After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 140

"Ik denk dat de slaapkamer opgeruimd genoeg is zo." Zegt Harry wanneer ik zijn schoenen in de kast zet.

"Als jij niet zo rommelig was geweest, had ik niet zoveel hoeven opruimen." Ik haal mijn wenkbrauw op.

"Tuurlijk. Je zou nog steeds iets weten te vinden om op te ruimen." Hij glimlacht en houdt zijn handen naar me uit.

"Wat je zei, over het terug verhuizen naar Engeland.. meende je dat?" Vraag ik en hij trekt me op zijn schoot.

"Ja?" Antwoordt hij alsof het me niet zou moeten verbazen.

"Wanneer was je van plan het me te vertellen?"

"Ik weet het niet.. ik had er niet aan gedacht denk ik." Hij haalt zijn schouders op.

"Oké.. nou, jij hebt nog maar twee jaar te gaan, en ik drie."

"Oké?" Hij begrijpt duidelijk niet wat ik wil zeggen.

"Dus jij gaat naar Engeland terwijl ik hier blijf? En dan wat?"

"Ik weet het niet.. ik heb niet zo ver vooruit gedacht."

"Oh." Ik denk dat ik de enige ben die nadenkt over een toekomst samen.

"Je komt gewoon met mij mee."

"Ik wil niet verhuizen."

"Nooit?"

"Alleen naar Seattle. Ik heb een plan. Ik heb altijd al in Seattle willen wonen."

"Plannen veranderen."

"Die van mij niet."

"Ik ben nooit een deel van je plan geweest." Herinnert hij me.

"Weet ik.. maar ik ga niet naar Engeland verhuizen."

"Jawel." Zegt hij en ik sta op van zijn schoot.

"Nee, ik ben serieus. Ik ga niet naar een heel ander continent verhuizen. Ik ga naar Seattle. Ik ga niet mijn hele leven omver gooien om te verhuizen naar een land waar ik nog nooit geweest ben."

"Je hele leven? Je hebt hier niets of niemand meer. Alleen mij."

"Mijn moeder is hier en mijn.. nouja, Noah is hier ook."

"Noah?"

"Ja.. hij is degene die het meest voelt als familie, naast mijn moeder."

"Je moeder en jij gaan niet goed samen en Noah zie je toch niet." Ik besluit geen ruzie te gaan maken over Noah.

"Dat betekent niet dat ik zomaar ga verhuizen.. ik wil niet verhuizen. Waarom ga je er meteen van uit dat ik degene ben die gaat verhuizen?"

"Omdat ik geen amerikaan ben, ik ga hier niet voor altijd blijven."

"Nou, ik ben wel een amerikaan en ik wil hier niet zonder reden weg."

"Zonder reden? Ben ik geen reden genoeg?" Hij staat ook op en praat harder dan een moment geleden.

"Geen reden om alles achter te laten wat ik ken. Ik vind het niet leuk dat je er meteen vanuit gaat dat ik degene ben die gaat verhuizen terwijl jij er niet eens over na denkt hier te blijven."

"Je hebt gelijk."

"Dankjewel!" Ik haal mijn vingers door mijn haar.

"Laat me mijn zin afmaken.. ik wilde zeggen dat je gelijk had omdat ik er niet over na ga denken hier te blijven."

"Wauw." Ergens wist ik dat dit gesprek deze kant op zou gaan, ik wist dat hij zijn zin zou proberen te krijgen, maar ik ben niet hetzelfde meisje die hij een paar maanden terug ontmoette.