Whispers of the Ethereal Threads (𝓦𝓱𝓲𝓼𝓹𝓮𝓻 𝓢𝓮𝓻𝓲𝓮𝓼 #1)

CHAPTER 1

"Grams, saan po tayo pupunta?" Nakatingalang tanong ko sa aking lola. She led me as we walked through the forest even though it was very late at night. I do not even know where we're going.

"Pupunta muna tayo sa malayo, okay? Naiintindihan mo ba?" Bigla na lamang nagsipatakan ang luha sa mata niya. Kanina pa rin maga ang aking mga mata sa pag-iyak.

"Dadalhin kita sa ibang lugar. Sa ngayon doon muna tayo," dagdag pa ni Grams.

I saw everything. I know everything. I'm not too young to not understand everything. I am 15 years old already, may muwang na. Iniwas ko ang tingin sa kaniya.

"This is what your parents want too, you need to be safe, hm?" dagdag na pahayag pa ni lola.

Nakarating kami sa isang matandang puno. Nagsimulang bumulong si Grams ng lenggwaheng hindi ko maintindihan. Pagkaraan ng ilang minuto, may unti-unting lumalabas na bilog hanggang sa palaki nang palaki na sa tingin ko ay magkakasya ang limang tao.

"Kailangan mo ito, apo." Nakatingin lang ako kay lola habang nagsasalita siya at ipinapaliwanag ang dapat ipaliwanag.

"Tapos ka na ba?" Napabalik ako sa reyalidad nang marinig ko ang boses ni Grams.

"Patapos na po," nakangiting saad ko. Tinutulungan ko siya ngayong gumawa ng mga hair accessories. Isa 'yon sa nakahiligan kong gawin dito sa mundo ng mga tao. Tatlong taon na rin ang nakalipas simula noong gabing iyon.

"Just know that we don't forget but we can't use our ability here in a very bad way. We will automatically banned in our real world and the ability will be lost forever. That condition, ibinaba ito para sa mga kagaya natin... To not mess up this world. It is not ours so we have no right to abuse it. That's why others have no choice but to return to where we belong," seryoso at mahabang pahayag ni lola.

Mataman kong pinapakinggan si Grams. Lahat nang 'yon ay inaabsorb ng utak ko. Walang kulang.

Therefore I have to be responsible for using it. The advantage is that my ability training in this world will not be affected by the time I return to my real world.

I have now mastered my ability. Before, I couldn't help it but the power I seeks to control rebels against my intentions. Instead of extending outward, it recoils, like an echo. In a surreal twist, the energy reflects back at me. It seemed to come out of nowhere and couldn't figure out what or who the target I wanted to hit was. It drained my energy. I lost consciousness and it put me to bed for three weeks.

"Naturuan na kita ng spell of passage 'di ba? Kung ready ka nang bumalik at kayang kaya mo na ang sarili mo, sasamahan kita palagi, apo."

Lumapit ako kay Grams at nakangiting niyakap siya nang mahigpit. "Mahal na mahal kita, Grams."

Binigyan niya rin ako ng isang mainit na ngiti at yakap, "Mahal na mahal kita, maganda kong apo, Izarihaia."

This is me when I am with grandma, with them. Kahit sa palasyo mas malapit kami sa isa't-isa. Sobrang close rin kami ni ina at ama maging si kuya subalit iba ang lambing ko kay grams.

I'm 22 now, I just had my birthday yesterday. I'm currently facing this huge old tree.

Now that I'm old enough, I am no longer the weak minded child I used to be. But I prefer to play now than when I was younger.

It's time to play.

Napatagal ang pagtitig ko sa malaking puno. This is the last time I will step here. This is not my world.

Sabi ni Grams sasamahan niya ako pero ako na lamang mag-isa ang babalik. Naheart-attack siya na naging dahilan nang pagkawala niya noong isang taon lamang. Isa na rin ang depression, hindi niya alam na palagi ko siyang naririnig sa gabi na umiiyak pagkatapos kinabukasan masigla na uli siya.