Elementleri temsil eden dört büyük tanrıçanın yarattığı bir evren...
Doğayla barış içinde yaşayan alflerin yanına getirilen insan soyuyla her şey değişiyor. İnsanlar tüm doğanın dengesini bozuyor ve yaradılıştan beri var olan alflere savaş açıyorlar...
Taşlı yollar gitti yerine düz yollar geldi. Ben hayatımın devamının nasıl olacağını düşünüyordum. Hayallere dalmıştım ki araba durdu. Şövalye bana döndü, "Bayan Emery. Artık kanlı bir oyunun içine giriyorsunuz. Neredeyse herşey hakkında bilgin yok ama sana şunu söylemek istiyorum. İnsanlara dikkat et. Kendine dikkat et. Bu saray ne kadar güzel görünse de bir oyun yuvası aynı zamanda. İyi şanslar, Emery." Ona başımı salladım, " Teşekkürler. " Bana böyle konuştuktan sonra at arabasından önce o indi sonra benim inmem için elini uzattı. Ondan biraz destek alarak indim.
Tam karşımda orası vardı... Saray... Evrenimizin tanrıçalardan sonra yöneten yer. İşte ben... Burada yeniden doğacaktım...
Şövalye bana kraliyet selamı verdikten sonra gitti. Birden borozanlar ötmeye başladı. Şövalyeler tek sıra halinde karşılıklı dizildiler. Yolun başında duruyordum. Birden yolda başı dik şekilde yürüyen ama güleryüzlü şekilde şövalyelere bakan bir kadın gördüm. Benim yaşlarımdaydı ama benim gibi eski kıyafetlerle değil kraliyet kıyafetleriyle duruyordu. Bana çok tatlı bir kız gibi gelmişti. Kahverengi saçları çok güzel şekilde örülmüştü. Yemyeşil gözleri vardı. Yolda yürürken göz hizasına ben girmiş olmalıyım ki bana bakmaya başladı. Bana doğru gelirken adımlarını yavaşlattı. Yanıma geldi ve tam karşımda durdu. Bana gülümseyip ellerini önünde birleştirdi ve şöyle dedi, "Merhaba. Ben kralımızın dördüncü çoçuğuyum, prenses Claire. Sizinle tanıştığıma çok memnunum."
Claire o kadar tatlı bir kızdı ki.
"Merhaba, ben Emery. Bende sizin gibi bir hanımefendiyle tanıştığıma çok memnun oldum. Öylesine biriyim." Öylesine biriyim mi?! Ahh Emery! Kralın kızına öylesine biriyim mi dedin sen? Saçını yolacağım!
Elini tanışmak için bana doğru uzattı. Sakince gülümsedi. "Pek öylesine biri olduğunuzu zannetmiyorum. Öylesine biri olsaydınız saraya gelemezdiniz. Hem sizin çok değerli biri olduğunuzu duydum."
Elini sıkarak "Ah, lütfen yanlış düşünmeyin. Sadece, saray... Biraz farklı geldi bana."
Eliyle kolumu tuttu, "Olur öyle şeyler önemli değil. Zamanla alışırsın. Seni sarayda gezdirmeyi çok isterim. Aynı zamanda biraz tanışmış da oluruz. Ne dersin?"
Yemin ederimki bu kız çok tatlıydı.
"Tabiki isterim. Eğer tek başıma bu saraya girersem kesin kaybolurum. Yardımın çok iyi olur."
İkimizde gülüştük. Yolda beraber ilerledik. Bana saraydan biraz bahsetti. Ağır adımlarla saraya girdik. Koridorlarda ilerlerken konuşuyorduk. Çok iyi anlaşıyorduk. Çok fazla hizmetli koridorlarda koşuyor, yemek götürüyor yada eşya taşıyorlardı. Koridorlarda koşuşturan hizmetlilere denk gelirsek Claire 'ın önünde selam veriyorlar. Selam vermeden geçmiyorlardı. Tabi bana selam verdiklerinden şüpheliydim. "Sanırım önemli birşey var prenses. Hizmetçiler çok telaşlılar." dedim.
"Bana Claire diyebilirsin canım ve evet, bu akşam bir kutlama yemeği var."
"Peki, Claire. Kimin kutlama yemeği acaba?"
