Kalbim Senin Ellerinde ♤BxB♤

Bölüm 6 🍂

Merhabalar

🌱🌱

Keyifli okumalar

💙🦋

Yasin'den
**********

İşten eve geldiğimde yorgunluktan ölüyordum. Odama gidip kiyafetlerimi alıp kendimi banyoya attım. Sıcak suyun altına girdiğimde tüm bedenim gevşemişti. Yorgunluğum biraz da olsa gitmişti. Banyoda çok kalmadan hızlıca kısa bir duş alıp kiyafetılerimi giyinip çıktım. Mutfağa su içmek için gittiğimde salondan televizyonun sesi geliyordu. Annemle anneannem uyumamıştı sanırım. Mutfağı girip bardaklardan birini alıp su döküp içtim. Bardağı lavobanın içine koyup çıktım. Odama gitmeden önce salona geçtim. İçeri girdiğimde tahmin ettiyim gibi annem anneannem dizi izliyordular. Ablamda uyumamış oda telefonuyla bir şeyler yapıyordu.

"İyi akşamlar." Dediğimde herkesin bakışları bana döndü. Annemannem gülümseyip "İyi akşamlar tosunum" dedi. "Hoş geldin" bu defa da annem konuşmuştu. Sonra eliyle koltuğu gösterip konuştu " Geç otur şöyle. Seninle konuşacaklarımız var "

Merak etsem de bir şey demeden geçip gösterdiği koltuğa oturdum. Dikkatlice anneme bakıp "Evet dinliyorum" dedim. Annem tedirgin bakışlarla önce anneanneme sonra ablama baktı. Konuşmadan önce yutkunmuştu.

"Lafımı kesmeden iyi dinle ve hemen sinirlenme. Tamam mı?"

"Anne ne söyleyeceksen çabuk söyle yorgunum yatacam, hadi. " bıkkınlıkla konuşmuştum. Annem derin bir nefes alıp konuştu. "Evleniyorsun" başta ne dediğini anlamamıştım. Yada anlamak istemiyordum.

"Ne ? Ne evlenmesi?" Şaşkınlıkla sordum. Ne evlenmesi ya. Hayatta evlenmem ben. Annem tekrar konuştuğunda dikkatimi ona verdim "Anneannenle düşündükde şu Leyla var ya onu sana istiyelim." dediğinde sanki beynimden vurulmuşa döndüm. Benim kızlardan hoşlanmadığımı biliyorlardı ve bunu bildikleri halde bir kızla evlendirmeye kalkışıyorlardı.

Sinirle ayağa kalkıp bağırarak "Ben hiç kimseyle evlenmiyorum. Beni..." ablam konuştuğunda lafımı tamamlayamamıştım. "Senin iyiliğin için Yasin " bu defa da sinirle ablama baktım. Bunlar ne iyiliğinden bahsediyordular Allah aşkına.
"Ne iyiliği neden bahsediyordun sen. Benim kızlarda hoşlanmadığımı biliyorsunuz ama beni zorla biriyle evledirmeye kalkışıyorsunuz " sinirle gülüp tekrar konuştum. "Bir de senin iyiliğin için diyorsunuz. Bunun neresi iyilik " annem sesini yükselterek
"Yasin bağırmada geç otur şuraya " dedi.

Sanki keyfimden bağırıyordum "Ne dediğinin farkıdamısın sen anne " dediğimde oda benim gibi bağırark
"Farkındayım. Belki o kızla evlenirsen iyileşirsin, he oğlum " söyledikleri beynimde yankılanırken sinirden gözlerim dolmuştu. Beni hasta olarak görüyordu. Ben hasta değildim ki.

Gözyaşlarımın akmaması için kendimi sıkıp derin bir nefes aldım. Anneme dönüp  "BEN HASTA DEĞİLİM VE O KIZLA EVLENMİYORUM. KİM EVLENİYORSA EVLENSİN. AMA O KİŞİ BEN DEĞİLİM " bağırarak konuşmuştum. Hızlıca salondan çıkıp dış kapıya doğru gittim. Arkamdan annem bağırarak "Yasin buraya gel"  onu  umursamadan  ayakkabılarımı giyinip kapını açarak dışarı çıktım. Ardımdan da kapını var gücümle çarparak kapatmıştım.

Dışarı çıktığımda gözyaşlarımı daha fazla tutmadan yanaklarıma doğru süzülmelerine izin verdim. Nereye gideceğimi bilmeden ilerliyordum.

Bana hasta gibi görmeleri sinirimi bozmuştu. Ben hasta değilim dedikce bana inanmıyordular. Bir de gelmiş diyor ki evleniyorsun. " Yasin?! " Ben kendi kendime konuşurken ismimi duymamla susmuştum. Başımı yerden kaldırıp beni çağıran kişiye baktım. Ecrin kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Ona baktığımı gördüğünde hızlıca yanıma gelip endişeyle "Yasin iyi misin?" Diye sordu. Bir şey demeden ona yaklaşıp sarıldım. Benim sarılmamla donup kalsada kendini toparlayıp oda bana sarıldı.