Whispers of the Ethereal Threads (𝓦𝓱𝓲𝓼𝓹𝓮𝓻 𝓢𝓮𝓻𝓲𝓮𝓼 #1)

CHAPTER 27

Hindi ko inalis ang ngisi sa aking labi habang pinapanood silang lahat. Nakikita ko ang takot sa kanilang mga mata, ang dahan-dahang pagkakabukas ng kanilang bibig, at hindi makapaniwala sa kanilang nasaksihan.

Reuben stepped back, clearly not expecting this turn of events. Even Uncle Ardian, who had once sat confidently on his throne, could no longer hide the tension in his expression.

"You seem surprised," bulong ko habang iniangat nang bahagya ang aking kamay, hinahayaang gumalaw ang aking buhok sa paligid ko na tila may sariling isip.

My silver hair...

No one can control it but me.

Nagsimula itong gumalaw, dumadaloy sa hangin na parang may sariling buhay. Sa isang iglap, tila sinundan ng bawat hibla ang aking utos, lumalambot at umiikot sa aking katawan hanggang sa maramdaman kong gumagalaw ang mga tanikala sa aking paa. Alam kong maraming bahagi ng aking kapangyarihan ang na-seal, but this... this is what they didn't understand.

Kahit na tinanggalan nila ako ng iba kong kakayahan, ang lahat ng may pilak, metal, bakal o may ugnayan dito kahit ang mismong posas na ikinadena nila sa akin ay kaya ko pa ring manipulahin.

And that was exactly what gave me the advantage.

Sa isang saglit, ang mga bakal na pumipigil sa akin ay nagsimulang gumalaw. Hindi natutunaw, kundi bumabaluktot, gumagapang palayo sa akin, na parang natatakot sa mismong enerhiyang bumabalot sa aking katawan. Ang pilak kong buhok ay nagliwanag, dumaloy pababa sa aking mga paa, at sa isang iglap, narinig ko ang tunog ng mga tanikala. Hindi sila basta natanggal.

Sila mismo ang nagpalaya sa akin.

My hair, as strong as steel, moves and unleashes its power to push away anything that hinders my freedom.

Pinakawalan ko ang isang mabigat na hininga, kasabay ng pagsinghap ng mga nasa paligid. Ang buong silid ay napuno ng katahimikan. Walang ni isa ang kumilos, walang ni isa ang naglakas-loob na lumapit.

Even if they raise their power against me, they stand no chance. They will never understand me. They will never capture me again.

Because they do not know my true ability.

Even after giving them another chance, they still failed. I simplified everything for them, made it easy, yet I still toyed with them.

Not that they could actually kill me anyway... as if I would ever let them.

I'm tired of pretending. The act is over. That was their chance, their one and only shot, and they still couldn't figure it out.

Pathetic.

"Why do you look so nervous, Uncle?"

Nanlilisik ang kanyang mga mata, ngunit hindi niya itinanggi ang katotohanan, hindi niya inaasahan ito.

"Kill her now!" sigaw ni Uncle Ardian, ngunit kahit ang kanyang sariling mga tauhan ay nag-aalinlangan na.

Sa gilid ng aking paningin, nakita ko si Reuben. Nakatayo siya sa tabi ng kanyang ama, ang Hari ng Meyerz. Ngunit hindi siya tulad ng iba, hindi siya takot.

He was fascinated.

Nandidiri ako sa paraan ng pagtitig niya sa akin.

His obsession was suffocating.

I remember every gaze of his back then, his teasing smile, his whispers that I tried so hard to ignore because they were disgusting.

Mabilis akong kumilos. Isang kumpas ng aking buhok, isang iglap lang nasa harapan ko na siya.