Claire ufak bir kahkaha attı, "Senin kutlama yemeğin Emery."
"Ne? Benim mi?" Öyle bir tepki vermiştim ve öyle bir şey söylemiştim ki Claire en sonunda kahkaha atmaya başladı. Benimde onun yüzünden gülesim geliyordu. Bu kız, asla bir prenses olamayacak kadar deli dolu. Bir o kadar da asildi. "Babam senin gelişini kutlamak istedi. Aynı zamanda alf soyunun kutlamasını yapmak istedi."
Evet, benim gelmem demek alf soyunun gelmesi demek. Mutlu olmuştum. Bana tüm sarayı gezdirdi. Bahçeyi gezdirdi ve bahçedeki en önemli yeri. At çiftliğini gezdirdi! Yaşasın! Bakın at ahırı demiyorum ay çiftliği diyorum! Birbirimize atlarla gezi yapacağımıza söz verdik. Daha doğrusu ben verdirdim. Çok iyi anlaşıyorduk. Bir dakika gülmesek, beş dakika gülüyorduk.
Beni en son odama getirdi. Hizmetçiler kapıyı açtıkları an içim açıldı. Burası benim odam olacaktı. Duvar boyaları kırık beyaz, açık, sakinlik veren bir yeşil tonuyla ve koyu kahverengi ile bir orman gibiydi. Dolaplar, mobilyalar o kadar kaliteliydi ki. Aynı zamanda da tam bana göre bir odaydı. Claire, "Geç bakalım canım. Odanı yaptırırlarken özellikle ben ilgilendim. Biraz kendime göre yaptım ama umarım seversin."
Aaaa! Bu kızla herşeyimiz mi ortak olurdu?!
"Çok sevdim! Tam bana göre bir yer! Çok teşekkür ederim Claire."
Claire bana tebessüm etti. Odama girdik ve yerleştim. Birkaç zaman sonra odaya terziler geldi. Benden ölçü aldılar. Bana özel elbiseler, kıyafetler tasarladılar. Claire'la beraber seçtik, beraber yaptık herşeyi.
Sefillik içinde ki hayatım şuanla karşılaştırılırsa. Sanırım arada dağlar kadar fark var.
Bütün kötü kıyafetlerimden kurtuldum zarif, yeşil bir elbise giydim. Claire ile beraber bana hizmetçi seçtik. Herşeyimi tamamladık. Claire bir süre sonra gitmesi gerektiğini söyledi. Çok kurcalamadım ama çok merak etmiştim. Niye gitmesi gerekiyordu?
"Claire. Senden birşey isteyebilir miyim? Benim eskiden yaşadığım köle kampında... Bir atım vardı. Şahsi, kendime ait bir at değil ama. Benim için manevi bir değeri var. Onu buradaki at çiftliğine aldırabilir miyiz?"
Biraz durup düşündükten sonra, "Aldırabilirim. Atına özel bakım yapılır. Atının cinsi nedir?" "Friesian cinsi bir at. Adı Soylu. Diğer cinslerinden tek farkı alnında griye ve biraz beyaza kaçan bir renkte iki tane beneği var."
*Friesian daima siyah renkte olan bir at cinsidir. Tüylü ayakları, uzun yeleleri vardır.*
Claire oturduğumuz koltuklarımdan kalktı, " Tamam. Bu iş bende. Hem öyle bir köle kampında friesian cinsi bir ata denk gelmek büyük bir şans. Benim gitmem lazım, görüşürüz tekrardan. Benim gerçek yönümü ortaya çıkarmayı başaran tek kişi falansın."
"Sende benim Claire. Daha çok delireceğimiz zamanlar olacak. Görüşürüz."
Claire odamdan çıkar çıkmaz kendimi yatağın başında hazırladım ve yatağa yüzüstü atladım. Kuş tüylerinden ve hiçbir ses çıkarmayan tertemiz bir yatak. Sonra olduğum yerde biraz döndüm durdum. Uyuyup dinlenmeye karar verdim.
Güzellikler artık benimle olacaktı. Tek kelimeyle hayata olan umudum tekrar filizlenmişti ve ben büyüyüp koskacaman bir çiçek olmaya niyetliydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM SONU!!!! HERGÜN BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞIYORUM. UMARIM BEĞENİRSİN <3 🐴🗡️👑
