalimutan nila atang may anak pa sila.

Kaya ng pagka-graduate ko ay gumawa din ako ng sariling mundo ko. Wala akong pakialam kung hindi kami magkakasabay sa kainan or whatsoever. I don't even participate family gatherings. Tch!

Pero ngayon ko lang na-realize na mukhang mali ako. Na kahit pala busy sila ay nai-sisingit parin nila ako sa usapan nila.

Fvck this drama again!

Namalayan ko nalang na tumulo luha ko. I've been a bad daughter to them for the past few years. Dahil sa paniniwala kong wala silang pakialam sa akin.

Pinunasan ko ang luha ko at umaktong parang hindi ako affected sa narinig at nakita ko.

Dumitetso ako sa may refrigirator at kumuha ng pitchel ng tubig saka sinalinan ang basong hawak ko.

Bigla din natigil ang pag-uusap nila at mukhang pinapakiramdaman nila ako. Ugh! So awkward. And I really really hate it!.

"Jerah, where do you want to go?" Daddy asked without looking at me.

"Why?" Ganting tanong ko din ng hindi din tumitingin ng kahit na sino sakanila.

"Your Mommy and I planned for a vacation for us. Your choice if it's an out of town or out of the country vacation." This time ay humarap ng pang-upo si Daddy at hindi ko naman maiwasang hindi tumingin sakanya.

Shit this tears! They are traitors! Tch! Napaluha akong tumingin sakanilang dalawa at nagulat naman sila sa reaksyon ko.

"I-I'm sorry Dad and Mom..I-I'm wrong. Ang buong akala ko ay wala kayong pakialam sa akin dahil naka-focus lang kayo sa business. Shit! My bad! Para akong bata...but..seriously? I've been longing for this. What I mean, I miss you so much! Your presence..our bonding and everything. I'I'm sorry kung umiwas ako dahil sa maling akala ko sainyo." Napayuko ako matapos kong masabi ang mga gusto kong sabihin sakanila.

Then I felt a warm hug from Mommy." Sorry din anak kung ganun ang naging epekto sayo ng pagiging busy namin lagi. But it's all for you dahil nag-iisa ka lang naming anak. Miss na miss na din namin ang dating ikaw na sobrang lambing at madaldal. Just like your elementary and highschool days. We love you baby. " mas hinigpitan pa niya ang yakap sa akin. Napatawa naman akonng bahagya dahil ngayon ko lang narealize na para talaga akong bata ngayon.

But who cares? We're family. And when it comes to family, everybody understands you. Sometimes, sa pamilya mo lang din naipapakita ang totoong ikaw.

Ginantihan ko ang yakap ko kay Mommy. Solved na ang problema ko sakanila. No more issues about us and I'm very happy.

"Sus! Ang drama niyo talagang mag-ina! Payakap nga din ako sainyo!" Haha! At niyakap naman kami ni Daddy.

My parents are very cool. They are both jolly person. Madaldal ang Mommy Joanne ko at medyo may pagkama-daldal din ang Daddy Charlon ko.

Pinalaki nila akong baby'ng-baby dahil nga nag-iisa lang akong anak nila. Nabago lang yon ng lumaki na ako medyo lumago ang business namin. Nawala ang masayang bonding at naging kulang ang oras nila sa akin. College na ako nung nagsimula akong mag-rebelde sakanila. Hindi ako masyadong lumalapit sakanila.

"Oh ano na anak? San mo nga gustong magbakasyon?" Tanong ulit ni Mommy.

"Kina Daddy nalang Mom. Sa Leyte nalang po." Nakangiting sagot ko. Nakaramdam ako ng

"Bakit doon pa? Pwede namang out of the country kung gusto mo?" Si Daddy. Haha! Ayaw niya kasing nagbabakasyon doon dahil kapag nandoon kami, hindi siya pinapayagan ni Mommy na lumabas labas kasama ang mga barkada niya. Very strict kasi si Mommy. Alam mo na? Mga chicks thingy. Dakilang selosa pa naman ang Mommy ko.

"Mr.Charlon Chiu? Nabingi ka yata. Hindi mo ba narinig sinabi ng anak mo? Ang sabi ay sa Leyte daw gusto magbakasyon." Pagtataray ni Mommy sakanya. At hopeless namang napatango si Daddy.

What a wonderful feeling. :)

But the sad thing was about my friends. :( not yet okay.