CAPITULO 37

1.6K 37 7
                                    

CLAZZO

"Mommy... Please wake up na."

Unti unti kong binukas ang mata ko, akala ko ay nananaginip ako when I saw the younger and old version of my son; Kaede.

Akma akong tatayo but Axel stopped me, "Stop moving still, you're still not okay." His voice is serious but a bit worried.

"Mommy, here, have some water." Inabutan ako ni Kaede ng tubig at tinulungan naman ako ni Axel para inumin 'yon.

Nakatitig lang ako sa dalawa habang hawak ang baso, tahimik lang din silang nakatingin sa akin habang nakapaling ang ulo sa kanan. Pota, mag ama nga.

"Are you okay, mommy?" Tanong ni Kaede sa akin nang may pag aalala.

"How's your feeling?" Tanong naman ni Axel nang nag aalala rin.

"Hala, mag ama nga..." Bulong ni Edna pero agad din siyang siniko ni Ellena.

I tried my best to slowly get up, walang lumalabas na kahit anong salita mula sa aking bibig, pinapanood lang ako ni Axel at Kaede nang may pag aalala sa kanilang mukha.

"Leave us, please." I said, taka namang nagtinginan si Kaede at Axel kung sino ang tinutukoy ko.

"Kaede, Ellena, Edna, please leave us." Klinaro ko.

Tumango naman silang tatlo at sunod sunod na lumabas ng kwarto ko, hanggang sa naiwan kaming dalawa ni Axel.

Umupo ako sa gilid ng aking kama at ganoon din ang ginawa niya, umupo siya sa tabi ko nang walang sinasabi at hinihintay lang ako.

"Why are you here? How did you find us?" Malamig kong tanong nang hindi tumitingin sa kaniya.

"I used my connections, Bythesea. I found out you were working on that company so I immediately make a way to keep in touch with you and with that kid." He replied brutally honest.

"I'm already having a peaceful life, Copeland. I already left the organization, I left everything behind just to protect my peace and my child's. Tapos ito na naman." I replied.

It was the truth, kahit ilang bilyong beses ko pa sabihin ay hindi ako magsasawa. I've reached this far with my child, I don't want anyone ruining it.

"But Bythesea, don't you think it's unfair for us? We keep looking for you everywhere, we're still longing for you to come home. To come back home, Bythesea." He sadly said while a glimpse of longing appeared on his face.

"He's my child, right?" Dugtong niyang tanong.

I couldn't help but look at him straightly, his eyes were screaming sadness and grief, he pursed his lips while waiting for my answer.

I nodded, "I'm sorry..."

He bit his lower lip, napahilamos siya sa kaniyang mukha as he put his elbows down on his laps, "I already knew he was my child, some features are visible pero noong sinabi mo na, mas lalo akong hindi makapaniwala." Mahina niyang sabi na tila ba pilit niyang pinapakalma ang sarili.

Hinawakan ko lang ang aking kamay, wala na akong maitatago because knowing Axel, he would do everything to know about our lives.

"He's a ten year old, a graduating kid from grade school, his name is Kaede Saoirsè Caiolfhinn, an intelligent, bright, talkative, energetic, and talented kid. He got a lot of your mannerisms." I said.

He looked at me with teary eyes, doon ako umiwas nang tingin. Ngayon ko na nararamdaman ang pagiging selfish dahil sa ginawa kong pagtago kay Kaede nang mahigit sampung taon.

"Why did you hide him from me, Bythesea?" Basag na ang boses niyang sabi.

"I... I just wanted to give him a peaceful life, Axel. Being in a mafia will give our child an intense life, he would be scared or afraid of everyone if I chose to stay." I replied, hopinv it was valid.

Never Again: The Ambiguous Ending (Tres Patroncitas #3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon