Kalbim Senin Ellerinde ♤BxB♤

Bölüm 37 🍃

Selamlar

🌾🌿🌾🌿

Nasılsınız?

🍀🍁🍀🍁

Keyifli okumalar

Yasin'den
•°•°•°•°•°•°•°

Dağhan'ın işlerinden dolayı istanbula geri dönmek zorunda kalmıştık. Bana söylemesede anladığım kadarı ile bazı sorunlar çıkmıştı. Güne susmak bilmeyen Dağhan'ın telefonu sayesinde uyanmıştık. Birkaç telefon konuşmasından sonra hazırlanıp uçağa binmiştik.

Eve geldiğimizde Dağhan hemen üzerini değiştirip birkaç saate evde olacağını söyleyip çıkmıştı. O gittikden sonra bende duş alıp yemeğimi yemiştim.

Şimdide loş ışıkların aydınlattığı salonda oturmuş film izliyordum. Hava çoktan kararmış saat gece yarısına yaklaşıyordu.

Önümdeki cipsden alıp ağzıma atmış, gözümü kırpmadan filmi izliyordum ki dışardan gelen seslerden, televizyon kumandısını götürüp filmi durdurdum. Sesleri anlamak için dışarıya kulak kesilirken bir anda silah patlamasından korkuyla yerimde irkilmiştim.

Birkaç silah sesinide duyduğumda yukarı çıkmak için ayağa kalkmıştım ki bu anda salonun pencelerini kurşuna dizmişlerdi. Camlar birbir kırılıp evin içine dağılırken kendimi korumak için koltuğun önüne yatıp ellerimi başımın arasına alıp gözlerimi kapattım.

Silah sesleri gitgide artarken korkumda yavaş yavaş artıyordu. Kalbimin hızlı atışlarını kulaklarımda duyuyordum. Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışıyordum. Dışarıdakı silah seslerinden bu mümkün değildi. Şu anda Dağhan'ın hemen gelmesini, yanımda olmasını çok istiyordum.

Evi silahlarla tararlarken elimin birini başımdan çekip yanımda olan küçük sehpaya uzattım. Telefonu ararken parmak uçlarımı camlar kesmişti. Fakat şu anda onları önemseyecek durumda değildim. Telefonumu bulduğumda hızlı kendime çektim.

Başımı kaldırmadan telefonu göz hizama getirip açtım. Dağhan'ın numarasına girip hemen aradım. Hemen açması için içimden dualar ederken bekledim. Fakat açmadı. Telefonu kulağımdan indirip bir kere daha aradım. 2ci çalışta açmıştı. "Güzelim?!"

Sesini duyduğumda rahatlarcasına içime derin bir nefes çektim. "Da-dağhan ça-çabuk gel. E-eve..." titreyen sesimle zar zor konuşmaya çalışmıştım ki Dağhan arkadan gelen sesleri duyup lafımı bitirmeme izin vermemişti.

"YASİN!? N'OLUYOR? SEN İYİ MİSİN?" Bağırarak endişeli sesi kulaklarıma ulaştığında gözlerim dolmuş, boğazım düğümlenmişti.

"Bi-bilmiyorum am-ama lütfen ça-çabuk gel Dağhan. Çok kor-korkuyorum, silah sesleri su-susmuyor. "

"Tamam güzelim sakin ol yoldayım şimdi. Yetişeceğim sakin olmaya çalış tamam mı? " ağzının içinde sinirli küfür ettikden sonra sakince benimle konuşmuştu. Sesindeki endişeyi, korkuyu gizlemeye çalışmıştı ama başaramamıştı.

Yutkunup "Tamam. " dedim.

"Şimdi bana nerede olduğunu söyle bebeğim. "

Konuşmadan önce yutkunup burnumu çektim. "Koltuğun önünde yerde uzanıyorum. "

"Yaran falan var mı, iyi misin?" Sakince soru sormaya çalışıyordu başaramıyordu.