After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 144

Mijn wekker gaat af en ik hoor Harry kreunen door het geluid.

"Tess.." Zeurt hij en hij draait zich om om zijn hoofd te verbergen in het kussen.

Ik zet de wekker snel uit en klim uit bed om me klaar te maken voor mijn eerste dag terug bij Vance. Wanneer ik de douche uit stap wikkel ik een handdoek om mijn lichaam en loop ik naar de keuken om het koffieapparaat aan te zetten. Ik ben een beetje nerveus om Kimberly weer te zien, ik weet niet wat haar reactie zal zijn wanneer ze te horen krijgt dat Harry en ik weer samen zijn. Ze veroordeelt niet snel maar ik weet niet wat mijn reactie zou zijn als zij in dezelfde situatie zou zitten met Christan. Ze weet niet alle details maar ze weet dat ze erg genoeg zijn om ze verborgen te houden.

Ik kijk er ook niet naar uit Trevor weer te zien, aan de ene kant wel omdat hij heel aardig is en we goed overweg kunnen samen, maar ik heb een gevoel dat ook hij niet heel blij zal zijn dat ik weer bezet ben. Eerlijk gezegd, ben ik al bezet sinds hij mij ontmoette. Met mijn koffie mok in mijn handen loop ik naar het grote raam van de woonkamer. Sneeuw valt steeds sneller en wordt steeds dikker, ik wou dat het eens stopte met sneeuwen. Ik haat het om naar mijn werk te rijden door de sneeuw.

"Goedemorgen." Verrast Harry's stem me.

"Goedemorgen." Glimlach ik en ik neem een slok van mijn koffie.

"Hoor jij niet te slapen?" Vraag ik hem wanneer hij in zijn ogen wrijft.

"Hoor jij niet omgekleed te zijn?" Vuurt hij terug.

Ik glimlach en loop langs hem heen naar de slaapkamer om me om te kleden, wanneer hij aan mijn handdoek trekt en het van mijn lichaam valt. Ik gil en ren naar de kamer. Ik hoor hem achter me aan lopen en ik doe de deur op slot. God weet wat er gebeurt als ik hem de kamer in laat. Mijn huid brandt door de gedachte, maar daar heb ik nu geen tijd voor, ik moet me klaarmaken.

"Leuk, heel volwassen." Zegt hij vanuit de andere kamer.

Ik lach en loop naar de kledingkast.

Ik besluit een lange zwarte rok en een rode bloes te dragen, niet mijn mooiste outfit maar het is mijn eerste dag en het sneeuwt.

Nadat ik lichte make-up aangebracht heb, hoef ik alleen mijn haar nog te drogen. Wanneer ik de deur open zie ik Harry nergens. Ik droog snel mijn haar voor ik het in een strakke knot doe.

"Harry?" Ik pak mijn tas en telefoon.

Geen antwoord. Waar is hij? Mijn hart bonkt terwijl ik door het appartement loop om hem te zoeken. De voordeur klikt open en hij loopt naar binnen, bedekt door sneeuw.

"Waar was je? Ik was zenuwachtig."

"Waarvoor?"

"Geen idee, ik dacht, dat er misschien wat aan de hand was?" Ik klink achterlijk.

"Ik was beneden om je auto aan te zetten zodat het warm is wanneer je zo gaat." Hij haalt zijn schouders op en doet zijn met sneeuw bedekte schoenen uit.

"Echt?"Ik kan mijn verbazing niet verbergen.

"Ja.."

"Wie ben je?" Lach ik.

"Niet zo gaan beginnen, of ik ga terug naar beneden om je banden lek te steken." Zegt hij.

Ik rol mijn ogen en lach om zijn waarschuwing. "Dankjewel, ik haat het om door de sneeuw te rijden dus gelukkig is mijn auto straks warm." Glimlach ik.

"Ik.. ik kan je wel brengen?" Zijn ogen ontmoeten de mijne.

Nu weet ik echt niet meer wie hij is. Hij was beleefd gisteren voor het grootste gedeelte van de dag en nu maakt hij mijn auto voor me warm en bied hij aan om me naar mijn werk te rijden, en niet te vergeten, lachte hij gisteren zo hard dat zijn ogen glommen. Eerlijkheid staat hem goed.