USHAN

ALIŞKANLIKLAR, ALIŞAMAYIŞLAR

Sabah sırtımda Ushan'ın sıcaklığıyla uyanmaya kısa sürede alışmıştım.

Ama alışmadığım şeyler de vardı elbet.

Mesela uyandığımda çıplak olmak gibi.

Mesela bana sarılan Ushan'ın da çıplak olması gibi.

Bunu yapmış olamazdım. Bunu yapmamıştım.

Hayır ben yapsam Ushan yapmazdı. Emindim bundan ama yine de stresten nefeslerim hızlanmıştı.

Üstümüzü açmaya cesaret edemesem de bedenimin alt kısmına odaklandım. Altımda dün giydiğim çamaşırım vardı. Lazer kesim olsa da varlığını hissedebileceğim bir çamaşırdı. Diğer yandan da vücuduma yapışık duran vücuda verdim dikkatimi.

Oh!

Tamam, onun da çamaşırı üzerindeydi. Belli başlı yerleri de benim üzerimdeydi ama şu an ona odaklanamayacak kadar paniktim.Üstelik alt çamaşırlarımızın yerinde olması üst bedenlerimizin çıplaklığını açıklamazdı. Geceye odaklanmaya çalıştım. Ben alkol alınca yaptıklarımı unutmazdım ama net hatırlamazdım da.

Ya da unutup unutmadım mı zannediyordum acaba? Parça parça hatırladığım şeyler de vardı.

Evet, parça parça bir şeyler vardı. Olmaz olaydı!
Keşke, keşke tam şu an hafızamı kaybetseydim. Bu yarım yamalak cümleler artık benim utanç kaynaklarımdı.

"Ushan göğsüme dokunur musun?"

"Kanım kaynıyor."

"Bulduğun yeri avuçluyorsun."

"Bak böyle emince geçiyor..."

Hayır ya! Hayır dememiştim. Yapmamıştım. Allah'ım şu yatak mezarım olabiliyor mu? Neden gözümün önünde parmağımın Ushan'ın ağzında olduğu bir görüntü vardı ki?!

Benim hemen buradan kalkmam lazımdı. Ushan uyanmadan çıkıp giyinmem lazımdı. Ushan'ın her zamanki gibi tek eli belimde teki mememde olduğundan-evet çıplak mememde- bu çok zordu. Bugün bir de pazardı. Tüm gün yüz yüzeydik. Ağlamak istiyordum, çok ağlamak. Şuradan nasıl Ushan'ı uyandırmadan çıkacaktım ki? Yine dört yanımdan karambole alınmıştım resmen. Bari ablama mı gitseydim?

Daha yataktan çıkamıyordum nereye gidiyordum ya!

Ushan bir hayvan olsa ahtapot olurdu. Kolunun tekini belimin altından geçirip sarılması bana çok acayip geliyordu, kolu da mı uyuşmuyordu?

Hayır koynundan kaçan mı vardı? Yoktu tabi olamazdı! Uyandırmamaya çalışırken kaçamıyordum ki!

Ben böyle kendi kendimi yiyerek kırk yıl geçse çıkamayacaktım ama Alah'tan Ushan üstümdeki kolunu bir anlığına hareket ettirdi.
Nasıl olduğuna şaşırdığım bir çeviklikle o anda kaçıverdim yataktan. Kendimden bile utandığım için de hemen Ushan'ın gömleğini geçirdim üzerime. Birkaç düğmeyi hızlıca ilikleyip dolaptan iç çamaşırı şort ve tişört bulup elime aldım. Koşar adım banyoya uçtum ve hızlı bir duş alıp giyindim. Ses olmasın diye saçlarımı kurutamadan havluya sardım.

Odaya döndüğümde benim yastığıma geçip yatan bir adet Ushan bulmak içimi yumuşacık yaptı. Dünyanın en temas bağımlısı adamına gönül vermiştim, ben olmasam benden kalana yapışıyordu.

Gidip çay için su koydum ama başka hiçbir şey yapasım kalmayınca öylece bekledim kaynayana kadar. Yataktan çıktığıma pişman olmuştum bile. Sırtım Ushan'ın sıcağını arıyordu sanki. Belki dün geceyle ilgili dalga geçecekti utandıracaktı ama yine de koynu çok güzeldi. Dalga geçerse sarılıp saklanırdım hem göğsüne. Yine o gizlerdi beni tüm utançlarımdan.