Ertesi gün kısacık yolda arabayı çarpabileceğim pek çok ihtimal bulsam da babam masrafları karşılamazsa diye cesaret edemedim. Yine de sabah "Günaydın, hala bir araban olduğundan emin miyiz?" yazan bir mesajla güne başlamak iyi gelmişti.
Şu andan itibaren Ushan' la ilgili yeni stratejim birkaç gün bir hamle beklemekti. Beklediğim olmazsa ben bir adım atarak kendimi ona unutturmamalıydım.
Hayatım boyunca hiç böyle bir şey yapmamıştım zaten hepi topu iki ilişkim olmuştu. İlki çocukluktu. İkincisi aptallık. İkisinde de aniden gelen teklifleri kabul etmiş ve doğrudan sevgili olacak kadar cahil cesareti göstermiştim.
Gün boyu Aylin Hanım'ın yanında Office programları ile akraba olmuş hem personellerce doldurulan anket verilerini incelemiş hem de yapılacak hizmetiçi eğitimlerin taslaklarını düzenlemiştim. Aylin Hanım benden sonra son kez kontrol etmiş ve eksikler üzerine bilgi alışverişi yapmıştık. Daha çok eksiklerimi bulmam için çabalamış bulamadıklarım için araştırma yapacağım görevler vermişti.
Severek öğreniyordum. İşin tam olmak istediğim yerindeydim. Bir de ekibin endüstri psikologları ile tanışmıştım. İK'da işe alımları yönetirken hem eğitimleri düzenliyor hem de psikolojik destek sağlayabiliyorlardı. Her birimin eğitimlerinden sorumlu psikologlarla terapi seanslarından sorumlu psikologlar ayrıydı. Sistem güzeldi. Psikoterapi almak isteğim hala aklımdaydı ama bunu iş yerinde yapamazdım. Anladığım kadarıyla psikologlarda bu noktada işlerinden tatmin olamıyorlardı.
İş çıkışında üçüncü kez Yakup'un eve bırakma teklifini reddettim. Bugün bir de kahve içme teklifi eklemişti buna.
Üç gün içinde Yakup'la üçüncü kez aynı sahneyi yaşadık ve ben tam onu geri çevirirken bir ses duyduk.
"Zeynep."
"Ushan."
"Merhaba, çıkışında yakaladığıma sevindim." Madem öyle neden hiç sevinçli durmuyorsun bir tanem anlatsana biraz.
Yine de yalanıma bir destek olarak Ushan'ı kullanmaktan çekinmedim.
"Tam vaktinde geldin, kahve için sözleştik ama ben kurt gibi açım önce yemeğe ne dersin?" kaşları havalanacak gibi oldu ama durdurdu kendini.
"Ben de akşam yemeği yemedim. Çok iyi olur. Arkadaşın da gidiyordu sanırım." Üzgünüm Yakup bana giden yollar kapalı üstelik ben de hiç sevmedim seni. İmza Zeynep Süreya...
"Demek başkasına sözüm var derken arkadaşını kastediyordun Zeynep. O zaman ben yarına sözünü aldım." Hayda, işimiz var senle Yakup.
"Nasıl aldın sen onu tam olarak kardeşim?" evet Yakup cevap ver bakalım.
"Sen gelmeden önce konuşuyorduk bro." Ushan bana döndü bense Yakup'tan hiç çekmedim bakışlarımı. Sen dua et biz aynı birimdeyiz de tadımızı kaçırmıyorum.
"Sonra konuşuruz Yakup iyi akşamlar sana." Seni şimdi burada terslemeyeceğim seni yarın tenhada lime lime edeceğim.
"Görüşürüz canım." Arkasını döndü ve gitti. Babasının oğluydum da haberim mi yoktu?
"Hasbin Allah."
"Hasbin Allah."
Herkeste aynı hissi bırakmayı başarman takdire şayan be bro.
Beni bir adet suratıma gözlerini dikmiş yalı kazığı gibi duran Ushan' la bıraktığın için de ayrıca kıstıracağım seni.
Sanırım benden bir şeyler söylememi bekliyordu ki böyle bakıyordu. Bu da deli miydi neydi ne diyecektim ben?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
USHAN
Genç Kız EdebiyatıZeynep dışardan baktığınızda duruşuna hayran kalacağınız, 24 yaşında, üniversite mezunu, psikolojik çalkantılarının farkında ve bu farkındalıkla ne yapacağını bilemeyen genç bir kızdır. Ushan ise 24 yaşında, üniversite mezunu, psikolojik çalkantıla...
