Kalbim Senin Ellerinde ♤BxB♤

Bölüm 38 🍃

Merhabalar

🍁🌾🍁🌾🍁

Nasılsınız?

🍃🍂🍃🍂

Keyifli okumalar

🥀🥀🥀🥀🥀

Yazar'dan
♧♧♧♧♧

Telefonun bir anda kapanmasıyla deliye dönmüştü Dağhan. Hangi şerefsizin böyle bir şeye kalkışmaya cesaret edeceğini bir anlık düşündü fakat aklının tamamını kaplayan Yasin'inden dolayı aklına bir isim gelmemişti. Kim buna cesaret edebilirdiki. Karanlık dunyanın lideri olan Dağhan Soykan'ın evine kim baskın yapabilirdi. Onu gören herkes adamla göz göze gelmekten korkarken kim evine saldırabiliyor ki?
Bunları sonra düşüneceğini aklının bir köşesine itip arabanın gazına biraz daha köklendi.

Şu anda tek isteği eve vardığında Yasin'i sağsalim görmesiydi. Evde nasıl bir manzarayla karşılaşacağını az çok biliyordu. Fakat ev umrunda değilde hatta hiçkimse bir tek aşık olduğu, kokusu için dunyayı yakan bir tek sevdiği çocuk umrundaydı.

Nasıl korktuğunu telefonda duymuştu. Telefondakı çığlığı hâlâ kulağında yankılanıp duruyordu.

Öfkesini şimdilik bir kenara itmiş olsada hâlâ oradaydı.

Adam içindeki endişeyi, korkuyu bastırmaya çalışsa da başaramıyordu. Her anın, her saniyenin Yasin'in hayatıyla ilgili olumsuz bir haber getireceğini düşünmek, onu adeta felç ediyordu. Elleri direksiyonu sıkıca kavramıştı, ancak içindeki çaresizlik duygusu ona acı veriyordu. Yasin'in kaybıyla yüzleşmek, onun için düşündüğü en karanlık senaryonun gerçek olması demekti. Bu düşünceyle, gözlerindeki endişeyi gizleyemiyordu.

Arabayı hızlı sürdüğünden kısa bir sürede eve gelmişti. Arabadan inip bahçeye girdiğinde korumlarının bazıları ölmüş bazılarıysa yaralı bir şekilde yatıyordu.

Bahçede çok oyalanmadan hemen eve doğru koca, hızlı adımlarla yürüdü.

Eve girdiğinde, içerisi dağınık ve sessizdi. "Güzelim!" Diye seslendi. Fakat ses gelmemişti. Salona baktığında boş olduğunu gördü. Her adımda Yasin'in sesini duymayı umarak odaları kontrol etti. Her boşluk, her sessizlik, onun için bir işkence haline gelmişti. Yasin'in olmadığını fark ettiğinde, kalbi sanki göğsünden çıkacakmış gibi atıyordu. Bu korkunç gerçekle yüzleşmek, onu adeta yerinden etmişti. Ne yapacağını bilemiyordu.

"TAYFUN! " bağırarak çağırmıştı. Onunla birlikte gelen Tayfun bahçedeki diğer kişilere bakıyordu. Bir anda patronunun öfkeli sesini duyduğunda hemen koşarak eve girmişti. Sinirden deliye dönen adama yaklaşıp "Buyur abi." Dediğinde Dağhan'ın sinirden kıpkırmızı olmuş gözleri ona döndü. Sanki bunları yapan oymuşta şu anda onu parçalamamak için kendini zor tutuyormuş gibi bir hali vardı.

Bu bakışlardan tırsan Tayfun yerinde küçüldükce küçülmüştü. Yutkunup adamın söyleceklerini bekledi.

"10 dakikan var Tayfun. 10 dakika içerisinde Yasin'in kimin kaçırdığını ve nereye götürdüklerini öğrenip geliyorsun. Zaman dolduktan sonra gelirsen ölürsün hemde benim yöntemimle. 1 dakika bile geçmeyeceksin. Bana Yasin'in yerini öğrenmede gelme. " sakin fakat öfkeli ve sert bir şekilde konuşmuştu.

Tayfun bulmazsada ölecekti bulsada. Dağhan'ın ne kadar dakik biri olduğunu biliyordu. Geç gelirse dediğini yapardı.
Genç adam çaktırmadan derin nefes alıp konuştu." Tamam abi."