Kalbim Senin Ellerinde ♤BxB♤

Bölüm 3 🍂

Merhabalarr

🌻🌻

Keyifli okumalar

🐳💙

Yasin'den
**********

Evde oturmaktan sıkıldım için odama gidip üzerimi değişip kulaklığımıda alarak odamdan çıktım. Salona gidip  annemle anneanneme "Ben dışarı çıkıyorum. Biraz dolaşıp gelecem" dediğimde ikisininde televizyonda olan bakışları bana döndü. Annemden önce anneannem konuştu " Dikkatlı ol oğlum" sonrada annem "Eve geç gelme" dedi.

"Tamam " diyip dış kapıya doğru gittim. Ayakkıbılarımı giyinip dışarı çıktım. Kulaklığımı kulağıma takıp sevdiğim şarkılardan birini açıp yürüdüm. Burayı çok tanımadığım için gelirken yolda eve  yakın bir park görmüştüm. Oraya doğru yürüyerek gittim.

Parka geldiğimde boş bir banka oturup önümde geçip giden insanları izledim. Kaç saat orada oturdum kaç şarkı değişti bilmiyorum ama yanıma bir oturduğunda bakışlarım ona döndü. Yanıma oturan kişi geçen düğündeki konuşmayan ağaydı. Aynı geçen günkü   gibi siyah takım elbise giyinmişti. Kulaklığımı çıkartıp şarkıyı kapattım.  Ona baktığım an onun bakışları bendeydi.  Gözlerimin içine dikkatli  bakarken ben de bakışlarımı ondan çekmeden gözlerine bakıyordum. Bir süre ne o çekti gözlerini ne de ben.

Sıkıldığım için bakışlarımı ondan çekip karşıya baktım. Ben bakışlarımı çektiğimde onun konuşmasıyla anlık şaşırmıştım ama dönüp bakmadım.
"Neden öyle bakıyorsun?" Erkeksi sert bir sesle aynı zamanda düşünceli bir ses tonuyla  sormuştu.

"Nasıl bakıyorum?" Sorusuna soruyla cevapladım ama nasıl baktığımı ben de bilmiyorumdum. "Seni ilk gördüğüm gibi üzgün, yorgun, mutsuz, kırgın,bakıyorsun yıllar geçsede sen değişsende gözlerin aynı kalmış. Hatta güzel gözlerinin ışıkları biraz daha sönmüş. İlk günkü gibi yağmurlar yağmıyor ama kara bulutlar gözlerinde kalmış." Bu kadar uzun konuşacağını düşünmemiştim. O konuşunca bakışlarım ona dönmüştü ve gözlerimin içine bakarak söylemişti. Benim takıldığım nokta ise daha önce bizim karşılaşmamızdı.

"Biz seninle daha önce karşılaştık mı?" Kaşlarımı çatıp düşünerek sordum. Bende onun gibi dikkatlice gözlerine  bakarak düşünüyordum. Ama hatırlayamıyordum. Biz onunla ne zaman karşılaştık. O ağa bense sıranda bir insan nasıl  karşılaşmış olabilirdik ki. Benim sorumu cevaplamadan "Beni hatırlamaman çok normal o zaman yüzümü doğru düzgün görmemiştin. Ama önce benim sorumu cevapla. Yalan söylemezsen ben de söylerim." Dedi ve sorusunu tekrar sordu." Neden öyle bakıyorsun?"

Bakışlarımı ondan çekip insanlara baktım. "Bilmem " diye bildim sadece onu tanımıyorum. Hayatımı yaşadıklarımı ona nasıl anlatayım.
"Hmm ama bu bir cevap değil. Sen söylemezsen ben de nerede karşılaştığımızı söylemem" Ona kısa bir bakış atıp "Ama ben seni tanımıyorum. Tanımadığım birine neden hayatımı anlatayım ki."  Diyip önüme döndüm.

"Beni tanımayabilirsin ama ben seni tanıyorum. Seni biliyorum ve seni hatırlıyorum. Sen unutmuş olsanda" dediğinde ona dönüp baktım. Gözlerini üzerimden çekmeden öylece bana bakıyordu. İçimdekileri birine anlatma isteyi geldiğinde bakışlarımı gökyüzüne çevirip konuşmaya başladım. Belki birine anlatırsam içimdeki bu kötü hissden kurtulmuş olurdum diye düşündüm.

"Bundan 4 yıl önce birini sevdim aynı şekilde oda beni seviyordu. İlişkimizin belli bir zamanında aileme anlatma kararı aldım ve onlara herşeyi anlatım. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Beni kabul etmediler." o günler gözümün önüne geldiğinde gözlerim dolmuştu.
Yutkunup anlatmaya  kaldığım yerden devam ettim. "Benim hasta olduğumu iddia ettiler. Ama ben hasta değildim ki. Birini sevmek  birine aşık olmak hastalık mı?. Benim için değildi. Annemle ablam sürekli üstüme geliyordular. Bir erkeği sevmeyeceğimi anlatıp durdular." gözyaşlarım kendilerini bırakıp  yanaklarımdan aşağıya  kayıp çeneme doğru süzüldüler.