Kalbim Senin Ellerinde ♤BxB♤

Bölüm 21 🍃

Merhabalar

🥀🥀🥀

Nasılsınız?

🍁🍁

Keyifli okumalar

Yıllar önce..

Dağhan okuldan çıkıp eve yürürken mahalleye girdiğinde kendi evlerinin önünde birden fazla siyah arabaların olduğunu görüp şaşırdı. Meraklı bakışlarla önce etrafa baktı, sonra kendi evlerinin önündeki arabalara.

Eve yaklaştıkca arabaların etrafında takım elbiseli korumaların olduğunu farketti. Aslında bunlara üvey babasından dolayı alışkında fakat bugün çok fazla araba ve koruma vardı.

Kendi babası yıllar önce ölmüştü. Annesi tek başına çocuklarına bakamıyacağından başka bir adamla evlenmişti. Dağhan'ın, üvey babası oldukca zengin bir adamdı. Ve çevresinde çok fazla insanlar vardı. Bu insanlardan bazıları ara sıra onlara gelip yemek yiyerek işle ilgili konuşuyordular. Dağhan ve abisi buna alışkınlardı, fakat bugün gelenler diğerlerinden farklıydı.

Çünkü üvey babasının arkadaşları genellikle akşam gelirlerdi ve bu kadar korumayla gelmezlerdi.

Dağhan sırtındakı ağır çantaya rağmen merakla ve bir o kadarda içinde anlamadığı bir korkuyla evlerine doğru koştu. Dağhan nerden bile bilirdi ki bu onun evlerine son gelişi olduğunu. Bahçeye girdiğinde üvey babasının yakın koruması olan Mehmet beyin yanına doğru yürüdü.

Mehmet yanına gelen çocukla dikkatini ona verdi. Çocuk koştuğundan dolayı nefesi düzensizken ellerini dizlerine koyup eğilerek sakinleşme çalıştı.

"İyi misin Dağhan?" Diye sormuştu adam.

Dağhan sakinleştikden sonra doğrulup adama baktı. "Evet iyiyim abi? " dedi. Sonra yutkunup bakışlarını bahçedeki yabancı kişilerde gezdirdi. "Abi bunlar kim?" Diye sordu merakla.

Adamda çocuğun baktığı kişiler de gözlerini gezdirip " Valla bende bilmiyorum ama hiç iyi tiplere benzemiyor." Bakışlarını çocuğa çevirip biraz kısık sesle demişti.

"Annem evde mi?" Bakışlarını karşındakı adama çevirmişti çocuk.

"Evet evde "

"Tamam ben gidip ondan öğrenirim. Kolay gelsin abi." Dedi ve sonra adamın yanından uzaklaşıp eve doğru ilerledi.
Kapıyı çalıp bekledi. Bir kaç dakika sonrada kapıyı evin hizmetçi kadınlarından biri açmıştı. "Hoş geldiniz küçük bey." Karşısındakı kadın konuştuğunda gülümseyip "Hoş buldum Zehra abla." Dedi.

İçeri girip "Annem nerde ?" Diye sordu Dağhan.

"Odanızda." Dedi kadın. Dağhan başını sallayıp hızla yürüyerek merdivenlere yöneldi. Yukarı çıkıp kendi odasına girdi. Odaya girdiğinde annesi kıyafet dolabında bir şeyler arıyordu.

"Anne napıyorsun?" Çocuğun meraklı bakışları annesindeydi. Kadın oğlunun sesiyle irkilsede kendisini hızlı şekilde toparlamıştı. Kadın yüzüne samimi olacağını düşündüğü gülümsemeyle oğluna baktı.

"Hoş geldin oğlum." Demişti.
Dağhan kapıyı kapatıp annesine yaklaştığında yatağının üzerinde kendi valizi ve içinde kendi kıyafetleri olduğunu gördü. Kaşların çatıp "Bir yere mi gidiyoruz anne ?" Sırtındakı ağır çantayı çıkartıp yere attığın konuşmuştu.