CAPITULO 50

3.6K 58 37
                                    

TRIGGER WARNING: SUICIDE.

NOTE: THIS CHAPTER MIGHT TRIGGER TRAUMATIC EXPERIENCE, SENSITIVE CHAPTER AHEAD WHICH IS NOT RECOMMANDABLE FOR SOME READERS. READ AT YOUR OWN RISK.

A FINAL GOODBYE OF CLAZZO

It's my birthday today.

August 11, my mom gave birth to me at exact 11:11 pm, and I'm planning to take my life before 11:11 pm tonight.

Kahit alam kong malungkot si Axel na sumama sa akin sa mangyayaring gala ngayon ay mas pinili niya pa ring samahan ako at 'wag akong iwan na nag iisa.

Ely, Lawless, Rhyle, Slora, Ellena, and Edna are all here, in my room. I forced the hospital if I could get discharged, nasa bahay kami ngayon ni Axel. Nabalitaan kasi nila ang gusto kong mangyari kaya lahat sila ay nandito rin sa bahay.

Rhyle is doing my makeup, tahimik lang kaminv lahat kahit pa alam kong kanina pa sila umiiyak nang patago.

"You look good," Rhyle said, medyo paos.

[Thank you.] Pagsulat ko sa aking note because I can't speak a word completely.

"Please promise me, you'll be happy there." Ely said, stopping herself to cry.

I smiled and slowly nodded, I felt my heart so happy that I could almost forgot that I'm diagnosed with severe depression and PTSD.

They made me wore a purple flowy dress, fixed my short hair, and made me wear not so tall heels.

Hindi rin nagtagal ay lumabas na kami dahil aalis na kami ni Axel, but before I could enter Axel's car, they hugged me.

"You'll be fine, right?" Medyo basag ang boses ni Lawless. Again, I nodded.

"Bye, I won't say goodbye Tifanie, because a goodbye to you won't ever be good. Mahal ka namin." It was Ely.

Kumaway lang ako sa kanila at saka pumasok na sa sasakyan ni Axel, umikot siya papunta sa driver's seat at saka nagsimula nang mag drive.

Una naming pupuntahan ang sacred heart, gusto niya kasi ipaalala sa akin ang lahat dahil tuluyan na akong nakalimot. Medyo malayo iyon sa tinitirhan namin ngayon kaya binibilisan niya ang pag d-drive.

"Do want something to eat?" Tanong ni Axel, pinipilit ang sariling ngumiti.

I shook my head, hindi naman ako nagugutom, ang gusto ko lang ay matapos na ang lahat ng 'to.

Tumango na lang siya at muli na kaming nabalot ng katahimikan, it was just too cruel kasi hindi na nga ako masyadong nagsasalita noon ay nawalan pa ako ng kakayahan magsalita ngayon.

Mahigit isang oras lang nang nakarating na kami sa sacred, hindi ko alam kung ganito ba ang itsura nito noon o binago na.

"Dito tayo pinaka unang nagkita, Bythesea." Hawak ni Axel ang kamay ko habang pareho kaming nakatanaw sa eskwelahan kung saan daw ako nag aral.

"We trespassed this school and almost got caught by the guards, we were running until we bumped into you, it was just a second of my life but then... It changed the beat of my heart." Axel said with a smile on his face.

Never Again: The Ambiguous Ending (Tres Patroncitas #3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon